Είναι, αν δεν κάνουμε λάθος, κοινά αποδεκτή η άποψη ότι το σημαντικό για μία κοινωνία είναι να παραμένει ενεργή, αφυπνισμένη, παρούσα και διεκδικητική όποτε χρειάζεται, διαρκώς απαιτητική και “άναρχη”. Με την έννοια να επιλέγει και να ορίζει μόνη της αυτά που την αφορούν, χωρίς “υπαγορεύσεις” από αρχές και εξουσίες.
Υπ’ αυτή την έννοια το συλλαλητήριο της περασμένης Δευτέρας κατά της αέριας ρύπανσης μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επιτυχημένο, αφού ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας βγήκε στους δρόμους διεκδικώντας. Ακόμη και αν η πλειοψηφία ήταν μαθητές (μακάρι όλο και περισσότεροι νέοι να συμμετέχουν κάθε φορά) ή μέλη συλλόγων, φορέων και οργανώσεων, έχει γίνει μία αρχή που μπορεί να έχει καλύτερη συνέχεια, αν υπάρξουν οι χειρισμοί που χρειάζονται.
Προκαλεί απορία όμως η εμμονή των διοργανωτών να ασχολούνται μονίμως από εκείνη τη μέρα, με το αν είχε ή όχι μεγάλη συμμετοχή το συλλαλητήριο. Αν οι συγκεντρωμένοι ήταν τέσσερις, πέντε ή δύο χιλιάδες. Λες και το “πέντε” είναι ο μαγικός αριθμός της επιτυχίας. Λες και η συγκέντρωση έγινε μόνο για να γίνει καταμέτρηση και όχι για να αναδειχθούν τα σοβαρά προβλήματα της ρύπανσης του αέρα που αναπνέουμε.
Δεν είναι δυνατόν μία συλλογική υπόθεση, όπως πρέπει να είναι η υπεράσπιση του δικαιώματος να ζούμε χωρίς να απειλείται η ζωή μας από τη ρύπανση ή η διαδήλωση της απαίτησης οι ένοχοι που μολύνουν τη ζωή μας να συμμαζευτούν, να αντιμετωπίζεται από τον Νομάρχη ως προσωπικό στοίχημα η μαζική συμμετοχή. Διότι από τη Δευτέρα, αντί να ασχολούμαστε (και κυρίως να ασχολούνται) με όσα αναδείχθηκαν από τη συγκέντρωση, το μόνο ενδιαφέρον είναι η ακύρωση και η συκοφάντηση όποιας εκτίμησης (δημοσιογραφικής ή άλλης) δεν συμπίπτει μαζί τους. Είτε δια της περιφοράς επιστολών προς (προσ)υπογραφή είτε δι’ αποστολής σχολίων είτε διά τηλεοπτικών απαξιώσεων.
Να μας συγχωρούν, αλλά δεν μας ενδιαφέρουν ούτε τα προσωπικά στοιχήματα ούτε οι προσωπικές καταξιώσεις κανενός (και έναντι οποιουδήποτε). Το κύριο και σημαντικό είναι η αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Θα το υπερασπιζόμαστε, ασκώντας και την κριτική αν χρειάζεται, αγνοώντας κάθε προσπάθεια διαβολής και συκοφάντησής μας.
Υπάρχουν και σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε
