Με την αιτιολογία ότι επί ένα τριήμερο θα δοθεί η ευκαιρία στην κυβέρνηση να αναπτύξει την επιχειρηματολογία της για όλο το εύρος των πολιτικών θεμάτων, εκφράστηκαν ήδη οι πρώτες αντιρρήσεις για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο Γιώργος Παπανδρέου χθες εναντίον της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων και την αναβολή ψήφισης του ασφαλιστικού νομοσχεδίου στο σύνολό του.
Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να περάσει η πρόταση μομφής. Ποτέ και για καμία κυβέρνηση δεν πέρασε ανάλογη πρόταση στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι δεδομένη.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι εκφράζουν διαφωνίες με την πρόταση Παπανδρέου όσοι μέχρι χθες τον κατηγορούσαν ότι γίνεται ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες της ελληνικής δημοκρατίας προσφέρουν συγκεκριμένες δυνατότητες παρέμβασης της αντιπολίτευσης. Μία από αυτές, ίσως κορυφαία, είναι η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας. Δεν μπορεί, όσοι αναγορεύουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο σε μείζον ζήτημα, να έχουν αντιρρήσεις για την κατάθεση πρότασης μομφής στη συγκεκριμένη φάση. Οι επιλογές Παπανδρέου ήταν από τη μία να περιμένει την ψήφιση του νομοσχεδίου από την κυβερνητική πλειοψηφία, παρακολουθώντας παράλληλα τις πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ, κι από την άλλη να βγει μπροστά, κάνοντας χρήση μιας δυνατότητας, την οποία ουδείς πρότεινε και ουδείς χρησιμοποίησε για τη μάχη του ασφαλιστικού.
Δεν περιμένει κανείς ανατροπή του πολιτικού σκηνικού μέσα στη Βουλή, πρωτοβουλίες πίεσης αναμένει ο πολίτης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Η πρόταση δυσπιστίας
