Βάσω Κυριαζή:Καμπανάκι για το ασφαλιστικό

βάσω-κυριαζήκαμπανάκι-για-το-ασφαλισ-248213

Μεγάλο κραχ στο ασφαλιστικό από το 2015 αναμένεται να δημιουργήσει η υψηλή ανεργία, η οποία ακόμα και με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης των 3,5%-4% ετησίως δεν προβλέπεται να πέσει κάτω από τα επίπεδα του 17% μέχρι το 2026.

Την πρόβλεψη αυτή κάνει σε μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου και καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Σάββας Ρομπόλης, ο οποίος μελέτησε τις επιπτώσεις της ανεργίας στο ασφαλιστικό σύστημα.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της μελέτης, το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας θα ήταν βιώσιμο ως το 2025, σε μια φυσική εξέλιξη της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης του προσδοκώμενου ζωής που θα απαιτούσε επιπλέον αύξηση του ΑΕΠ, προκειμένου να στηριχτούν οι συντάξεις.

Η κρίση, η οποία έφερε μεγάλη ανεργία, ανέτρεψε αυτά τα δεδομένα, με αποτέλεσμα από το 2015 να χρειαστεί να αναζητηθούν νέοι πόροι για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος.

Στην Ελλάδα, το 2010, η προσδοκώμενη αναμενόμενη ζωή μετά την ηλικία των 65 ετών ήταν 17 χρόνια για τους άνδρες και 21 χρόνια για τις γυναίκες.

Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής υποδηλώνει την καταβολή συνταξιοδοτικών παροχών για ακόμη πιο μακρές χρονικές περιόδους.

Επομένως, το ερώτημα που προκύπτει είναι όπως καταγράφεται σε διάφορες αναλύσεις, εάν με ένα σταδιακά μικρότερο αριθμό εργαζομένων και ένα σταδιακά μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, ποιο τελικά θα είναι το νέο πλαίσιο χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος;

Θα είναι η υπερφορολόγηση των εργαζομένων, η αύξηση των εισφορών, η περαιτέρω μείωση των συντάξεων ή η αναζήτηση νέων πόρων, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι για την καταβολή των συντάξεων των ήδη και των μελλοντικών συνταξιούχων;

Στο ερώτημα αυτό η απάντηση συνίσταται στην ανάλυση και επεξεργασία των πληθυσμιακών εξελίξεων, της ανεργίας, των μισθών, της ύφεσης, της ανάκαμψης και της μείωσης των συντάξεων στην Ελλάδα, καθώς και στη συσχέτιση τους με τη μακροχρόνια (2013-2050) βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με την εφαρμογή αναλογιστικών προσεγγίσεων .

Από την άποψη αυτή προκύπτει ότι: α) η οριακή ισορροπία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας ανατρέπεται από το τέλος του 2015, αφού το 2016 απαιτούνται πρόσθετοι πόροι 0,52% του ΑΕΠ (940 εκατ. ευρώ), το 2017 απαιτούνται 1,01% του ΑΕΠ, το 2020 απαιτούνται 1,24% του ΑΕΠ, το 2030 απαιτούνται 2,89% του ΑΕΠ κ.λπ. Επίσης η γήρανση του πληθυσμού συμβάλλει στην αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 15% και με διαφορετικά σενάρια εκτίμησης της θνησιμότητας αυτή η επιβάρυνση προσεγγίζει το 27% (2050), καθώς επίσης και οι περικοπές των συντάξεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης εάν δεν συνοδεύονταν από τις συνθήκες ύφεσης και εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, τότε το οριακό έτος στην εξέλιξη των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων θα ήταν περίπου το 2025.

Η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση, καθώς και η ανεργία μετατόπισαν το οριακό έτος δέκα χρόνια νωρίτερα (2015). Οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις στη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα αναδεικνύει την αναγκαιότητα νέου πλαισίου χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος με την ανεύρεση νέων πόρων εκτός των ασφαλιστικών εισφορών και εκτός του κρατικού προϋπολογισμού. Ακούει κανείς; Οι επισημάνσεις είναι σοβαρές και αν μη τι άλλο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας θα πρέπει επιτέλους εκτός από «επικοινωνιακά τρύκ» να αφουγκραστεί και την πραγματικότητα που είναι ζοφερή όσον αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία και χρειάζονται σοβαρές και ριζικές ρυθμίσεις, όχι βέβαια εις βάρος των ασφαλισμένων, γιατί μέχρι σήμερα μόνο αυτή η πεπατημένη εφαρμόζεται.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου