Ιστορίες φορολογικής «τρέλας» εκτυλίσσονται καθημερινά σε κάθε εφορία με τους πολίτες να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στα «μέτωπα» των χαρατσιών, του ΕΝΦΙΑ, των δόσεων από την εκκαθάριση δηλώσεων.
Και υπάρχουν και οι πιο άτυχοι. Αυτοί που βρίσκονται σε ακόμη πιο δεινή θέση φέτος καθώς αν και το 2013 είχαν πολύ χαμηλά εισοδήματα, καλούνται να τα πληρώσουν πολύ ακριβά στην Εφορία.
Ελεύθεροι επαγγελματίες με χαμηλά εισοδήματα πιάστηκαν στο… δόκανο της κατάργησης του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ ενώ νέοι που έχουν περιστασιακά εισοδήματα, αλλά έκαναν το… λάθος μέσα στο προηγούμενο έτος να εισπράξουν 5.000 και 1 ευρώ θα φορολογηθούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες.
Επίσης μικροϊδιοκτήτες ακινήτων που εισπράττουν ένα μικρό ενοίκιο πληρώνουν αναλογικά πολύ μεγαλύτερο φόρο από κάποιον που μπορεί να εκμισθώνει πολυκατοικία ενώ οι άνεργοι ακόμη και με μηδενικό εισόδημα φορολογούνται ελέω τεκμηρίων.
Ενα ατέλειωτο χάος που παράλληλα μεταφέρεται σε όλη την αγορά που προσπαθεί να βγάλει άκρη με τους τελευταίους φορολογικούς νόμους. Και όμως την ίδια στιγμή οι εφοριακοί υπάλληλοι δίνουν αγώνα να εξυπηρετήσουν τους φορολογούμενους.
Αλλά η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών το μόνο που κάνει είναι να πιέζει όλο και για περισσότερα έσοδα προκειμένου να «πιάσει» τους περιβόητους στόχους.
Κανείς δεν σκέφτεται ότι πίσω από αυτά τα νούμερα, υπάρχουν εκατομμύρια φορολογούμενοι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να πληρώσουν τα δισ. των φόρων που επιβάλλονται κάθε χρόνο.
Οι πολλαπλές φορολογικές επιβαρύνσεις χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης και η περιορισμένη ανταποδοτικότητά τους, έχουν εξουθενώσει πλήρως τους πολίτες. Η δημοσιονομική κρίση ανέδειξε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για μια συνολική, εκ βάθους και ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση.
Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για αλλαγές, οι περισσότερες από τις οποίες περιορίζονταν στις αλλαγές των φορολογικών συντελεστών της φορολογίας εισοδήματος, αλλαγές που ήσαν «κατ’ όνομα» μεταρρυθμίσεις και σε καμία περίπτωση δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Για αυτό και απαιτείται ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο και προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να επιτευχθεί μια εθνική συμφωνία εμπλεκόμενων Αρχών.
Οι ειδικοί λένε ότι θα πρέπει, ανάμεσα σε άλλα, η σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων να επανέλθει στα ευρωπαϊκά επίπεδα, οι έχοντες και κατέχοντες να αναλάβουν μέρος του κόστους της κοινωνικής συνοχής, οι φορολογικοί κρατικοί πόροι να διαχειρίζονται με διαφάνεια, η φοροδιαφυγή να γίνει ιδιώνυμο αδίκημα και να αναπτυχθούν εθνικοί λογαριασμοί ώστε να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο δράσης.
Το μέγεθος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και η διάσταση του δημοσιονομικού της προβλήματος αναδεικνύουν σήμερα όσο ποτέ τις αδυναμίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος, το οποίο παρά τις λίγες, αποσπασματικές και επιμέρους βελτιώσεις του, έχει κλείσει τον κύκλο του και χρειάζεται αντικατάσταση από ένα σταθερό, δίκαιο, σύγχρονο και αποτελεσματικό
