Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το πρώτο 15θήμερο του Σεπτεμβρίου είναι πάντα «αφιερωμένο» στη ΔΕΘ. Εκεί όπου ξεδιπλώνεται κάθε χρόνο η πολιτική της κυβέρνησης και η τακτική των υπολοίπων κομμάτων.
Βεβαίως φέτος μεσολαβεί και η διαπραγμάτευση με την τρόικα στο Παρίσι και ενδεχομένως τα νέα να μας έρθουν νωρίτερα καθώς ήδη το οικονομικό επιτελείο επεξεργάζεται διάφορες εναλλακτικές προτάσεις ελπίζοντας ότι ίσως για πρώτη φορά να μπορέσει να θέσει τις κόκκινες γραμμές, αφού μέχρι σήμερα και σε κάθε διαπραγμάτευση αυτοί που ματώνουν είναι αποκλειστικά και μόνο οι πολίτες.
Ηδη οι διαρροές ενόψει της ανόδου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ άρχισαν με στόχο φυσικά να μετρηθεί η κοινή γνώμη αφενός και αφετέρου να μετρηθούν οι αντιδράσεις των παραγωγικών φορέων που το τελευταίο διάστημα απογοητευμένοι βλέπουν τελικά ότι η υπόθεση της ανάκαμψης αργεί ακόμη και ότι η στενωπός παραμένει και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις απειλεί το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Σε αυτό το μοτίβο τα συνδικάτα προετοιμάζουν τη δική τους άνοδο στη Θεσσαλονίκη για να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο που γίνεται στη ΔΕΘ. Μοναδική ευκαιρία σε πανελλαδικό επίπεδο να διατρανωθεί η αντίθεση των εργαζομένων στις πολιτικές που εφαρμόζονται και στην άκρατη λιτότητα. Είθισται κάθε χρόνο το συλλαλητήριο να αποτελεί την αφετηρία, την απαρχή για αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Φέτος όμως τα πράγματα δεν είναι απλά. Δεν είναι εθιμοτυπικά. Το ποτήρι έχει πλέον ξεχειλίσει.
Στο δημόσιο μετά τη διαθεσιμότητα και την κινητικότητα άρχισαν οι απολύσεις, στον ιδιωτικό τομέα ακόμη και ισχυρές βιομηχανίες χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την κρίση εφαρμόζουν πλέον όλα τα μέτρα και τις ρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας εις βάρος των εργαζομένων και κανείς δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να συμβεί.
Εάν ισχύει μάλιστα ένα δημοσίευμα της Καθημερινής περί αλλαγών στο νόμο περί συνδικαλισμού αντιλαμβάνεται κανείς ότι έρχονται ριζικές ανακατατάξεις με στόχο φυσικά να φιμωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι προκειμένου να μην ξεσηκωθούν ενάντια στις επόμενες εκπλήξεις που έρχονται.
Κατά τα άλλα όλοι έχουν τα βλέμματα στραμμένα στο Παρίσι. Και είναι λογικό καθώς ανοικτό παραμένει και το μέτωπο των ομαδικών απολύσεων, αφού η τρόικα επιμένει σε νομοθετική κατοχύρωση των αλλαγών που έγιναν το προηγούμενο διάστημα.
Στο σκέλος των αλλαγών στο ασφαλιστικό, το Υπουργείο εργασίας στο Παρίσι τη δημοσιονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων εν αναμονή των αναλογιστικών μελετών για το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων (τέλη Οκτωβρίου). Πάντως, υπάρχουν ήδη προτάσεις για «παραμετρικές αλλαγές» όπως η αύξηση των απαιτούμενων ετών για τη λήψη σύνταξης κατά πέντε χρόνια (20ετία αντί για 15ετία), ενώ πονοκέφαλο προκαλεί η δέσμευση για μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα μεταξύ εισφορών και παροχών.
Στα ανοικτά μέτωπα είναι και η αναδιάρθρωση των προνοιακών επιδομάτων, η διαχείριση από έναν κεντρικό φορέα κεφαλαίων που κατ’ έτος ξεπερνούν τα 5 δισ. ευρώ, αλλά και το «αγκάθι» του διαχωρισμού των παροχών κοινωνικής ασφάλισης από αυτές της πρόνοιας.
Ολα τα παραπάνω αφορούν μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Αφορούν τους περισσότερους από εμάς γιατί έχουν να κάνουν με τη ζωή μας. Αναρωτιέμαι το έχουν άραγε καταλάβει όλοι ή και αυτή η ΔΕΘ… θα αποτελέσει ένα ακόμη πυροτέχνημα;
