Ευτυχώς για τον τόπο η μικρή Ελλάδα απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι μπορεί να λέει ΟΧΙ. Και να το λέει σε ισχυρούς, ακόμη και συνασπισμένους. Και ήταν σκληρή προσωπική δοκιμασία αλλά και τύχη για σας, κ. Πρόεδρε, να είστε αυτός που έπρεπε να μεταφέρει το ομόφωνο ΟΧΙ του Ελληνισμού. Αλλά υπήρξατε και τυχερός ως προς τη στάση της αντιπολίτευσης.
Το γνωρίζετε όμως καλά ότι κερδήθηκε μια μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Και ότι το θέμα θα επανέλθει. Γι’ αυτό, από την επομένη κι’ όλας, δεν πρέπει να επαναπαυθείτε στην επιτυχία αυτή. Αλλά να οργανώσετε αμέσως με μεθοδικότερο τρόπο τη διεθνή εκστρατεία ενημέρωσης, ώστε να πάψουν να θεωρούν πλείστοι όσοι ότι τάχα μαχόμαστε για τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Πέρα από τα σκουπίδια των περιθωριακών εντύπων κάποιων φανατικών Σκοπιανών, χρειάζεται να συγκεντρωθεί όλο το επίσημο κρατικό υλικό, που καταδεικνύει τις άνομες βλέψεις εναντίον μας.
Από τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, ως τα εγχειρίδια των στρατιωτικών σχολών και τις επίσημες κομματικές ομιλίες στελεχών των κομμάτων που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει με μεθοδικότητα και επαγγελματισμό. Και στη συλλογή των στοιχείων και στην διοχέτευσή τους όπου δει.
Και ελπίζω επιτέλους να βρείτε τον χρόνο και τον τρόπο να βάλετε στο παιγνίδι της ονομασίας, αλλά και κυρίως της περίφημης «εθνικής ταυτότητας» της γειτονικής χώρας, το αλβανόφωνο στοιχείο της.
Ποντάρετε στο όπλο που χρησιμοποιούν, ως «προφάσεις εν αμαρτίαις» βεβαίως, όσοι στηρίζουν την κατά της Ελλάδας προπαγάνδα τους στη δήθεν ευαισθησία τους για μειονότητες και μειονοτικά δικαιώματα. Ας το κάνουμε «μπούμερανγκ» αυτό το όπλο. Φωτίζοντας πόσο στραγγαλίζονται τα δικαιώματα του ενός τρίτου των κατοίκων της, όταν η σλαβόφωνη πλειοψηφία τους αγνοεί πλήρως στη διαμόρφωση «εθνικής ταυτότητας» και γλώσσας. Και ότι η χρήση ενός ονόματος που ισχυρίζονται οι σλαβόφωνοι ότι τους εκπροσωπεί, συνιστά αυτό καθ’ αυτό πράξη επιβολής επί μιας άλλης εθνότητας, που δεν είναι καν μια μικρή οριακή μειονότητα αλλά συστατικό στοιχείο αυτού του νέου κράτους. Εδώ δεν μιλάμε για 2 ή 5%.
Όλα αυτά βεβαίως θέλουν καθημερινή, συστηματική, ενίοτε δε και άκρως υπογείων διαδικασιών δουλειά για να αποδώσουν.
Δεν υπάρχει ούτε μέρα για χάσιμο.
Και τώρα χρειάζεται μεθοδικότερη δουλειά
