Οσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές της αυτοδιοίκησης και τις ευρωεκλογές τόσο θα ανεβαίνουν οι πολιτικοί τόνοι.
Με το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις οι πολιτικοί αρχηγοί θα σηκώνουν τους τόνους, ήδη διασταυρώνουν τα ξίφη τους και με τσιτάτα προσπαθούν να κερδίσουν λίγη περισσότερη δημοσιότητα και προβολή σε λάθος όμως εποχή εκτιμώ καθώς για τους πολίτες δεν προέχει να ακούσουν πολιτικές εξυπνάδες αλλά απόψεις και προτάσεις ουσίας.
Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας άγονται και φέρονται ανάλογα με τις ανάγκες της επικοινωνίας και τα ευρήματα των μετρήσεων και ανάλογα με αυτά αναθεωρούν τη στρατηγική τους.
Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο όταν η αγωνία των πολιτών για το αύριο έχει φτάσει στο κατακόρυφο, όταν τα προβλήματα τρέχουν και όταν οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καυτές, εν όψει της νέας άφιξης της τρόικας αφενός αλλά και της παρέμβασης της Εurostat για το πλεόνασμα το οποίο αμφισβητείται.
Στα περισσότερα κόμματα και όμως παρ’ ότι υπάρχουν φωνές που επιμένουν ότι θα πρέπει να αλλάξει η στρατηγική κυριαρχεί τελικά η άποψη όσων επιμένουν ότι όλα θα κριθούν στο φαίνεσθε και όχι στην ουσία. Είναι όμως έτσι;
Εάν κρίνει κανείς από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί θα μπορούσε να πει ΝΑΙ, όποιος όμως διαβάζει τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ή ακούσει τους πολίτες να μιλούν στα πηγαδάκια θα καταλάβει ότι το θέμα είναι ακόμη πιο σύνθετο και βαθύ.
Η αγωνία των πολιτών έχει να κάνει με την καθημερινότητα, με την εργασία και την απασχόληση, με τους μισθούς και τις περικοπές, με τις συντάξεις και τα δάνεια. Με την εγκληματικότητα, την παιδεία και την υγεία. Για αυτά τα θέματα θέλει να ακούσει πως θα είναι η επόμενη μέρα και όχι τα κλαψουρίσματα του κ. Στουρνάρα ή τις προειδοποιήσεις του Βενιζέλου, τα κρεσέντο του Αλέξη και τις υπομνήσεις των Ευρωπαίων όσον αφορά τα διλήμματα της κάθε προεκλογικής περιόδου.
Ελάχιστους πλέον αγγίζουν επισημάνσεις περί καραδεξιάς ή λαϊκιστών της Αριστεράς και αυτό διότι δεν υπάρχει η πολυτέλεια πλέον για τέτοιου είδους πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στο καμίνι τη φωτιάς… που έχει προκαλέσει στη ζωή μας η τελευταία τριετία των επώδυνων πολιτικών και μέτρων αυτό που μετράει είναι αυτά που ζούμε και όχι αυτά που ακούμε και ενδεχομένως μερικές φορές να είναι εύηχα… δεν είναι απαραίτητο όμως ότι είναι και σωστά και θα μας σώσουν από την κρίση.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μπούμε σε ένα νέο φαύλο κύκλο όπου θα κυριαρχήσουν και πάλι διλήμματα και κινδυνολογίες. Είναι υποχρέωση άλλωστε όσων πράγματι σέβονται την άποψη του λαού και δεν την επικαλούνται μόνο και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους , έστω και τώρα να μιλήσουν για όλα ειλικρινά χωρίς περικοκλάδες, ίσως, δήθεν και μπορεί. Ίσως έτσι αποκατασταθεί στα μάτια του κόσμου η αξιοπιστία της πολιτικής που σήμερα περνάει την πιο βαθιά της κρίση, που εάν συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο θα είναι και χωρίς επιστροφή.
