H πλήρης απασχόληση στη Μαγνησία είναι πλέον στο απόσπασμα ενώ την ίδια ώρα δύο στους τρεις εργαζόμενους απασχολούνται χωρίς κλαδική σύμβαση. Με λίγα λόγια κατήφορος δίχως τέλος… για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και οι πολιτικοί μας ταγοί ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλο για τον αποκλεισμό του Βόλου από το πιλοτικό πρόγραμμα για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ετσι έκαναν πάντα. Στα πανηγύρια και στις χαρές όλοι ήταν «νικητές» και όλοι «είχαν την πρωτοβουλία». Τα κατόπιν ενεργειών μου έπεφταν βροχή. Στα δύσκολα και στις αποτυχίες, ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλο. Ενα ατέλειωτο γαϊτανάκι που το ζούμε χρόνια τώρα για αυτό και η πόλη έχει καταδικαστεί στη μιζέρια.
Και όμως πολλές φορές το «καμπανάκι» είχε χτυπήσει. Από αυτή εδώ τη στήλη αλλά και από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τα τελευταία χρόνια έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις χαμένες ευκαιρίες. Για τα προβλήματα της ανεργίας και για τις επιπτώσεις της κάμψης της απασχόλησης ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.
Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα όσο αντί να λαμβάνονται πρωτοβουλίες και να διεκδικεί ο Βόλος αυτά που δικαιούται, το πολιτικό του προσωπικό αναλώνεται σε στείρες αντιπαραθέσεις, ανέξοδη κριτική και βαρύγδουπες εξαγγελίες που πέφτουν όμως στο κενό.
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Τούτη την ώρα στο Βόλο δύο στους τρεις εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα χωρίς κλαδική σύμβαση. Στις περισσότερες βιομηχανίες και βιοτεχνίες οι εργαζόμενοι και τα σωματεία δεν έχουν ακόμη υπογράψει κλαδικές συμβάσεις με αποτέλεσμα είτε επισήμως είτε σιωπηρά να έχει ήδη ξεκινήσει το «κούρεμα μισθών επιδομάτων», υπερωριών και πριμ παραγωγικότητας.
Υπάρχουν δε και περιπτώσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων στον κλάδο του εμπορίου όπου οι μέσα στο βράδυ, διευθυντικά στελέχη επιδεικνύοντας σχέδιο ατομικής σύμβασης εργασίας, το οποίο απαγόρεψαν να το πάρουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι, ζητούσαν από το προσωπικό να τις υπογράψουν μέσα σε 12 ώρες!!!
Η οικονομική κρίση, η συρρίκνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και το ρευστό πολιτικό τοπίο των τελευταίων δύο μηνών έχουν φρενάρει κάθε διαπραγμάτευση των συνδικάτων με τις εργοδοτικές οργανώσεις ενώ την ίδια ώρα πληθαίνουν τα κρούσματα καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας.
Η εφαρμογή του νόμου που επιτρέπει περικοπές αμοιβών εφαρμόζεται και παρά το γεγονός ότι προϋποθέτει τη δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων αλλά και την υποβολή αιτήματος στην Επιθεώρηση Εργασίας, επιλέγεται η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών που ωστόσο σε καμία περίπτωση, δεν παρέχει καμία ασφαλιστική δικλείδα στους εργαζόμενους.
Στο μεταξύ ολοένα και πιο συχνά βλέπουν το χαρτί της απόλυσης εργαζόμενοι σε βιομηχανίες αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις της Μαγνησίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Υπουργείο Εργασίας αλλά και από τις αιτήσεις για ταμείο ανεργίας στον ΟΑΕΔ του Βόλου ενώ άλλο ένα 30% των εργαζομένων εργάζεται με μειωμένο ωράριο και απολαβές.
Οι «λύσεις» του προηγούμενου διαστήματος, διαθεσιμότητες και αναγκαστικές άδειες, φαίνεται να «εξαντλήθηκαν» και πλέον όλο και πιο συχνά οι επιχειρήσεις επιλέγουν τις απολύσεις ή τις μειώσεις ωραρίων και μισθών για να μειώσουν το εργατικό κόστος.
Η εξαφάνιση της πλήρους -από άποψη καταρχάς δικαιωμάτων- απασχόλησης, η απόλυτη κυριαρχία των ελαστικών, ευέλικτων -και σαφώς επισφαλών για τον εργαζόμενο- μορφών εργασίας, σε συνδυασμό με την έκρηξη της ανεργίας και τη διόγκωση της μαύρης εργασίας, εξελίξεις που επιβεβαιώνονται πλήρως από τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, είναι οι μεγαλύτερες αποδείξεις ότι πλέον μιλάμε για βαθύτατη και σοβαρότατη κρίση απασχόλησης. Όποιος δεν το βλέπει, εγκληματεί κατά της πόλης. Ας σταματήσουν να «ερίζουν» πάνω από την αποτυχία ένταξης του Βόλου στο πιλοτικό πρόγραμμα και ας διεκδικήσουν δυναμικά και όλοι μαζί.
Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ελπίδα. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στο τέλμα της αποτυχίας και οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο.
