Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα και πιο ανήθικο από το εμπόριο ελπίδας που αποτελεί πλέον συνήθη πρακτική. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Κυβέρνηση αλλά και την αντιπολίτευση και δη την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση που νομοτελειακά υπολογίζεται ως η εν δυνάμει κυβέρνηση.
Και το έχουμε πληρώσει τόσο πολύ ως χώρα αυτό το εμπόριο ελπίδας τόσα χρόνια που θα περίμενε κανείς να έχουν βάλει μυαλό οι νεώτεροι. Και όμως επιμένουν στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας κάθε φορά να κοροϊδέψουν τους πολίτες λες και είναι οι ιθαγενείς που τους μοιράζουν καθρεφτάκια και αυτοί νομίζουν ότι πρόκειται για θησαυρό.
Εμπόριο ελπίδας λοιπόν και τι να πρωτογράψει κανείς. Για το επίδομα που βγήκε η Κυβέρνηση και πανηγυρικά ανακοίνωσε ότι θα ανακουφίσει χιλιάδες μακροχρόνιους ανέργους αλλά τελικά το δικαιούνται μόνο 1 στους 27;
Από το ότι δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα και ήδη άρχισαν να ομολογούν ότι οι τροϊκανοί μιλούν για νέα βοήθεια και νέα συμφωνία;
Από το γεγονός ότι υποτίθεται έχουμε ήδη βγει από το τούνελ και στη χώρα καταγράφονται 1,5 εκ. άνεργοι και μία πρωτόγνωρη ύφεση που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της;
Από τις φοροελαφρύνσεις που υποσχέθηκαν και τώρα σκέπτονται πως θα μας σερβίρουν νέους φόρους και μάλιστα προχωρούν σε ειδικά σεμινάρια στους εφοριακούς για να μπορούν να «καταλαγιάσουν» τους εξαγριωμένους πολίτες μόλις φτάνουν μπροστά στο γκισέ;
Από το ότι δεσμεύτηκαν ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις στο δημόσιο και ότι μετά τη διαθεσιμότητα θα ενταχθούν σε νέες οργανικές θέσεις και στις 22 Μαρτίου, οι μισοί από τους χιλιάδες υπαλλήλους που ήταν εκτός εργασίας λόγω κινητικότητας, αποχωρούν οριστικά από το Δημόσιο και προστίθενται στις νέες γενιές ανέργων;
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να πρωτοκαταγράψει σε αυτή τη λίστα με το «εμπόριο ελπίδας» των κυβερνώντων.
Υπάρχει όμως και το εμπόριο ελπίδας που αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση και δη σε όσους εκ των στελεχών της, παρουσιάζοντα σε διάφορα τηλεοπτικά πάνελ και δηλώνουν υποστηρικτές και υπέρμαχοι του καθενός που κάτι διεκδικεί. Είναι δε τόση η φόρα που έχουν πάρει ορισμένοι που υιοθετούν άκριτα όλα τα αιτήματα και σου θυμίζουν το περιβόητο «θα σας φέρουμε και θάλασσα , θα σας κάνουμε και παιδιά» και επιβεβαιώνουν ότι ακόμη ζούμε στην εποχή του Μαυρογιαλούρου.
Όμως είναι δυνατόν να σταθεί έτσι μία χώρα και οι πολίτες της; Είναι δυνατόν να έχουμε βάσιμες προσδοκίες ότι μπορεί να ξεφύγουμε κάποια στιγμή από τον κυκεώνα των επιπτώσεων που έχουν επιφέρει τα μνημόνια και να ξαναδούμε άσπρη μέρα, όσο οι επιλογές μας κρίνονται από το εμπόριο ελπίδας; Όχι φυσικά ! Και ενώ το ξέρουμε, ακόμη αρεσκόμαστε σε αυτούς που μας θεωρούν «κουτόφραγκους» και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν ότι διαβουλεύονται και πολιτεύονται με γνώμονα το δικό μας καλό.
Και αυτοί δεν είναι μόνο στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και στην τοπική και πολλαπλασιάζονται με τρομακτική ταχύτητα καθημερινά όσο πλησιάζουμε προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Σε μία κόλλα χαρτί έχουν χωρέσει τα πάντα. Σκέψεις, προβληματισμούς, απόψεις, προτάσεις και λύσεις… Λύσεις για όλα τα προβλήματα. Ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν (προβλήματα) αυτοί είναι ικανοί να τα εφεύρουν αρκεί να παρουσιάσουν λύσεις για να δείξουν ότι μπορούν. Στο κάτω- κάτω όσα λένε «τσάμπα είναι» μήπως θα τους ζητήσει κανείς το λόγο μετά;
