Τρόπους να μπει φρένο στο κλείσιμο μεγάλων ονομάτων της βαριάς βιομηχανίας της χώρας αναζητά η κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό διαβάζουμε ότι ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Κωστής Χατζηδάκης προτείνει την υιοθέτηση φορολογικών κινήτρων για τους πολίτες ώστε να προχωρήσουν σε ενεργειακή αναβάθμιση των σπιτιών τους, και με τον τρόπο αυτό να στηριχθεί η ελληνική βιομηχανία αλουμινίου καθώς, μετά τη χαλυβουργία, σήμα “SOS”, υπό την πίεση του υψηλού κόστους ενέργειας, εκπέμπει και ο κλάδος του αλουμινίου, που απαρτίζεται από 7.000 εταιρίες και 30.000 εργαζόμενους.
Από την προηγούμενη εβδομάδα περιμέναμε ο υφυπουργός Ενέργειας Ασημάκης Παπαγεωργίου να ανακοινώσει μέτρα για τη μείωση του ενεργειακού κόστους των ενεργοβόρων επιχειρήσεων (χαλυβουργίες, τσιμέντα, αλουμίνιο κλπ). Δεν έγινε κάτι, περιμέναμε χθες τον Υπουργό Ανάπτυξης στο Βόλο για τον ίδιο ακριβώς λόγο, τελικά δεν κατέστη δυνατό να έρθει και τώρα μετατίθενται οι όποιες αποφάσεις στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που θα προεδρεύσει όπως τονίζεται σε διυπουργική επιτροπή για τη βιομηχανία σε μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων για τη στήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από το πλήρες πάγωμα της οικοδομικής δραστηριότητας και από την κατακόρυφη αύξηση του ενεργειακού κόστους.
Παράγοντες της αγοράς υπογράμμιζαν πριν από λίγες μέρες σε εκδήλωση της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου, ότι το κόστος για την αποτροπή του οριστικού “θανάτου” της ελληνικής χαλυβουργίας είναι της τάξης των 100 εκατ. ευρώ, κονδύλι που θα πρέπει να εξασφαλιστεί για να συνεχίσει να υπάρχει βιομηχανική παραγωγή στη χώρα.
Ο γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου, Ελ. Ταφρόγλου εξήγησε ότι, στην Ελλάδα, το κόστος της ενέργειας για τις βιομηχανίες έφθασε να είναι 30% με 40% υψηλότερο για την ηλεκτρική ενέργεια και κατά 60% υψηλότερο για το φυσικό αέριο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δημιουργώντας τεράστιο συγκριτικό μειονέκτημα στις ελληνικές βιομηχανίες έναντι του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
«Η ανυπαρξία παρεμβάσεων από την πλευρά της Πολιτείας για την αντιμετώπιση του προβλήματος του υψηλού κόστους ενέργειας εμποδίζει και την όποια προσπάθεια εύρεσης διεξόδου στις εξαγωγές», δήλωσε ο ίδιος.
Το ίδιο υποστηρίζουν και οι μεγάλες χαλυβουργίες και τα στοιχεία που κάθε φορά επικαλούνται δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και ούτε έχουν διαψευστεί.
Με αυτά και με τα άλλα όμως ο καιρός περνάει, εργαζόμενοι βγαίνουν σε διαθεσιμότητες, απολύονται, μειώνονται οι μισθοί τους και μεγάλες επιχειρήσεις κινδυνεύουν με λουκέτα.
Είμαστε από εκείνους που πιστεύουν ότι εάν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις δεν θα υπάρχουν και εργαζόμενοι και ότι επιτέλους θα πρέπει η Πολιτεία να πάρει σοβαρές αποφάσεις χωρίς να περιμένει την πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας. Πάνω στα συντρίμμια της επιχειρηματικότητας δεν είναι δυνατόν να στηθεί ξανά η βιομηχανία και ούτως φυσικά η απασχόληση. Το να κερδίζει χρόνο το Υπουργείο Ανάπτυξης και το Υπουργείο Περιβάλλοντος προβάλλοντας κάθε φορά δικαιολογίες εδώ που φτάσαμε ελάχιστη σημασία έχει, μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο, να καταστούν ολόκληρες Βιομηχανικές περιοχές σε απέραντα νεκροταφεία. Ας κάνουν κάτι πριν είναι αργά.
