Ο πύργος

«Τελικά θα ήταν προτιμότερο να μην κάνει κανείς τίποτα! Η συνειδητή αδράνεια αξίζει περισσότερο! Και με την έννοια αυτή πολύ σωστά χτες απέφυγα να απεργήσω!» είπε ο δημόσιος υπάλληλος στον κύριο Μ.
«Ενθουσιάζεσαι από τα λογοπαίγνιά σου» απάντησε ο κύριος Μ. «Είναι όμως βέβαιο ότι έχεις υποφέρει όπως όλοι μας, μα δε σεβάστηκες αυτόν τον πόνο».
«Και γιατί είσαι με τόση βεβαιότητα πεισμένος ότι έπρεπε να τον σεβαστώ; Λες τάχα ο άνθρωπος να τον έχει ανάγκη; Μα ίσως να αγαπά μόνο την καλοπέραση. Λοιπόν, εγώ αγαπώ την καλοπέραση με πάθος, αυτό είναι γεγονός. Δεν θα ήθελα με τίποτε να χάσω ούτε ένα μεροκάματο, γιατί η καλοπέρασή μου μειώνεται ανάλογα με τα λεφτά που χάνω, όταν απεργώ» διαμαρτυρήθηκε ο δημόσιος υπάλληλος.
«Είναι αναίσχυντο να αγαπά κανείς μόνο την καλοπέραση» είπε ο κύριος Μ. «Αλλά ακόμα κι έτσι το βρίσκω ευχάριστο να σπάει κανείς κάτι καμιά φορά».
«Μα δεν καταλαβαίνεις; Θέλω να κάνω το καπρίτσιο μου δίχως καμιά παρέμβαση. Ποιος είναι εκείνος που θα σύρει εμένα σε απεργία; Η απεργία είναι σύγχυση, αμφιβολία, άρνηση, και πώς να αμφιβάλλει κάποιος όταν καλοπερνά;» φώναξε ο δημόσιος υπάλληλος.
«Η αμφιβολία είναι η μόνη αιτία της συνείδησης» απάντησε ο κύριος Μ. «Όμως εσύ έχτισες από μόνος σου έναν πύργο για τον εαυτό σου και κλείστηκες μέσα. Το βέβαιο είναι ότι αν δεν τον έχτιζες ο ίδιος, θα φρόντιζαν να τον χτίσουν άλλοι, γιατί είναι ανάγκη να σε κρατούν γερά δεμένο, σα μαντρόσκυλο. Είσαι ικανός να μένεις εκεί, αλυσοδεμένος, όλη σου τη ζωή, έχοντας την εντύπωση ότι καλοπερνάς».
«Αν όμως κι εσύ ήσουν κλεισμένος μέσα σε έναν πύργο όλα σου τα χρόνια, χωρίς να αμφιβάλλεις, χωρίς να αντιδράς κι ερχόμουν κάποια στιγμή να σε κατηγορήσω για τη ζωή σου; Μπορούμε να κατηγορούμε έναν άνθρωπο που έτσι έμαθε να ζει;».
«Εννοείται πως καταλαβαίνεις τα λόγια μου» απάντησε ο κύριος Μ. «Το κατορθώνεις γιατί ενώ είσαι έγκλειστος στον πύργο σου, ακούς από τις χαραμάδες των παράθυρων να ’ρχεται απέξω η πραγματικότητα. Δεν είναι καταπληκτικό που αμύνεσαι, ενώ υποπτεύεσαι ότι λες ψέματα σαν ένας κοινός ψεύτης;».
«Η αλήθεια είναι ότι έρχονται φορές που δεν προτιμώ τον πύργο. Στο διάβολο να πάει η καλοπέραση! Κάτι άλλο λαχταρώ, κάτι διαφορετικό και δεν το βρίσκω. Όμως δε θέλω να επεκταθώ. Υπάρχουν πράγματα που ο άνθρωπος φοβάται να ομολογήσει και στον ίδιο του τον εαυτό ακόμα» είπε σιγά ο δημόσιος υπάλληλος.
«Μια παρατήρηση σ’ αυτό» έκανε ο κύριος Μ. «Μόλις κατηγόρησες έμμεσα τον εαυτό σου για τη στάση σου, όμως το έκανες μόνο από ματαιοδοξία. Κι αντιλαμβάνομαι πολύ καλά τι είδους ματαιοδοξία είναι. Αν όμως δεν λογαριάζεις τους ανθρώπους, τότε γιατί τόσες συχνές αναφορές σ’ αυτούς;».