Είναι να φρίττει κανείς με τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι διαχειρίστηκαν την υπόθεση των Μη Κυβερνητικών οργανώσεων. Και εξηγούμαι, όχι όλων φυσικά , αλλά αυτών που στήθηκαν εν μία νυκτί μόνο και μόνο για να σφετεριστούν δημόσιο χρήμα χωρίς να παράγουν κανένα έργο.
Διότι υπάρχουν και μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν τιμήσει στο ακέραιο τα κονδύλια που τους δόθηκαν και έχουν να παρουσιάσουν έργο σημαντικό στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Βέβαια όταν μία χώρα βιώνει την πρωτόγνωρη κρίση που βιώνει η Ελλάδα, ασφαλώς και είναι πολυτέλεια να καταβάλλονται πόροι και κονδύλια π.χ για τη διάσωση του Κορμοράνου , όμως αυτό έχει μεγάλη διαφορά από την αλόγιστη σπατάλη που γίνονταν αλλά και τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Βέβαια είναι υποκριτικό και το γεγονός ότι ακούς ορισμένους τις τελευταίες μέρες και υπό το βάρος των αποκαλύψεων να καμώνονται ότι τώρα ενημερώθηκαν , ότι τώρα πληροφορήθηκαν για το πάρτι που είχε στηθεί, όταν χρόνια ολόκληρα υπήρχαν συνεργάτες υπουργών, κολλητοί βουλευτών και δήθεν οραματιστές που στο βωμό των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων έφτασαν μέχρι να πολιτευθούν μοιράζοντας ξένο χρήμα σε μαύρες βαλίτσες.
Από το 2011 η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής με διαπαραταξιακή μάλιστα εκπροσώπηση είχε χτυπήσει καμπανάκι, μετά από ενδελεχή έλεγχο που είχε γίνει, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργία των ΜΚΟ να υπάρχει αυστηρότερος έλεγχος και φυσικά να μην μοιράζονται αφειδώς τόσα χρήματα όταν θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο αλλού.
Και όμως ήταν τόση η αλαζονεία ορισμένων, είχαν πλέον τόσο γλυκαθεί από τα κονδύλια που μοίραζαν δεξιά και αριστερά που έφτασαν ακόμη και στην περιοχή μας, να έχουν στηθεί Μη κυβερνητικές οργανώσεις που το έπαιζαν εργοδότες, διεκδικούσαν ευρωπαϊκά προγράμματα και το χρήμα έρεε άφθονο. Και εάν τολμούσε κανείς να θέσει θέμα, από πού τόσα χρήματα, με ποιο σκεπτικό και για ποιο αντικείμενο, έβρισκε και τον μπελά του. Γίνονταν ξαφνικά δακτυλοδεικτούμενος, κατηγορούνταν ότι είναι εχθρός της ανάπτυξης και του νέου και άλλα τέτοια τρελά.
Σήμερα όμως οι αποκαλύψεις έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ήταν δικαιολογημένος ο φόβος και ο προβληματισμός όσων κρατούσαν αποστάσεις και έθεταν ζητήματα για τη λειτουργία αυτών των οργανώσεων.
Και μπορεί κανείς να ισχυριστεί όπως λέμε και παραπάνω ότι αυτό δεν αφορά συλλήβδην όλες τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, περιμένω όμως να δω, πόσες από αυτές που θεωρούν ότι τα έκαναν όλα καλώς, θα αναλάβουν την πρωτοβουλία και να ζητήσουν από μόνες τους έναν εξονυχιστικό έλεγχο προκειμένου να ξεκαθαρίσει «η ήρα από το σιτάρι». Έχουν το δικαίωμα να το ζητήσουν για να λάμψει όλη η αλήθεια για να μην τους παίρνει η μπάλα όλους. Στο κάτω- κάτω δεν είναι δυνατόν στη γενική λογική της παροχής ορισμένων υπηρεσιών, ούτε οι ΜΚΟ να γίνονται εργοδότες, ούτε να μοιράζονται έτσι εύκολα δημόσια κονδύλια. Ειδικά όταν τέτοιου είδους φαγοπότια… μας στοίχισαν πολύ και ήταν μία από τις αιτίες που πιάσαμε πάτο.
