Οταν ακόμη και ο κ. Μίχαλος που είναι στέλεχος της Ν.Δ. αλλά εκπροσωπεί τους μικρομεσαίους φτάνει να επισημαίνει στον πρωθυπουργό ότι καθυστερεί η μετάβαση στην ανάπτυξη, καταλαβαίνουμε πόσο απογοητευμένοι μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι.
Ουσιαστικά ο κ. Μίχαλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με το υπόμνημα που κατέθεσε στον Αντώνη Σαμαρά και στους υπόλοιπους αρχηγούς των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου. Σε αυτό ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας αναφέρει πως η πορεία προς την ανάπτυξη έχει καθυστερήσει.
Με όχημα τον τουρισμό και την ελαφρά ανάκαμψη της ιδιωτικής κατανάλωσης, η ύφεση έχει υποχωρήσει, αναφέρει ο κ. Μίχαλος, ωστόσο από την άλλη πλευρά οι εξαγωγές αγαθών, που οφείλουν να πρωταγωνιστήσουν στην αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό καθηλωμένες. Η βιομηχανική παραγωγή δεν ανακτά τη δυναμική της και η επενδυτική δραστηριότητα περιορίζεται.
Παράλληλα υπογραμμίζει ότι, τα προβλήματα που εμποδίζουν τον παραγωγικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας εξακολουθούν να υφίστανται καθώς η εμμονή στην πολιτική της εξάλειψης των ελλειμμάτων και της μείωσης του πληθωρισμού που επιβάλλει η Γερμανία στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κατ’ επέκταση και στη χώρα μας, εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενισχύουν την ανεργία.
Αυτό που εισηγείται ο κ. Μίχαλος για να βγει η Ελλάδα από την κρίση είναι μια συνολική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα στην ευρωπαϊκή αγορά και να πραγματοποιηθούν παραγωγικές επενδύσεις.
Ως παράδειγμα για το πρόβλημα της ρευστότητας, ο κ. Μίχαλος αναφέρει ότι το ύψος των επιτοκίων παραμένει απαγορευτικό. Μια μεγάλη ελληνική επιχείρηση πληρώνει σήμερα για το δανεισμό της μέχρι και υπερδιπλάσιο επιτόκιο, σε σύγκριση με ανταγωνιστές της στον πυρήνα της ευρωζώνης, η εξοντωτική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, αστάθεια και η πολυπλοκότητα του συστήματος, τα λάθη, οι αστοχίες και οι συνεχείς αλλαγές στην εφαρμογή των ρυθμίσεων, λειτουργούν αποτρεπτικά στην ανάληψη κάθε δραστηριότητας και το κόστος της ενέργειας εξακολουθεί να απειλεί όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα, αλλά και την ίδια τη βιωσιμότητα της εγχώριας βιομηχανίας. «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο στόχος για αύξηση της συμβολής της βιομηχανίας στο 14-15% του ΑΕΠ, δεν είναι εφικτός» όπως υπογραμμίζεται.
«Το πρόσφατο παράδειγμα της Γαλλίας, με την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών, ενισχύει την άποψη ότι η κρίση χτυπά πλέον δυνατά και την καρδιά της Ευρώπης, ως απόρροια της εμμονής της Γερμανίας σε μια πολιτική που εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα, μετατρέποντας τα ελλείμματα του νότου σε δικά της πλεονάσματα. Είναι, ίσως, η κατάλληλη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση, ενόψει και της συνάντησης των Παρισίων με τους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, να θέσει το ζήτημα της αλλαγής πολιτικής, με στροφή από τη σκληρή λιτότητα στην ανάπτυξη μέσω ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους, έκδοσης ευρωομολόγων και χαλάρωσης των τραπεζικών κριτηρίων» όπως αναφέρεται επίσης στο υπόμνημα.
Το θέμα βέβαια δεν είναι τι επισημαίνει ο κ. Μίχαλος που καλώς το κάνει αλλά εάν θα εισακουστεί από την Κυβέρνηση, διότι η αίσθηση που δίνεται προς τα έξω είναι ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η αγορά πεθαίνει καθημερινά.
