Η Κεντροαριστερά βλάπτει την υγεία της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί το ασφαλιστικό να ψηφίστηκε, ωστόσο καθυστέρησε δέκα μέρες για να ψηφιστεί, καθώς οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, της μομφής και του δημοψηφίσματος, τη στρίμωξαν στη γωνία.
Κάποιος καλόπιστος και αντικειμενικός παρατηρητής θα μπορούσε να αντιτείνει ότι σε πρώτη ανάγνωση οι σχέσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εβδομάδες μόνο ρόδινες δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι σε πλήρη εξέλιξη ένας αδυσώπητος ανταγωνισμός για την πολιτική πρωτοκαθεδρία στο χώρο της αντιπολίτευσης. Η συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ από τη μία, σε συνδυασμό με τη δυναμική που παρουσιάζουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, είναι εύλογο να προκαλούν ένα σκηνικό κρίσης, αλλά ταυτόχρονα και επανοριοθέτησης της πολιτικής στρατηγικής για τους δύο πολιτικούς σχηματισμούς. Η απόφαση του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ να επανοριοθετηθεί στα αριστερά του Κέντρου, σηματοδοτεί πράγματα σε ό,τι αφορά στις θέσεις που θα δούμε να ξεδιπλώνονται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα από τη Χαριλάου Τρικούπη. Η δήλωση άλλωστε του νέου γραμματέα του κόμματος Γιάννη Ραγκούση ότι το κόμμα θα βγει από τα κομματικά γραφεία, αποτινάσσοντας έτσι λογικές κυβερνητισμού και κομματοκρατίας και θα βρεθεί δίπλα στους εργαζόμενους, στους δρόμους και το πεζοδρόμιο, προϊδεάζει για συνάντηση των φίλων και οπαδών του ΠΑΣΟΚ με φίλους και οπαδούς της άλλης πλευράς. Αυτή η όσμωση σε κοινούς αγώνες δεν μπορεί παρά σωρευτικά και σε μεσοπρόθεσμη βάση να οδηγήσει σε πολιτικές συγκλίσεις και στη διαμόρφωση κοινών θέσεων σε μείζονα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας.
Στον αντίποδα των παραπάνω θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτή η πολιτική μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ από το Κέντρο και προς τα Αριστερά αφήνει προνομιακό πεδίο για τη Νέα Δημοκρατία, εκεί όπου η τελευταία θα έχει, όπως φαίνεται, μεγαλύτερη επιλογή και ελευθερία κινήσεων σε ένα χώρο, που στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αποτέλεσε το κρίσιμο πολιτικό μέγεθος που έκρινε τις εκλογές και ανέδειξε την πολιτική υπεροχή της Ν.Δ. έναντι του ΠΑΣΟΚ. Θα επιμείνει πιστή αυτή η κρίσιμη μάζα στις επιλογές του κυβερνώντος κόμματος και στην ασφάλεια και σιγουριά που αποπνέει η πολιτική προσωπικότητα του Πρωθυπουργού ή η ίδια κρίσιμη κοινωνική ομάδα αντιλαμβάνεται ότι οι κυβερνητικές επιλογές και ανεπάρκειες, θέτουν σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής που με κόπους χρόνων κατάφερε να κατακτήσει; Σε μία τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο ότι αυτές οι κοινωνικές ομάδες, από αμιγώς κεντρογενείς ή πρώην αριστερούς, θα ριζοσπαστικοποιηθούν και θα συστρατευθούν με τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που εναντιώνονται στη λαίλαπα της άκρατης φιλελευθεροποίησης της αγοράς που δαιμονοποιεί οτιδήποτε είναι κρατικό και το οποίο οδηγεί σε αδιέξοδα τις ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως παραδέχονται ακόμη και ένθερμοι θιασώτες της «οικονομίας της αγοράς».
Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κέντρο
