Η διπλωματική επιτυχία στο Βουκουρέστι ήταν το πολιτικό γεγονός της προηγούμενης εβδομάδας, όχι διότι έλυσε το πρόβλημα, αλλά διότι απασχόλησε σε μεγάλη έκταση και με έντονο τρόπο την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένος. Οι ελληνικές θέσεις υιοθετήθηκαν από μεγάλα και ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, με αποτέλεσμα το αναιδές και φασαριόζικο γειτονικό κρατίδιο να υποστεί το πρώτο ουσιαστικό πλήγμα από τότε που βάλθηκε να… μπει στο μάτι της Ελλάδας. Η κυβέρνηση μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ άφησε να διαφανεί η ικανοποίησή της, χωρίς ωστόσο να πανηγυρίσει. Αυτονόητο, από τη στιγμή που δεν επιλύθηκε το θέμα και δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιδράσουν κάποια άλλα ισχυρά κράτη, τα οποία δήλωσαν πως δεν κατανοούν τις ελληνικές αντιδράσεις, με πρώτες και καλύτερες τις Η.Π.Α.
Η επιτυχία κατά κοινή ομολογία οφείλεται και στο αρραγές εθνικό μέτωπο. Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα συμπεριφερόταν τα κράτη που μέχρι το τέλος δήλωναν ότι είναι αστεία τα ελληνικά επιχειρήματα, αν είχαν εντοπίσει εσωτερικές ρωγμές. Σίγουρα θα τις αξιοποιούσαν εις βάρος μας.
Υπ’ αυτή την έννοια μέρος της επιτυχίας πιστώνεται και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, που όχι μόνο δεν δημιούργησαν προβλήματα, αλλά παρείχαν, καθένα με τον τρόπο του, τη συνδρομή τους. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, τηρώντας εθνικά υπεύθυνη στάση, έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της κυβέρνησης. Δικαιούται ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να προσδοκά κατανόηση από τους πολίτες για τη συγκεκριμένη στάση του. Όμως και τα κόμματα της Αριστεράς τηρώντας χαμηλούς τόνους διευκόλυναν τον πρωθυπουργό. Τέλος ακόμη και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, παρά το προνομιακό πεδίο του θέματος, τις κρίσιμες μέρες… σφύριζε σχεδόν αδιάφορα. Επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά ότι οι Έλληνες ενωμένοι τουλάχιστον επιβιώνουν και κάποιες φορές νικάνε.
Το ερώτημα αν η εξέλιξη στο Σκοπιανό θα έχει αντίκτυπο στην εσωτερική πολιτική σκηνή, μένει να απαντηθεί. Όμως σίγουρα μπορούν να γίνουν κάποιες πρώτες εκτιμήσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τα όσα λένε ή καλύτερα τα όσα δεν λένε, δεν θα αφήσουν να περάσει ατιμώρητο το χαστούκι της Συνόδου του Βουκουρεστίου. Δεν επιτρέπει η πολιτική κουλτούρα του πλανητάρχη κάτι τέτοιο. Ο συγκεκριμένος είναι πιστολάς της Άγριας Δύσης. Αν αποφασίσει να εκδικηθεί, θα κάνει ζημιά. Αν επικεντρωθεί στην Ελλάδα, τότε πολλά θα πρέπει να περιμένουμε. Ευτυχώς την κατάσταση μετριάζει και η σαφής διαφωνία Γαλλίας και Γερμανίας για την διεύρυνση ανατολικά με τη Γεωργία και την Ουκρανία. Πάντως, παρά το όποιο ρίσκο για τις σχέσεις με τις Η.Π.Α, τα οφέλη είναι εξίσου σημαντικά, αφού η Ελλάδα κέρδισε τις παραμέτρους της εθνικής ανεξαρτησίας και της ευρωπαϊκής αξιοπιστίας και συνεργασίας.
Στις αμιγώς εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις είναι βέβαιο ότι ενισχύεται το προφίλ του πρωθυπουργού και η εικόνα της κυβέρνησης, ενώ ενισχύεται και το ηγετικό προφίλ του Παπανδρέου. Τέτοια θέματα δεν ευνοούν τα μικρότερα κόμματα, με την έννοια ότι δεν είναι καταγεγραμμένα ως κόμματα εξουσίας που θα μπορούσαν σε δεδομένη στιγμή να χειριστούν αυτά ζητήματα. Δεν αποκλείεται οι επόμενες δημοσκοπήσεις να έχουν άρωμα Βουκουρεστίου.
Σε κάθε περίπτωση για τα λεγόμενα εθνικά θέματα στο σημερινό διεθνές περιβάλλον δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί ποια θα είναι η κατάληξή τους.
Ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας διαθέτουμε μεγάλο στομάχι, διότι μπορεί οι βόρειοι γείτονές μας να είναι μια μικροσκοπική κρατική οντότητα, διαθέτουν όμως -όπως αποδείχθηκε- ισχυρές πλάτες στο διεθνές προσκήνιο και παρασκήνιο.
Οι «εθνικοί» στόχοι
της Μαγνησίας
Την ίδια ώρα σε τοπικό επίπεδο τρεις φαίνεται να είναι οι μεγάλοι στόχοι. Πιο συγκεκριμένα η διαφύλαξη και η βελτίωση του περιβάλλοντος, η προετοιμασία και διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων και η ανάπτυξη, κυρίως μέσω των επενδύσεων στον τουριστικό τομέα, αποτελούν το πλαίσιο των ορατών στόχων των τοπικών φορέων και ευρύτερα της κοινωνίας. Δεν είναι ασφαλώς τα μοναδικά θέματα και ίσως όχι τα σπουδαιότερα. Αυτή τη χρονική περίοδο όμως με τον ένα ή άλλο τρόπο αποτελούν τελικά τοπικά ζητήματα αιχμής. Πώς αντιδρούν όμως οι τοπικοί άρχοντες αλλά και οι πολίτες αυτού του τόπου στα συγκεκριμένα ζητήματα;
Αναφορικά με την αέρια ρύπανση καταγράφεται έλλειψη συντονισμού και ουσιαστικών ενεργειών. Οι πάντες αντιδρούν και καταδικάζουν, κανείς όμως δεν έχει προβεί σε δυναμικές ενέργειες, οι οποίες θα άλλαζαν τα δεδομένα. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τώρα -παρά τις διαβουλεύσεις- δεν ιδρώνει το αυτί κανενός από όσους θεωρούνται υπεύθυνοι για την αερορύπανση. Ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν υπάρχουν και τα πρόστιμα που επιβάλλονται είναι αστεία. Ακόμα και οι μαζικές διαμαρτυρίες που έχουν διοργανωθεί μέχρι τώρα ήταν αναιμικές από πλευράς συμμετοχής. Ελπίζουμε η αυριανή συγκέντρωση να είναι μαζική και να μην μετατραπεί απλά σε μαθητικό συλλαλητήριο. Οι πολίτες πρέπει να αποδείξουν ότι το ζήτημα τούς απασχολεί, εφόσον άπτεται της δικής τους υγείας και των παιδιών τους.. Δεν ελπίζουμε ότι θα φυσήξουν ταυτόχρονα όλοι οι συγκεντρωμένοι για να εξαφανιστεί η αέρια ρύπανση, αλλά να πάρει η οργή, υποτίθεται ότι όλα γίνονται για τη δημόσια υγεία.
Οι Μεσογειακοί Αγώνες, η μεγάλη ευκαιρία του Βόλου, δυστυχώς από ορισμένους αντιμετωπίζεται… εντελώς ευκαιριακά. Παρά την πολυήμερη επίσκεψη του προέδρου των Αγώνων κ. Αντάντι στο Βόλο το… κάρο ακόμη δεν ξεκόλλησε από τη λάσπη. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει συσταθεί η Οργανωτική Επιτροπή μόνο ανησυχία προκαλεί. Για την ώρα γίνεται αδυσώπητη μάχη χαρακωμάτων μεταξύ τοπικών παραγόντων για τη συμμετοχή στην Επιτροπή και την κατάληψη έμμισθων θέσεων που σχετίζονται με το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Παιχνίδια χρήματος και εξουσίας δηλαδή. Ελπίζουμε να μη ρίχνουμε πίσσα όπως κατά την διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών του 2004, γιατί τότε η πίσσα θα συνοδεύεται και από πούπουλα.
Σε σχέση με τις επενδύσεις τουριστικής ανάπτυξης τα σχέδια είναι πολλά και τα κυριότερα αφορούν στις επενδύσεις στο Σωρό και τις Νηές. Το γεγονός ότι καταγράφονται αντιδράσεις, όσο αυτές είναι γνήσιες και πηγάζουν από το ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του τόπου, είναι υγιές φαινόμενο. Σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορεί να έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη των πραγμάτων ούτε τις ίδιες προτεραιότητες. Πάντως όλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να γίνουν μεγάλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, χωρίς να δομηθεί ελεύθερος χώρος και χωρίς να κατασκευαστούν πισίνες και γήπεδα γκολφ. Καλύβες με μπαμπού, δυστυχώς, κατασκευάζονται ακόμη μόνο σε κάποια ξεχασμένα νησιά του Ειρηνικού ωκεανού. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι θα υποδεχθούμε ως νέοι ιθαγενείς τους όποιους επενδυτές, όσο μεγάλοι και αν είναι…
