Το συντονιστικό όργανο της Μαγνησίας για την καταπολέμηση της ρύπανσης ανακοίνωσε προχθές μέτρα για τον περιορισμό της. Ο Δήμος Βόλου, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, μελετάει το μέτρο της εναλλασσόμενης κυκλοφορίας μονών-ζυγών στο κέντρο της πόλης. Οι τοπικοί φορείς προαναγγέλλουν αγώνες και οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία τους. Διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας για το αν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες, οργανωμένες και πρόχειρες, δυναμικές και αναιμικές, πρόκειται να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα.
Οι τοπικές βιομηχανίες, οι βαριές και μεγάλες που προκαλούν τη ρύπανση, αυξάνουν συνεχώς την παραγωγή τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται αναλόγως και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον. Αναζητούν συνεχώς όλο και φθηνότερα καύσιμα, όπως το πετ κοκ, με αποτέλεσμα την αύξηση της αέριας ρύπανσης. Οι έλεγχοι δεν πρόκειται να προσφέρουν απολύτως τίποτα, όσο οι πολυεθνικές εταιρίες επιδιώκουν αύξηση της παραγωγής και μεγιστοποίηση των κερδών. Το περιβάλλον του Βόλου είναι δεδομένο. Όσο οι συνθήκες μεταβάλλονται στην παραγωγική διαδικασία, τόσο η επιβάρυνση μεγαλώνει. Τίποτα δεν θα προσφέρουν οι έλεγχοι, αφού δεν μπορεί να είναι συνεχόμενοι, επί 24ώρου βάσεως. Οι βιομηχανίες θα βρίσκουν πάντα την ευκαιρία να επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Όσο οι εκατοντάδες καταστηματάρχες του κέντρου αντιδρούν στις κορύνες και στους υπόλοιπους κυκλοφοριακούς περιορισμούς, προκειμένου να μην περιοριστεί η προσβασιμότητα της πελατείας τους, τίποτα δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει στο κέντρο. Δεν ζούμε σε οικονομικό περιβάλλον ελεύθερης αγοράς και υγιούς ανταγωνισμού, αλλά σε περιβάλλον δέσμιας και απολύτως ελεγχόμενης μονοπωλιακής αγοράς, που αγγίζει τα όρια του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Μπορεί να αποτελεί νεολογισμό ο όρος, ωστόσο αν σκεφτούμε ότι τα πάντα στην ελεύθερη ελληνική οικονομικά κινούνται μονοπωλιακά, από την κυκλοφορία στις εθνικές οδούς (π.χ. διόδια) μέχρι την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και τσιμέντου, προσομοιάζοντας απολύτως στις οικονομίες των άλλοτε ολοκληρωτικών καθεστώτων, με τη διαφορά ότι τώρα επιδίωξη δεν είναι η κρατική ισχύς αλλά η γιγάντωση του κέρδους των εταιριών, αντιλαμβανόμαστε την οικονομική μετάλλαξη.
Πολιτικό είναι το ζήτημα κι αν δεν ληφθούν άμεσες αποφάσεις αντιστροφής της κατάστασης, τα όποια μέτρα και έλεγχοι αποτελούν ασπιρίνη για τον «καρκίνο» της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Αν δεν κατανοήσουμε ότι το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον είναι απολύτως συγκεκριμένο όπως και οι φυσικοί πόροι, που συνεχώς περιορίζονται, τίποτα δεν θ΄ αλλάξει. Οι αρνητικές συνέπειες της μόλυνσης του περιβάλλοντος και εδώ στον τόπο μας, δυστυχώς, τρέχουν με ασύλληπτα μεγαλύτερες ταχύτητες σε σχέση με τα όποια μέτρα θωράκισης και προστασίας του περιβάλλοντος. Με απλά λόγια, αν η παραγωγή της ΑΓΕΤ μειωθεί, δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιεί 1.000 τόνους πετ κοκ. Ο ισχυρισμός ότι η οικονομική ζημιά θα είναι τεράστια, δεν ευσταθεί, αφού η περιβαλλοντική ζημιά από τέτοιες δραστηριότητες δεν είναι απλά μεγάλη, αλλά ανεπανόρθωτη. Το ίδιο ισχύει και για την κυκλοφορία των οχημάτων και για τους καυστήρες της κεντρικής θέρμανσης και για το λιθάνθρακα, θέματα που απασχόλησαν τη Μαγνησία τελευταία, και για χίλια δυο άλλα.
Άλλωστε την προηγούμενη προσέγγισή μας, σύμφωνα με την οποία οικονομική και άρα πολιτική είναι η βάση και του περιβαλλοντικού προβλήματος, αποδεικνύεται από ένα άλλο πολιτικό ζήτημα των ημερών και πιο συγκεκριμένα από τη μήνυση Βγενόπουλου κατά του Τσίπρα. Αν το επιχειρηματικό εγχείρημα Βγενόπουλου με την υπερσυγκέντρωση δεκάδων επιχειρήσεων δεν υπακούει στη λογική της ιδεολογίας του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, τότε πού ανήκει; Μήπως στη λογική της ελεύθερης αγοράς και του πραγματικά υγιούς ανταγωνισμού; Σε λίγο καιρό ο κ. Βγενόπουλος θα ρυθμίζει πόσα γιαουρτάκια θα πάνε στα ράφια των σούπερ μάρκετ της κτηνοτροφικής περιοχής του Αλμυρού. Δεν είναι αυτό οικονομικός ολοκληρωτισμός; Κεντρικός σχεδιασμός ενός μάλιστα προσώπου και όχι μιας νομενκλατούρας. Για πρώτη φορά εταιρία μηνύει πολιτικό αρχηγό. Εχουμε ξεφύγει…
Ο εθνικισμός μας
στο Σκοπιανό
Μας ενοχλεί το γεγονός ότι οι εταίροι μας και οι σύμμαχοί μας δεν μπορούν να κατανοήσουν τις αντιρρήσεις μας για το Σκοπιανό ζήτημα, την ίδια ώρα που οι μικροί μας γείτονες παρουσιάζουν ξεδιάντροπα πλέον τους επεκτατικούς χάρτες να περιλαμβάνουν πολλές περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας και να φτάνουν μέχρι τη γειτονική Λάρισα. Μας κατηγορούν για εθνικισμό. Κατηγορίες που δεν είναι απίθανο να εμφιλοχωρούν στις σκέψεις Ελλήνων πολιτών, που απεχθάνονται τις έννοιες του εθνικισμού και του σωβινισμού.
Προκειμένου να ερεθίσουμε ακόμα περισσότερο τη σκέψη του αναγνώστη, επιλέξαμε να αναφερθούμε για το συγκεκριμένο ζήτημα στα επιχειρήματα ενός Έλληνα πολιτικού, που έχει κατηγορηθεί για ατελέσφορο εθνικισμό και του έχουν αποδοθεί και ευθύνες, δικαίως ή αδίκως η ιστορία θα το πει, για το ζήτημα των Σκοπίων. Στον Αντώνη Σαμαρά θα αναφερθούμε. Την προηγούμενη Πέμπτη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το συνέδριο της παγκοσμίου κύρους οικονομικής επιθεώρησης «Economist». Στο πάνελ των ομιλητών ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και δεξί χέρι της Κοντολίζα Ράιζ κ. Μάθιου Μπράιζα και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και νυν βουλευτής Αντώνης Σαμαράς.
Εξηγώντας την ελληνική θέση στο Σκοπιανό ο βουλευτής της Ν.Δ. θύμισε τη διαφήμιση βότκας στο Μεξικό, όπου εμφανιζόταν μεξικανικός χάρτης του 1830 με το Τέξας, την Καλιφόρνια και μια σειρά από Νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ, ενταγμένες στο Μεξικό. Περιέγραψε την κατακραυγή στις ΗΠΑ, που είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση της διαφήμισης, και κατέληξε: «Σκεφτείτε μια τέτοια πρόκληση να μην την είχε κάνει μια ιδιωτική εταιρία, αλλά η ίδια η κυβέρνηση του Μεξικού!
Σκεφτείτε πού θα είχε φτάσει η επίσημη αντίδραση της Ουάσιγκτον. Κι όμως, τέτοια ακριβώς συμπεριφορά -επίσημους χάρτες που εμφανίζουν μεγάλο μέρος της Ελλάδας μέσα στην επικράτεια της γειτονικής FYROM- αντιμετωπίζουμε καθημερινά, εδώ και χρόνια, από την πλευρά των Σκοπίων».
Το δεύτερο παράδειγμα, που αιφνιδίασε τον στενό συνεργάτη της Κοντολίζα Ράις, ήταν η κρίση των πυραύλων στην Κούβα: «Μια μικρή και αδύναμη χώρα με εχθρική συμπεριφορά μπορεί κάποια στιγμή να συνδυαστεί με μια μεγαλύτερη και ισχυρότερη και να δημιουργήσει πραγματικό πρόβλημα ασφάλειας. Και η Κούβα είναι πολύ μικρή χώρα για να απειλήσει τις ΗΠΑ. Αλλά οι ΗΠΑ διατηρούν εμπάργκο κατά της Κούβας εδώ και 45 χρόνια. Και μάλιστα αφότου εξέλιπαν οι λόγοι για τους οποίους είχε επιβληθεί το εμπάργκο εκείνο».
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών απάντησε και στις αμερικανικές υποδείξεις για απομάκρυνση από το ρωσικό φυσικό αέριο, επισημαίνοντας ότι ανάμεσα στο Αζερμπαϊτζάν και την Ελλάδα υπάρχει η Τουρκία, η οποία δεν θέλει μόνο να είναι «διαμετακομιστής» του αερίου. Θέλει να είναι «μεσάζων» του αερίου. «Δεν θέλει να πληρώνεται για τη διέλευση του αερίου από το έδαφός της. Θέλει να το αγοράζει και να το μεταπουλά η ίδια. Θέλει να το ελέγχει». Βέβαια ο Αμερικανός αξιωματούχος δυσκολεύτηκε να απαντήσει στις συγκεκριμένες επισημάνσεις.
Συμπέρασμα: Είμαστε τόσο εθνικιστές, όσο όλοι οι λαοί της γης. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Δεν χρειάζεται να νιώθουμε κανένα κόμπλεξ, όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τους… επιβήτορες της Ιστορίας. Βέβαια οι ΗΠΑ δεν αγάπησαν ξαφνικά τα Σκόπια. Σφαίρες επιρροής και νέους ενεργειακούς αγωγούς δημιουργούν. Σχεδιασμός που οδηγεί στην απόλυτη εγκαθίδρυση του όρου που προαναφέραμε ως Ολοκληρωτικό Καπιταλισμό. Αυτό το οικονομικό σύστημα προωθεί σήμερα η υπερδύναμη. Οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές…
