Η ανεργία στη Μαγνησία έχει φτάσει στα επίπεδα του ’60. Στο 30% ήδη η πραγματική ανεργία , δυσοίωνες οι προβλέψεις μέχρι το τέλος του 2014 καθώς η τάση είναι αυξητική ειδικά σε κλάδους που το τελευταίο διάστημα πλήττονται ανεπανόρθωτα εξαιτίας της κρίσης.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο μέσος όρος της ανεργίας στη Μαγνησία είναι υψηλότερος από ότι σε όλη τη χώρα και αυτό διότι θεωρείται μία από τις παραδοσιακές βιομηχανικές περιοχές που εξίσου στηρίζεται και στον τουρισμό όπου όμως καταγράφεται αυξητική ανεργία ακόμη και κατά την περίοδο του καλοκαιριού στις τουριστικές περιοχές, λόγω της έλλειψης ρευστότητας .
Στο Βόλο η λίστα των απολυμένων αυξάνεται κυρίως στον κλάδο της μεταλλοβιομηχανίας ενώ επίσης πολλοί είναι οι άνεργοι από τον κλάδο τουρισμού και επισιτισμού ενώ επίσης στο μακρύ κατάλογο του ΟΑΕΔ δεν περιλαμβάνονται εκατοντάδες που «δουλεύουν» μερικές ώρες τη βδομάδα, ή και το μήνα, αλλά δε θεωρούνται άνεργοι με τη «βούλα» και πάρα πολλοί ακόμα που είναι καιρό άνεργοι, αλλά δεν έχουν δηλωθεί στον ΟΑΕΔ ή δεν δικαιούνται ταμείο ανεργίας.
Όλα αυτά ενώ οι μηχανισμοί ελέγχου τρέχουν και δεν φτάνουν καθώς οι αλλαγές των τελευταίων μηνών στην εργατική νομοθεσία έχουν προκαλέσει μπλάκ άουτ.
Το όριο των απολύσεων αυξήθηκε ενώ σε επιχειρήσεις μέχρι 30 άτομα ο εργοδότης δεν είναι πλέον υποχρεωμένος να τηρήσει κανένα πλαφόν, όπερ σημαίνει ελεύθερες απολύσεις. Από εκεί και πέρα όμως θεωρούνται «μέσα στα περιθώρια του νόμου» 5 απολύσεις τον μήνα στις επιχειρήσεις μέχρι 150 άτομα (ήταν 4 μέχρι 200 άτομα) και 4% για τις μεγαλύτερες εταιρείες, γεγονός που φυσικά εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις για τη συρρίκνωση προσωπικού.
Όσον αφορά τις αποζημιώσεις πλέον μετά την απόλυση , το ποσό της αποζημίωσης μπορεί να καταβληθεί και σε διμηνιαίες δόσεις η με την κοινοποίηση της απόλυσης ο εργοδότης οφείλει να πληρώσει μόνο δύο μισθούς αποζημίωσης ενώ μέχρι τώρα όφειλε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό . Για την υπόλοιπη αποζημίωση, ο εργαζόμενος υποχρεούται από τον νόμο να συναινέσει σε ευκολίες πληρωμής, καθώς θα εισπράττει τα οφειλόμενα σε διμηνιαίες δόσεις, καθεμιά από τις οποίες δεν μπορεί να υπερβεί τους δύο μισθούς).
Η Επιθεώρηση σε όλες σχεδόν τις εργατικές υποθέσεις, δικαιώνει την επιχειρηματολογία των συνδικάτων, όταν μάλιστα εγνωσμένα οι επιχειρήσεις έχουν να παρουσιάσουν κερδοφορία και αποδεικνύεται ότι δεν έχουν τηρηθεί τα κριτήρια που προβλέπει η εργατική νομοθεσία σε τέτοιες περιπτώσεις.
Υπάρχουν φυσικά και υποθέσεις που έχουν δικαιωθεί απολυμένοι μετά από δικαστική προσφυγή και έχει υποχρεωθεί ο εργοδότης να ανακαλέσει την απόλυση, επαναπροσλαμβάνοντας τους εργαζόμενους. Δεν λείπουν βέβαια και περιπτώσεις όπου με διάφορα «τρικ» η επιχείρηση αφού ανακάλεσε την απόλυση, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, «ξεφορτώθηκε» ξανά τους ίδιους εργαζόμενους με νέα απόλυση.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, βγαίνει περιχαρής χθες ο κ. Βρούτσης και ανακοινώνει ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο οι συζητήσεις με την τρόικα για τα εργασιακά. Και εμείς ως εργαζόμενοι φτύνουμε ήδη τον κόρφο μας… πόσες θυσίες ακόμη θα ζητήσουν.
