Προσλήψεις των 400 ευρώ και «μπλοκάκια» σε πρώτη ζήτηση
Μισθοί φιλανθρωπίας σε αρκετές επιχειρήσεις του Βόλου. Πλήθος καταγγελιών από εργαζόμενους που εργάζονται χωρίς να πληρώνονται και περιμένουν μέχρι και πέντε έως οκτώ μήνες για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Υπολογίζεται περίπου ότι το ¼ του εργατικού δυναμικού παραμένει απλήρωτο για διάστημα 5-8 μηνών ενώ περίπου ένα 45% των νέων προσλήψεων αφορούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Κυριαζή
Η αυξημένη ανεργία και η οικονομική ύφεση που πλήττει και τη Μαγνησία ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες οδήγησαν σε ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία την αγορά εργασίας με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να εξαναγκάζονται σε απασχόληση με δυσμενέστερους για αυτούς όρους και μηνιαίες αμοιβές που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ μικτά.
Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το νομοθετικό πλαίσιο για τη μερική απασχόληση έχει τόσο κενά, με αποτέλεσμα η κατηγορία των εργαζομένων με μερική απασχόληση κάτω των 4 ωρών ημερησίως κινδυνεύει να μείνει εκτός συνταξιοδότησης.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Εργατικού Κέντρου Βόλου, περίπου 3000 και πλέον εργαζόμενοι απασχολούνται με το καθεστώς μερικής απασχόλησης ενώ η πλήρη απασχόληση εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης υποχωρεί εντυπωσιακά σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Επιθεώρησης Εργασίας τα οποία και προωθούνται κάθε μήνα στο Υπουργείο Eργασίας.
Η Μαγνησία σε ένα ποσοστό 80% ακολουθεί τα γενικά ευρήματα της έρευνας που έκανε πρόσφατα τα ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ και στην οποία αποτυπώνεται με τον πιο «άχαρο» τρόπο η εξαθλίωση των εργαζομένων.
Η ύφεση έφερε ευελιξία
Τα δύο τελευταία χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους 10 μήνες η αγορά εργασίας στο Βόλο κινείται κυρίως με ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Η οικονομική κρίση και η μεγάλη μείωση του κύκλου εργασιών σε πολλές επιχειρήσεις της Μαγνησίας έχει οδηγήσει πολλούς εργοδότες να επιλέγουν απασχόληση με μπλοκάκι για να αποφεύγουν τις ασφαλιστικές εισφορές,
Προσλαμβάνουν τους εργαζόμενους με συμβάσεις έργου, ή με συμβάσεις των δύο ημερών που συνεχώς ανανεώνονται, ώστε οι εργαζόμενοι να “βαφτίζονται” ελεύθεροι επαγγελματίες – πράγμα που σημαίνει ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλισή τους και πρέπει να πληρώνουν αυτοί τις ασφαλιστικές εισφορές.
Έτσι, όμως κυρίως οι νέοι εργαζόμενοι των 700 ευρώ, χάνουν το αφορολόγητο από την ηλικία των 30 ετών και μετά. Ένας μισθός και παραπάνω πηγαίνει στην εφορία αφού οι εργαζόμενοι «βαπτίζονται» ελεύθερους επαγγελματίες, χάνουν όμως όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από τη μισθωτή σχέση (εκτός από την ασφάλιση, χάνει δώρα, επιδόματα, προστασία μητρότητας, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης κ.λπ.). Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας εξαπλώνεται πλέον από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα.
Ακόμη και μεγάλα εργοστάσια προτιμούν πλέον να καλύπτουν σημαντικές αρμοδιότητες απασχολώντας μέσω εργολάβων προσωπικό με «μπλοκάκι» αποφεύγοντας έτσι τις υποχρεώσεις ασφάλισης και των όσων απορρέουν από τις επιχειρησιακές ή όπου υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Οι καθαρές αποδοχές στην τσέπη του απασχολούμενου δεν ξεπερνούν τα 600 ευρώ αφού τα υπόλοιπα… πρέπει να καταβληθούν για την αυτοασφάλισή του.
Εκτός από την εργασιακή ανασφάλεια, κάθε μήνα οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν τις εισφορές τους στον ΟΑΕΕ παρά το γεγονός ότι ίδιοι σε πολλές περιπτώσεις, δεν πληρώνονται κανονικά για την εργασία που παρέχουν.
«Η εκτεταμένη απουσία εφαρμογής των δικαιωμάτων που έχει ο εργαζόμενος που παρέχει ουσιαστική εξαρτημένη εργασία δυστυχώς στερεί σε μία μεγάλη κατηγορία ειδικά νέων ανθρώπων σοβαρά δικαιώματα, όπως κανονικές αμοιβές, επιδόματα, άδειες και αποζημίωση απόλυσης» υπογραμμίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος του ΕΚΒ Θανάσης Παπαδημόπουλος, προσθέτοντας ότι αυτό ουσιαστικά υποδηλώσει και ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την απορρύθμιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Χρειάζεται ο επαναπροσδιορισµός της έννοιας της εξαρτηµένης εργασίας υπό το φως των νέων δεδοµένων σε µια προοπτική ενίσχυσης του ρόλου του κοινωνικού κράτους και αναβάθµισης της εργασίας µέσα από την διεύρυνση του πεδίου προστασίας της εργατικής νοµοθεσίας, επισημαίνεται επίσης από το Εργατικό Κέντρο Βόλου.
Απώλειες 35% στις αποδοχές
Μπορεί ορισμένοι να έχουν εφεύρει τα τελευταία χρόνια τον όρο «ανταγωνιστικότητα» για να πείσουν για το δίκαιο των αλλαγών που έχουν επέλθει στις εργασιακές σχέσεις, έρχονται τα στοιχεία της ΓΣΕΕ μέσα από τις διάφορες αναλογιστικές μελέτες για να ανατρέψουν κάθε παρόμοιο επιχείρημα.
Το συνολικό κόστος εργασίας -άμεσο και έμμεσο- σύμφωνα με την έρευνα που τώρα ολοκληρώνεται μειώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια κατά 30% περίπου. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων, γύρω στο 25%, αμείβεται με τις ελάχιστες αμοιβές, ενώ περίπου το 30% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση αμείβεται χαμηλότερα από τις κατώτατες αμοιβές. Η συγκέντρωση της ανεργίας στους νέους, καθώς και τα σχετικώς χαμηλά ποσοστά συμμετοχής τους στο εργατικό δυναμικό, είναι συμβατά με αυτή την υπόθεση.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι γυναίκες εργαζόμενες αμείβονται κατά 22% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους, γεγονός που έχει άμεση επίπτωση στις συντάξεις των γυναικών. Για το λόγο αυτό, ο κίνδυνος για τις συνταξιούχες γυναίκες να αντιμετωπίσουν καταστάσεις φτώχειας είναι μεγαλύτερος.
Οι αποδοχές των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι οι πιο χαμηλές. Προσεγγίζουν μόνο το 65% του αντίστοιχου μέσου ευρωπαϊκού μισθού -των 15 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ενώ παρατηρείται υψηλός βαθμός παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας καθώς το 1/5 του εργατικού δυναμικού απασχολείται ανασφάλιστο, γεγονός που ευνοείται από την ανεπάρκεια των μηχανισμών ελέγχου της.
Επιχειρησιακές Μεσαίωνα
Η Μαγνησία έχει και την «πρωτιά» σε επιχειρησιακές συμβάσεις αφού ήταν από τους πρώτους νομούς που εφαρμόστηκε η συγκεκριμένη ρύθμιση με μειώσεις μισθών από 15 εως και 30% στις μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι εργαζόμενοι βρίσκονται με «την πλάτη στον τοίχο» για να δεχθούν τη σύσταση ένωσης προσώπων – ελλείψει σωματείου- για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.
Από την πλευρά φυσικά των επιχειρήσεων, η όλη διαδικασία είναι νόμιμη όπως και η σύσταση της ένωσης προσώπων και αυτό που επισημαίνεται είναι ότι «η απόφαση για τη σύναψη επιχειρησιακής σύμβασης υπαγορεύθηκε από την ανάγκη να στηριχθεί μακροχρόνια η βιωσιμότητα της επιχείρησης».
Το επόμενο διάστημα, το ΕΚΒ ότι το τοπίο στην αγορά εργασίας της περιοχής θα ανατραπεί, καθώς η κατάργηση των προστατευτικών διατάξεων, θα οδηγήσει σε απότομη μείωση μισθών ως 25 – 30%, με εξπρές διαδικασίες, αφού η μόνη ασπίδα προστασίας που απομένει είναι τα κατώτατα όρια της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Η επιχειρησιακή σύμβαση που θα συναφθεί, είναι δυνατόν να ορίζει μισθούς κατώτερους από εκείνους της αντίστοιχης κλαδικής, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να περιέχει όρους δυσμενέστερους της εθνικής συλλογικής σύμβασης.
Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι η επιχειρησιακή σύμβαση υπερισχύει σε περίπτωση συρροής με κλαδική συλλογική σύμβαση.
