Εκατοντάδες αναξιοπαθούντες ξεροσταλιάζουν κάθε μέρα έξω από τα πνευματικά κέντρα των Εκκλησιών περιμένοντας να φάνε δωρεάν όπως επίσης έξω από τα κοινωνικά παντοπωλεία των Δήμων για να εξασφαλίσουν τα τρόφιμα της εβδομάδας.
Γεμίζει κάθε μεσημέρι το προαύλιο του Αγίου Νικολάου και των άλλων ενοριών στο Βόλο και τη Νέα Ιωνία από φτωχούς ανθρώπους, από άνεργους οικογενειάρχες που σπεύδουν για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό για την οικογένεια.
Σε αυτούς η Πολιτεία μέχρι στιγμής αποδείχτηκε ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Πλειοδοτεί απλά σε μεγάλα λόγια και υποσχέσεις ανέξοδες όταν έρχεται όμως η ώρα της πράξης … τα παίρνει από την διπλανή τσέπη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Όσες κυβερνητικές μεγαλοστομίες όμως και να ειπωθούν τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Μιλάμε για πολλαπλασιασμό των «νεοαστέγων» και «νεόπτωχων» – οι οποίοι ξεπερνούν κατά πολύ το 30% του ελληνικού πληθυσμού.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Διαρκώς οι αιτήσεις στο Ίδρυμα της «Τράπεζας Τροφίμων» όπως και σε όλα τα τοπικά Κοινωνικά Παντοπωλεία, έχουν πολλαπλασιαστεί και η κατάσταση αναμένεται να συνεχίσει επιδεινούμενη, άσχετα εάν κάποιοι πιστεύουν ότι φτάνουμε στο τέλος της κρίσης, λόγω της ανοδικής πορείας της ανεργίας και των επιπτώσεων που έχει η διαρκής και παρατεταμένη λιτότητα.
Σύμφωνα με την «Τράπεζα Τροφίμων», μέσα σε μόλις ένα χρόνο μόνο στην Αττική ο αριθμός των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια αυξήθηκε κατά 35%. Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει και στην υπόλοιπη επικράτεια.
Ίδια εικόνα παρατηρείται και στα συσσίτια των δήμων και της Εκκλησίας,. Μάλιστα, πολλοί από όσους ζητούν βοήθεια δεν είναι άστεγοι, αλλά άνθρωποι που πρόσφατα απολύθηκαν και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Είναι ενδεικτική η κραυγή αγωνίας από την οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου» που ξεκινά νέα εκστρατεία, για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη, και ζητεί παράλληλα τη συνεργασία ιδιωτών. Και ευτυχώς που οι μη έχοντες και μη κατέχοντες είναι ακόμα άνθρωποι και συνδράμουν όπως μπορούν. Όπως συνδράμουν εθελοντικά οι γιατροί με το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο Βόλο, οι φαρμακοποιοί με την Εκκλησία με το κοινωνικό φαρμακείο και οι ΟΤΑ με τις δομές διανομής τροφίμων κυρίως.
Και ακούς για πολλοστή φορά ότι η Κυβέρνηση προβληματίζεται και αναμένεται να αναλάβει πρωτοβουλίες για να λάβει επιπλέον μέτρα και δράσεις κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης.
Μια πολιτεία που αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους πολίτες της ως ανθρώπινα όντα, άνετα όμως τους αντιμετωπίζει ως επαίτες όταν θεωρεί τη στήριξη των συσσιτίων παρέμβαση ή τη συγκέντρωση τροφίμων παρέμβαση είναι τουλάχιστον για λύπηση.
Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν βέβαια οι διάφοροι φορείς, δε λέω για να μην τα μηδενίζουμε όλα- είναι σημαντική, δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει την ιερή υποχρέωση του Κράτους και της εκάστοτε Κυβέρνησης να φροντίζει για τη μη εξαθλίωση των πολιτών. Αυτών που σπεύδουν να καταθέσουν πινακίδες γιατί δεν πλήρωσαν τέλη, αυτών που επιλέγουν να ρισκάρουν να μείνουν ακόμη και χωρίς ρεύμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι, αυτούς που περιμένουν στο τέλος της λαϊκής για να «γεμίσουν το καλάθι» με τα απομεινάρια και αυτών που φέτος το χειμώνα διαβιούν χωρίς θέρμανση διότι δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το πετρέλαιο, ούτε καν για μία σόμπα με ξύλα.
Σε αυτούς η πολιτεία μέχρι στιγμής αποδείχτηκε ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Πλειοδοτεί απλά σε μεγάλα λόγια και υποσχέσεις ανέξοδες όταν έρχεται όμως η ώρα της πράξης… τα παίρνει από την διπλανή τσέπη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Και την ίδια ώρα επιμένει ότι…. βγαίνουμε από το τούνελ. Για να μπούμε όμως πού;
