Κύριε των δυνάμεων, μεθ ημών γενού,
δεν αντέχουμε αύξηση, άλλη στο μενού.
Μόνοι αποφασίζουνε, δε μας συμπονούν
και για το σαρκίο τους, πάντα μεριμνούν.
Όσα μηχανεύονται και όσα αποφασίζουν,
τα φτωχά τα στρώματα, μόνο αφανίζουν.
Στην δική Σου Κύριε, αποβλέπω σκέπη,
όλα μας τα πήρανε, Κύριε απ την τσέπη.
Το Άγιο το πνεύμα Σου, ίσως να φωτίσει,
αυτούς που όλους εμάς, έχουν λησμονήσει.
Όλοι τούτοι Κύριε, σύγχρονοι προστάτες,
της διδασκαλίας Σου, γίνανε αποστάτες.
Το μεγάλο ρήμα Σου, «Αγαπάτε αλλήλους»,
το αντιλαμβάνονται, μόνο για τους «φίλους».
Στα λοιπά Σου πλάσματα, όπως ο Ηρώδης,
αυτοί που μας κυβερνούν, είναι θηριώδεις.
Και ρύσαι ημάς Κύριε και εκ του πονηρού,
του υπουργού οικονομικών, δαιμόνιο το νου.
Όστις τρόπους μελετά, πώς να μας ξηλώσει,
ως ο Άννας βούλεται, για να μας σταυρώσει.
Έξω έχει το Βαραβά και άλλους κολλητούς,
για εμάς βροντοφωνά, «σταύρωσον αυτούς».
Όλα όσα μας έταξαν, φαίνεται ήταν φρούδα,
το φιλί μάς δίνουνε, στο μάγουλο του Ιούδα,
Κύριε σώσον ημάς, στη χάρη Σου αποβλέπω,
γιατί από αυτούς εδώ, προκοπή δεν βλέπω…
