Έτος 2154 μ.Χ. Στο φαρμακείο

Ο Νικόλας έσπρωξε την πόρτα του φαρμακείου. Έκανε «ντινγκ» και άνοιξε. Ο φαρμακοποιός, ειδοποιημένος από το θόρυβο, άρπαξε το πιστόλι του και στράφηκε προς τη μεριά του Νικόλα. Ήταν ψηλός κι αδύνατος, με κίτρινα και πορτοκαλιά μαλλιά. Στη θέση της μύτης του τρεμόπαιζε ανήσυχα μία μικρή προβοσκίδα.
«Τι θέλετε;» ρώτησε ο φαρμακοποιός. «Να εκτελέσετε αυτή τη συνταγή» απάντησε ο Νικόλας. Ο φαρμακοποιός άρπαξε τη ροζ ζελατίνα με ταχύτητα που πρόδινε πολύχρονη εξάσκηση, την κόλλησε σε έναν πίνακα από φελλό και πυροβόλησε. Στη μέση της συνταγής σχηματίστηκε μια καπνισμένη τρύπα. «Εντάξει» είπε ο φαρμακοποιός. «Περάστε σε τρεις ώρες. Τα φάρμακά σας θα είναι έτοιμα». «Θα προτιμούσα να τα πάρω αμέσως. Είμαι βιαστικός» εξήγησε ο Νικόλας και κάθισε σε μια πολυθρόνα από μαλακό σίδηρο απέναντι απ’ το ταμείο.
«Είναι υποφερτά εδώ μέσα» διαπίστωσε ο Νικόλας. Η προβοσκίδα του φαρμακοποιού στριφογύρισε χαρούμενα. «Αυτό είναι αλήθεια» απάντησε «αν κι είναι ακόμα Μάρτιος, έξω είναι κόλαση απ’ τη σκόνη και τη ζέστη». Το μάτι του Νικόλα έπεσε στην αφίσα πίσω από την πλάτη του φαρμακοποιού. Παρίστανε ένα δέντρο. «Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά» έκανε «το τελευταίο δέντρο εξαφανίστηκε απ’ την περιοχή πριν ενενήντα χρόνια».
Ο φαρμακοποιός εγκατέλειψε το δωμάτιο σχεδόν αθόρυβα. Το σούρσιμο του ψηλόλιγνου κορμιού του ακούστηκε από δίπλα. «Θα αργήσετε πολύ εκεί μέσα;» έκανε δυνατά ο Νικόλας. «Αν βαριέστε μόνος, ελάτε να μου κάνετε παρέα» σάλπισε με την προβοσκιδούλα του ο φαρμακοποιός.
Ο διπλανός χώρος ήταν γεμάτος ράφια με κωνικά δοχεία από χοντρό διαβρωμένο γυαλί. Μέσα στο διαφανές υγρό τους κολυμπούσαν τεμπέλικα φωσφορικοί γυρίνοι. Πάνω σε μακρουλούς μεταλλικούς πάγκους λειτουργούσαν πολλές φαρμακομηχανές. Ο Νικόλας περιεργάστηκε την πλησιέστερη. Ένα σύνθετο ζώο με κεφάλι, ημιδιαφανές σώμα και δίχως πόδια κατάπινε τους φωσφορικούς γυρίνους που το τάιζε ο φαρμακοποιός.
«Είναι μεταποιημένη γάτα. Τελευταίο μοντέλο. Η καλύτερη στο είδος της» περηφανεύτηκε ο φαρμακοποιός. «Και πώς δουλεύει;» ρώτησε ο Νικόλας. «Εχοντας αποκλείσει όλες τις ζωτικές της λειτουργίες, κρατάμε τη διαδικασία του πεπτικού συστήματος. Ταΐζουμε τη γάτα με το ανάλογο υλικό και παίρνουμε τα φάρμακα που θέλουμε. Είναι πιο οικονομικό από το να τα φτιάχνουμε με τον παραδοσιακό τρόπο». «Σπουδαία εφεύρεση» θαύμασε ο Νικόλας. «Ναι» απάντησε ο φαρμακοποιός «και χάρις σε έναν ειδικό μηχανισμό έχουμε μηδενική απώλεια πρώτης ύλης».
Τα χάπια βγαίνοντας από έναν χάλκινο σωλήνα συνδεδεμένο με το στομάχι της φαρμακομηχανής, έπεσαν σ’ ένα χωνί από επεξεργασμένο χόρτο. «Ορίστε τα χάπια σας» είπε ο φαρμακοποιός. Ο Νικόλας τέντωσε και τα έντεκα δάχτυλα της παλάμης του και τα έκλεισε μέσα. «Ευχαριστώ πολύ» χαμογέλασε, δείχνοντας τρεις σειρές πράσινα δόντια.