ΤΑΞΙΔΙΑ

ΓΑΤΖΕΑ: Στη μαγεία της Πηλιορείτικης φύσης

γατζεα-στη-μαγεία-της-πηλιορείτικης-φ-343642

Από τον Άγιο Γεώργιο παίρνουμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει στους χειμερινούς οικισμούς της Γατζέας, με τα «καλύβια» τους να κρύβονται μέσα στο δάσος της ελιάς. Η Γατζέα απέχει 17 χλμ από το Βόλο και πολύ απλά θα σας συναρπάσει.

Ο δρόμος περνάει πρώτα από τον οικισμό της Αγίας Τριάδας, που είναι χτισμένος γύρω από τον ενοριακό ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Λίγο πιο κάτω μέσα στον απέραντο Αγιωργίτικο ελαιώνα είναι ο οικισμός της Άνω Γατζέας που δεσπόζει από το 1933 η τρίκλιτη βασιλική της Ευαγγελίστριας.

Από την πάνω μεριά του οικισμού περνάει ο «Μουτζούρης» που κουρασμένος από τις ανηφοριές της γραμμής και αφού πριν διάβηκε τα Δυορέματα, έναν ακόμα Αγιωργίτικο χειμερινό οικισμό, ξεκουράζεται για λίγο, μαζί με τους επιβάτες του, στο σταθμό με τα μαγαζάκια.

Ο επισκέπτης που θα ήθελε να βιώσει από κοντά την πηλιορείτικη φύση και συγχρόνως να θαυμάσει τα περίφημα τεχνικά έργα της σιδηροδρομικής γραμμής που έφτιαξε ο Εβαρίστο ντε Κίρικο, θα πρέπει να περπατήσει κατά μήκος της, ξεκινώντας από τα Λεχώνια και τερματίζοντας στην Αγία Τριάδα ή αν θέλει και παραπέρα για να δει από κοντά τις καμαρωτές πέτρινες γέφυρες της γραμμής, τα «μπαράζια» της αντιστήριξης στα επικλινή εδάφη αλλά και το μεγάλο «μουτ’ κο»(τούνελ) δίπλα στο σταθμό της Άνω Γατζέας. Και ύστερα να πιει το καφέ του σε ένα από τα μαγαζάκια του σταθμού.

Κατηφορίζοντας από την Άνω Γατζέα ξαναβρίσκουμε τον κεντρικό οδικό άξονα από την ειδυλλιακή Κάτω Γατζέα, παλιά και ασφαλή «σκάλα» του Αϊ – Γιώργη, γνωστή από τη μεγάλη και νικηφόρα για τους πηλιορείτες επαναστάτες μάχη που έσωσαν εκεί στις 19 Μαΐου του 1823 με τους Τούρκους, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο περιβόητος Αλίο Πασάς.

Απλωμένη σ’ ένα μικρό και καταπράσινο κάμπο, κατάφυτο με καρποφόρα αλλά και καλλωπιστικά δέντρα, στο πλάι ενός πανέμορφου κόρφου, ασφαλούς αγκυροβολίου για τα πλεούμενα που μοιάζει με γάντζο – από εδώ ίσως και το τοπωνύμιο Γατζέα, όπου «γαντζώνουν» καλά οι άγκυρες των πλοίων – η Κάτω Γατζέα πρέπει να ήταν κατοικημένη, όπως αποδείχνουν τα σχετικά ευρήματα, τουλάχιστον από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια.

Έχει ένα ιδιαίτερο πλούσιο και σχετικά πρόσφατο παρελθόν ως κέντρο συγκέντρωσης, συσκευασίας, τυποποίησης και εμπορίας (κυρίως με καΐκια) της περίφημης βρώσιμης πηλιορείτικης ελιάς. Τεκμήρια αυτής της ακμής της οι μπόλικες και τεράστιες κατά μήκος της παραλίας ελαιαποθήκες, τα απομεινάρια από τις παλιές «σκάλες», όπου φόρτωναν τα καΐκια και τα παλιά παραλιακά μαγαζιά, με τα παραδοσιακά τους «τσαρδάκια» που μετατρέπονται ένα – ένα σε τουριστικά καταστήματα τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα η Κάτω Γατζέα ανεπτυγμένη σε αξιόλογο οικισμό γύρω από τον γκρεμισμένο από τους σεισμούς του 1955 και ξαναχτισμένο στα 1963 ναό του Τιμίου Σταρυρού που ανήγειρε στα 1913 ο Κωστής Κοντογεώργης, δεν είναι πια το παλιό διαμετακομιστικό κέντρο της ελιάς, με τα λίγα σπίτια και τις πολλές αποθήκες.

Χάρη στη λαμπρή τουριστική υποδομή της, αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα παραθεριστικά κέντρα του Πηλίου.

Αξιοθέατα

Η Μονή Αγίας Τριάδας, μετόχι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, απέχει μόλις 2,5 χλμ. από την Άνω Γατζέα και 20 χλμ. από το Βόλο. Η Mονή δεσπόζει από μακριά, κτισμένη πάνω σε λόφο, με υψόμετρο 240 μέτρων, με εκπληκτική θέα προς τον Παγασητικό, πλαισιώνεται από ελαιώνες, ενώ ο χαρακτηριστικός πύργος στη βόρεια πλευρά της, δίνει την εντύπωση του κάστρου στη Μονή.

Στο χώρο της Μονής υπάρχουν 3 παρεκκλήσια: του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου και των Αγίων Μυροφόρων. Τέλος, άξιο αναφοράς είναι ο σταυρός ύψους 12 μέτρων με προσανατολισμό προς τη πλευρά της θάλασσας.

Μπορείτε ακόμα να δείτε την εκκλησία της Ευαγγελίστριας αλλά και το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού στην Άνω Γατζέα. Από το σταθμό περνάει ακόμα το παραδοσιακό τρενάκι του Πηλίου που συνδέει τα Άνω Λεχώνια με τις Μηλιές. Στη Γατζέα ο επισκέπτης μπορεί ακόμα να δει τις γέφυρες του τραίνου κατασκευής Ντε Κίρικο.

Ο Αίολος φυσά στην Κάτω Γατζέα

Στην Κάτω Γατζέα διοργανώνονται κάθε καλοκαίρι ιστιοπλοϊκοί αγώνες με τον τίτλο ‘Αίολος’. Θαρρεί κανείς ότι ολόκληρος ο μικρός οικισμός ανοίγει πανιά και ξανοίγεται στις θάλασσες. Η συμμετοχή είναι αθρόα, οι καιρικές συνθήκες ιδανικές και οι άνεμοι που φυσούν στην περιοχή κάνουν το άθλημα να ζει μερικές από τις πιο θεαματικές στιγμές του.

Τα κάμπινγκ της Γατζέας
Σ’ ένα παλιό ελαιώνα 30 στρεμμάτων και άλλων καλωπιστικών φυτών και δένδρων, δίπλα σε μια πανέμορφη παραλία, στα ήρεμα και πεντακάθαρα νερά του Παγασητικού κόλπου εκτείνεται το Camping Συκιά. Οι θέσεις του απλώνονται αμφιθεατρικά με υπέροχη θέα στη θάλασσα και στο χωριό. Η θέση του camping προσφέρεται για να γνωρίσετε τις ομορφιές του Νοτιοδυτικού Πηλίου και όχι μόνο.

Στη Κάτω Γατζέα βρίσκεται και το camping HELLAS όπου οι επισκέπτες μπορούν να περάσουν μερικές ευχάριστες και ήρεμες στιγμές κάτω από τη σκιά των άφθονων δέντρων.

Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου

Στεγάζεται στο ισόγειο ενός πέτρινου παραδοσιακού κτηρίου στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού της Άνω Γατζέας. Το οίκημα κτίστηκε το 1924 από τον Ιωάννη Δ. Βογιατζή. Στο Μουσείο εκτίθενται συντηρημένα τα αντικείμενα που βρέθηκαν στο εσωτερικό και στον αύλιο χώρο. Κυριαρχούν οι κάδες (μεγάλα ξύλινα δοχεία σε σχήμα κόλουρου κώνου) όπου παρασκευάζονται και αποθηκεύονται οι βρώσιμες ελιές και τα πιθάρια αποθήκευσης λαδιού διαφόρων μεγεθών.

Ο κυρίως χώρος του μουσείου περιλαμβάνει θεματικές ενότητες που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία συλλογής, διαλογής επεξεργασίας και εμπορίας ελαιών. Εκτίθενται ακόμη είδη και εργαλεία βαρελοποιίας (για την κατασκευή κάδης) και δύο καλοσυντηρημένες κάδες όπου μέσα τοποθετούσαν τις ελιές σε αλατόνερο (γάρο) για να γίνουν οι ξακουστές ελιές Πηλίου (Olives de Volos).

Από το λάδι, που είναι παράγωγο της ελιάς εξάγεται και το σαπούνι, δεν μπορούσε να λείψει και αυτό από τον σχετικό εκθεσιακό χώρο, όπου παρουσιάζεται η διαδικασία παραγωγής του και τα προϊόντα του. Στα πλαίσια της διαδικασίας εμπορίας ελαιών εκτίθενται διάφοροι ζυγοί, μια παλάντζα, μια ζυγαριά (από φούρνο που υπήρχε απέναντι από το κτήριο του Μουσείου), σέσουλες, φτυάρια, καζάνι για το βράσιμο των τσάμπουρων για την παραγωγή τσίπουρου και τέλος είδη οικιακής χρήσεως, των αρχών του περασμένου αιώνα.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου