Τη ζοφερή εικόνα της κατάρρευσης των οικογενειακών προϋπολογισμών συμπληρώνει η κατάρρευση της μικρής επιχειρηματικότητας, καθώς σχεδόν ένα στα δύο μικρά επιχειρηματικά δάνεια είναι σε καθυστέρηση, ενώ σε ό,τι αφορά τις μεσαίες επιχειρήσεις, ανεξόφλητο είναι πλέον ένα στα τρία δάνεια. Συνολικά τα χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχουν ανέλθει στα 145 δισ. ευρώ. Στα 52 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τις εφορίες και στα 14 δισ. ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προστίθενται 80 δισ. ευρώ, που είναι τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις τράπεζες.
Η έκρηξη των οφειλών από φυσικά και νομικά πρόσωπα υπονομεύει κάθε προσπάθεια για σταθεροποίηση της οικονομίας, στο βαθμό που το σύνολο των οφειλών φθάνει τα δύο τρίτα σχεδόν του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.
Τη ζοφερή εικόνα της κατάρρευσης των οικογενειακών προϋπολογισμών επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ένα στα δύο καταναλωτικά δάνεια και ένα στα τέσσερα στεγαστικά έχουν πάψει να εξυπηρετούνται για χρονικό διάστημα άνω των τριών μηνών.
Την ίδια ώρα είναι γεγονός η κατάρρευση της μικρής επιχειρηματικότητας, καθώς σχεδόν ένα στα δύο μικρά επιχειρηματικά δάνεια είναι σε καθυστέρηση, ενώ σε ό,τι αφορά τις μεσαίες επιχειρήσεις, ανεξόφλητο είναι πλέον ένα στα τρία δάνεια. Συνολικά τα χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχουν ανέλθει στα 145 δισ. ευρώ. Στα 52 δισ. ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τις εφορίες και στα 14 δισ. ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προστίθενται 80 δισ. ευρώ, που είναι τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις τράπεζες.
Η παραπάνω εικόνα αμφισβητεί τα στοιχεία των τραπεζών, που περιορίζουν το ύψος των επισφαλών στο 25% για το σύνολο του χαρτοφυλακίου των δανείων.
Και δεν είναι η μόνη αμφισβήτηση καθώς πλέον ο βραχνάς με τις τράπεζες παρά έχει γίνει ασφυκτικός για τα νοικοκυριά και τον κάθε Ελληνα ξεχωριστά. Ασφαλώς και δεν υπάρχει άνθρωπος που να του αρέσει να χρωστάει ή να τον έχουν οι τράπεζες από το «κοντό» που λένε οι παλαιότεροι μόλις καθυστερήσει μία δόση για αποπληρώσει. Θα μου πείτε κάποτε «κυνηγούσαν» τον κόσμο για να πάρει διακοποδάνεια και κάρτες, έπρεπε να το περιμένουμε οι νεοέλληνες ότι κάποια στιγμή αυτό θα το «πληρώσουμε» και μάλιστα πολύ ακριβά.
Τώρα όμως που το πληρώνουμε είναι ζόρικα διότι εάν έχουμε έχει καλώς, όταν δεν έχουμε όμως, τότε αρχίζουν τα δράματα. Όπως όσων οι τράπεζες για οφειλές που έχουν τους παρακρατούν μισθό ή σύνταξη, ακόμη – ακόμη και το επίδομα ανεργίας.
Εχουν καταγραφεί και τέτοιες αυθαιρεσίες από Ενώσεις Καταναλωτών που έχουν γίνει πλέον το «αποκούμπι» πολλών θιγμένων για να βρούνε το δίκιο τους και δυστυχώς τις περισσότερες φορές περιμένουν εβδομάδες αλλά και μήνες μέχρι να δικαιωθούν.
Ομως δεν είναι εκεί το μόνο πρόβλημα όσο οι πολίτες δεν έχουν ρευστότητα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που έχουν δημιουργήσει. Αυτό είναι το κυρίαρχο και με ευχολόγια δεν αντιμετωπίζεται.
