Το διδακτηριακό είναι αυτό που θα αποτελέσει ασφαλώς ένα από τα θέματα, που θα συζητηθούν στο περιθώριο της σημερινής επίσκεψης του υπουργού Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη στη Μαγνησία. Προβλήματα που εντοπίζονται κυρίως στην ανεύρεση οικοπέδων για την ανέγερση νέων σχολικών αιθουσών, ιδιαίτερα στον κεντρικό τομέα του Βόλου, όπου υπάρχουν και τα περισσότερα προβλήματα.
Πέρα όμως από το ζήτημα των αιθουσών οι δυσλειτουργίες στην Εκπαίδευση δεν είναι μόνο το κτιριακό και φυσικά τα όποια προβλήματα δεν μπορεί να είναι αποκομμένα από τη γενικότερη ελληνική πραγματικότητα. Το βασικότερο πρόβλημα φυσικά είναι η υποχρηματοδότησή της. Από εκεί και πέρα πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι εκεί που πρέπει να δοθεί έμφαση, είναι στην αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού που υπηρετεί στην Εκπαίδευση.
Ο αξιοπρεπής μισθός στο δάσκαλο και στον καθηγητή μπορεί να μην είναι η λυδία λίθος για την Παιδεία, σίγουρα όμως μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την αναβάθμισή της. Ένας δάσκαλος και καθηγητής αναξιοπρεπής και κατηφής για τις γλίσχρες αποδοχές που λαμβάνει από την Πολιτεία για την παροχή των υπηρεσιών του προς τους Ελληνόπαιδες, είναι πράξη που υποθηκεύει το μέλλον της Πατρίδας. Ένας δάσκαλος, περήφανος για το λειτούργημα που επιτελεί και ικανοποιημένος από τις αποδοχές του, μόνο ευεργετικά μπορεί να επιδράσει στην επιπλέον προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί στο σημερινό δύσκολο διεθνές περιβάλλον, με τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε κάθε βήμα του εκκολαπτόμενου πολίτη, ο οποίος πρέπει να θωρακιστεί σωστά, όχι μόνο σε επίπεδο γνώσεων, αλλά και σε επίπεδο αρχών. Με εμπέδωση του ελεύθερου φρονήματος και με τη μεταλαμπάδευση της αναγκαίας για τη Δημοκρατία ενεργούς συμμετοχής του στα τοπικά και κεντρικά προβλήματα. Με διαμόρφωση προσωπικοτήτων με ανοικτούς ορίζοντες, απαλλαγμένων από ξενοφοβικά σύνδρομα και από ρατσιστικές συμπεριφορές. Με συστοίχιση στους κοινούς αγώνες του Πλανήτη για το περιβάλλον, την αειφόρο ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και φυσικά οι επιπρόσθετοι πόροι είναι αναγκαίοι για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης. Σε μία Ελλάδα όπου το 20%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, δεν μπορεί να υπάρχουν σχολεία και μαθητές πολλαπλών ταχυτήτων. Δεν μπορεί να τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης οι μαθητές του Βόλου, απ΄ ότι τα παιδιά του Βελεστίνου, του Αλμυρού ή της Ζαγοράς και της Τσαγκαράδας, έτσι όπως αυτό αποτυπώνεται από τα μηχανογραφικά τους και από την είσοδό τους στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Οι ιπτάμενοι δάσκαλοι και καθηγητές δεν μπορούν να υπάρχουν στις μέρες μας. Δεν μπορεί 300 εκπαιδευτικοί της Μαγνησίας, αντί να είναι στις οργανικές τους θέσεις, να είναι αποσπασμένοι στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης ή στα γραφεία πολιτικών για να διεκπεραιώνουν αρτιότερα την αλληλογραφία του βουλευτή. Και φυσικά δεν μπορεί οποιοσδήποτε να διανοηθεί σήμερα ότι υπάρχουν μαθητές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες ή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και στις φτωχογειτονιές του Βόλου και της Νέας Ιωνίας, αυτό που κατάφεραν ακόμη και στην πόλη Μεντεγίν της μακρινής Κολομβίας. Εκεί όπου στην καρδιά της κόκα, έχουν καταφέρει να εξαφανίσουν την εγκληματικότητα με εκατοντάδες βιβλιοθήκες και σχολεία που κατασκευάστηκαν στους φτωχομαχαλάδες και με πλατείες, όπου παίζουν πλέον παιδιά και τις οποίες παλαιότερα τις λυμαίνονταν οι έμποροι ναρκωτικών…
Ο υπουργός Παιδείας στο Βόλο
