Θα το αφήσετε αναπάντητο;

Την Πέμπτη 17 Απριλίου θα γίνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια ιδιαιτέρως… δημοκρατική εκδήλωση.
Ευρωπαϊκές μαριονέτες της Ουάσιγκτον οργανώνουν, με συμμετοχή Σκοπιανών και Τούρκων, ημερίδα για τις «εθνικές μειονότητες» των «Τούρκων» και των «Μακεδόνων» που… καταπιέζονται στην Ελλάδα.
Είναι δε τόσο ισχυρό το… δημοκρατικό πνεύμα αυτής της εκδήλωσης, ώστε έχουν αποκλεισθεί από αυτήν οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν στους προωθούμενους από το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, δίκην αντιποίνων για το ελληνικό «βέτο» στο Βουκουρέστι, γελοίους ισχυρισμούς. Τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και οι ευρωβουλευτές όλων των ελληνικών κομμάτων.
Ελπίζω να έχει σαφή αντίληψη η κυβέρνησή μας για το γεγονός ότι μεθοδικά και απροσχημάτιστα οι «φίλοι και σύμμαχοι» Αμερικανοί προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες Κοσόβου στην ελληνική Θράκη.
Σε τέτοιου είδους προβοκάτσιες δεν είναι δυνατόν να απαντάμε μόνο με διαβήματα. Πρέπει να χρησιμοποιούμε τα ίδια ακριβώς εργαλεία.
Οι φίλοι και σύμμαχοί μας εμφανίζονται να κόπτονται ιδιαιτέρως για τα δικαιώματα «εθνικής ταυτότητας των μειονοτήτων». Τόσο ώστε να δημιουργούν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ειδική εκδήλωση για δήθεν μειονότητα, της οποίας η πολιτική δύναμη δεν ξεπέρασε ποτέ τις έξι χιλιάδες ψήφους σε όλη την Ελλάδα. Και μάλιστα παρά το ότι κατέβηκε κάθε φορά στις εκλογές σε σύμπραξη με άλλες ομάδες όπως π.χ. το γκρουπούσκουλο με το όνομα «Οργάνωση Ανασυγκρότησης του ΚΚΕ» το 1996 ή με κάποιους αθίγγανους και τουρκόφωνους το 2004 στις ευρωεκλογές.
Ε, λοιπόν, δεν πρέπει κι εμείς να κάνουμε μια διεθνή εκστρατεία, να διαφωτίσουμε τους καλόπιστους παραπληροφορημένους ότι η εμμονή στα περί «μακεδονικής» εθνικότητας και «ταυτότητας» της κυβέρνησης των Σκοπίων είναι μια βάρβαρη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μιας υπαρκτής μειονότητας αλβανόφωνων, που ξεπερνάει το 25% του πληθυσμού αυτής της χώρας;
Δεν πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ξεσκεπάσουμε το ψέμα και την υποκρισία, πίσω από τις οποίες έρχονται δόλια σχέδια αποσταθεροποίησης της ίδιας μας της χώρας;
Θα κάνουμε πάλι το ίδιο λάθος, που κάναμε δεκαετίες, μιλώντας για «ανύπαρκτο πρόβλημα», όταν αυτό το «ανύπαρκτο» το βρίσκουμε τώρα τόσο προκλητικά μπροστά μας, ώστε να μας ταλανίζει επί δεκαεπτά συνεχή χρόνια;