Είναι πραγματικά να απορείς αν μία πόλη δικαιούται να έχει και τις διαδικασίες και τους θεσμούς και τους τρόπους να διοικείται και να παίρνονται οι αποφάσεις, σύμφωνα με όσα η Δημοκρατία αλλά και η λογική ορίζουν (όπως διαβούλευση φορέων και πολιτών, θεσμοθετημένα όργανα, σχεδιασμοί ανάπτυξης-πολεοδόμησης-χωροθέτησης χρήσεων κ.ά.) ή αν αρκεί η ύπαρξη μίας λογικής και πρακτικής “σερίφηδων”, που θεωρούν ότι αρκεί η δική τους σύμπραξη ή συμφωνία για τα πάντα.
Επειδή το “σερίφηδες” παραπέμπει στο παλιό Ουέστ και μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί ή να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να ακυρωθεί το νόημα του σημειώματος, ας το αλλάξουμε με τη λέξη “παρέες”. Το ίδιο κάνει…
Αφορμή για τα παραπάνω η ξαφνική αλλά εξόχως πατερναλιστική για τη διοίκηση των κοινών σύμπραξη δημάρχου, προέδρου Δικηγορικού Συλλόγου, αντιπροέδρου της Βουλής και υπουργού Δικαιοσύνης (με τη σύμφωνη γνώμη και του υφυπουργού Εσωτερικών, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ), για να γίνει το νέο Δικαστικό Μέγαρο εκεί που βρίσκεται σήμερα το παλιό και προβληματικό κτίριο στην πλατεία Ελευθερίας.
Συσκέψεις, απόψεις, διαβούλευση, διάλογος, προτάσεις και σχεδιασμοί τόσων μηνών “ήρθαν κι απόμειναν στο κλαρί μονάχες” προς δόξαν της συλλογικότητας και της σχεδιασμένης ανάπτυξης (υποτίθεται). Αλλά και με απορίες στο πώς θα υπερκεράσουν τις αρνήσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Οι ερίφηδες αποφάσισαν…
Πώς στο καλό σχεδιάζεται η ανάπτυξη αυτής της πόλης;
