Οι αγρότες αποχωρούν από τα μπλόκα με ψηλά το κεφάλι. Όμως τα προβλήματά τους παραμένουν.
To φάντασμα της φτώχειας υφίσταται πάνω από εκατοντάδες αγροτικές οικογένειες στον κάμπο αλλά και στο Πήλιο όπου στην πλειοψηφία τους τα περισσότερα νοικοκυριά ζούνε από τον αγροτικό τομέα.
Η διόγκωση του κόστους παραγωγής σε συνδυασμό με την κατάρρευση των τιμών του παραγωγού έχουν οδηγήσει σε απόγνωση τις περισσότερες οικογένειες.
“Όλοι κερδίζουν εκτός από εμάς” δηλώνουν οι περισσότεροι αγρότες απογοητευμένοι γιατί θεωρούν ότι είναι αδικημένοι και υπάρχουν αυτοί που δεν κατανοούν το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Και δεν έχουν άδικο, όταν σε όλα τα άλλα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν τώρα τους επιβάλλουν και φοροχαράτσια.
Τι να πεί κανείς σε έναν νέο αγρότη… όταν χρεώνεται μέχρι το λαιμό… για να ενταχθεί στο πρόγραμμα νεών αγροτών και περιμένει ένα και δύο χρόνια για να χρηματοδοτηθεί.
Τι να πείς στον γονιό που αποφάσισε να δώσει δέκα μέτρα γής στα παιδιά του… και ο ΟΠΕΚΕΠΕ ακόμη δεν τους έχει αναγνωρίσει τα δικαιώματα.
Δεν είναι μόνο τα χρήματα που θα πάρουν ως οικονομική ενίσχυση για να ανακουφιστούν.. Αυτό που τους νοιάζει περισσότερο είναι το αύριο… Σε αυτό… δεν τους απαντά κανείς με σαφήνεια και ουσιαστικές δεσμεύσεις. Για αυτό δεν ξεχωρίζουν από την κριτική τους ούτε Ν.Δ , ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε φυσικά και τα μικρότερα άλλα κόμματα με μικρότερη όμως ένταση και για διαφορετικούς λόγους. Ίσως γιατί η στήριξή τους σε κάθε κινητοποίηση εστιάζεται κυρίως στο επικοινωνιακό κομμάτι και όχι στο ουσιαστικό.
Οι πολιτικές συρρίκνωσης των τιμών και κατάργησης κάθε στήριξης των προϊόντων και έλλειψης κάθε εξασφάλισης των αγροτικών εισοδημάτων από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν ως αποτέλεσμα την καταχρέωση των αγροτικών νοικοκυριών.
Οι τιμές των προιόντων έχουν πέσει σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ και η στρεμματική ενίσχυση δεν καλύπτει αυτή τη δραστική μείωση της τιμής. Από την άλλη η τιμή των αγροτικών εφοδίων και των φυτοφαρμάκων αυξάνει χρόνο το χρόνο με άλματα.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη με το λάδι αφού χρόνια τώρα, έχει μπει στον Προκρούστη της ΕΕ. Κατάργησαν κάθε τιμή ασφαλείας ενώ με τους περιορισμούς στην καλλιέργεια, μειώνουν και τις όποιες ενισχύσεις που δίνονται, επιβάλλοντας τεράστια πρόστιμα στους παραγωγούς. Οι ι αγρότες, καταγγέλουν ότι με τον τρόπο αυτό οι αυθαιρεσίες σε βάρος των παραγωγών έχουν γίνει κανόνας, ενώ παίζονται και διάφορα παιχνίδια με τα καρτέλ.
Η ακαρπία και η αφορία τσακίζουν τους παραγωγούς του Πηλίου.
Πριν από λίγα χρόνια ένα τσουβάλι βασικό λίπασμα κόστιζε 8 ευρώ ,σήμερα οι αγρότες το αγοράζουν μέχρι και 50 ευρώ. Επιπλέον προσθέστε σε αυτά το ενοίκιο στα χωράφια, το κόστος για το ρεύμα, για την αγορά βαμβακόσπορου, για την αγορά φωσφόρου, τα φυτοφάρμακα, το μάζεμα και τα εργατικά, απογειώνουν το κόστος ανά στρέμμα χωρίς όμως να υπολογίζονται χρήματα που πληρώνουν οι παραγωγοί για τα μηχανήματα, τα καύσιμα και τις συντηρήσεις.
Οι αγρότες δεν έχουν άλλα περιθώρια. Έχουν ήδη χάσει μεγάλο μέρος του εισοδήματος. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν όταν αγοράζουν ακριβά και πουλάνε κοψοχρονιάς; Δεν είναι λογικό να περιμένουν την επιδότηση για να πληρώσουμε καύσιμα και λιπάσματα… Αδιέξοδα τα οποία εάν δεν αντιμετωπιστούν από την Πολιτεία με υπευθυνότητα και χωρίς κομπασμούς, με ουσιαστικές πολιτικές και το αύριο θα είναι το ίδιο κακό με το σήμερα για την ύπαιθρο.
