Οι «μπαλωθιές» που πέσανε, ξεπερασμένο πράμα,
είναι φίλοι η αφορμή και γράφω αυτό το γράμμα.
Στο γλέντι Κρητών φοιτητών, πέσανε σε δεκάδες
και λύρα δεν ακούγονταν, μα ούτε και μαντινάδες.
Πρόεδρέ μου από το Ρέθυμνο, ξέρεις πόσο σε πάω
και το έχω δείξει και έμπρακτα, πόσο σας αγαπάω.
Ξέρεις πόση εκτίμηση, δείχνω εις τα πρόσωπά σας,
γιατί και εγώ κατάγομαι, απ τα μέρη τα δικά σας.
Στο επόμενο το γλέντι σας, πρόεδρε παρακαλώ σε,
σ όσους θα συμμετέχουνε, μια συμβουλή τους δώσε.
Μη ξαναπαίξουν μπαλωθιές, έχει και άλλους τρόπους,
τη λεβεντιά του Κρητικού, να δείξουμε σ ανθρώπους.
Μπορούμε με τον πηδηχτό, σούστα και πεντοζάλη,
να κάνουμε όσους θα ναι εκεί, να πάθουνε όλοι ζάλη.
Γνήσια ρακή μα και κρασί, μπορούν να τους ζαλίσουν
κι όλοι ωραία και όμορφα, να πιούν και να γλεντήσουν.
Δεν χρειάζονται οι μπαλωθιές, που ναι ξεπερασμένες
και από τα γλέντια Κρητικών, είν πια απαγορευμένες.
Έστω κι αν είναι άσφαιρες, έστω κι αν δε σκοτώνουν,
έχει συμβεί πολλές φορές, ανθρώπους να στραβώνουν.
Ξέρετε εσείς ως φοιτητές, που είστε όλοι μορφωμένοι,
αυτοί όλοι οι τρόποι του γλεντιού, είναι ξεπερασμένοι.
Άμα η καρδιά του Κρητικού, θέλει άλλους να τρελάνει,
παίζει δυο σάλτα εις το χορό και βγαίνει εις το ταβάνι.
Και έτσι αποσπά το θαυμασμό, απ τον προσκεκλημένο
και όχι με σφαίρες, «μπαλωθιές», να έχει καθηλωμένο.
Πιείτε τη γνήσια τσικουδιά, κρασί και όλοι γλεντήστε,
και δείξτε γνήσιοι απόγονοι, του Καζαντζάκη ότι είστε.
