Στα «ΝΕΑ» ένα ρεπορτάζ, μου έδωσε την αιτία,
να γράψω πώς τούτοι εννοούν, την αξιοκρατία.
Δάσκαλος απ΄ τη Λειβαδιά, με αρκετά προσόντα,
κόπηκε γιατί βουλευτή, μάλλον δεν είχε τσόντα.
Τρία!! πτυχία διέθετε και πείρα είκοσι χρόνους,
δεν γίνηκε διευθυντής, γιατί είχε ολίγα μπόνους,
Μπόνους που σε ημέτερους, δίνουν οι συνεντεύξεις,
κατακαημένη εκπαίδευση, να δω πόσο θ΄ αντέξεις.
Άμα δεν θέλει η Επιτροπή, κάποιον να προωθήσει,
κάνει ερωτήσεις που ουδείς, μπορεί να απαντήσει.
Κι αν πάλι ενδιαφέρεται, για κάποιο κολλητό της,
ρωτά, της Γιώτας Λύδιας, ποιο είναι το μικρό της;
Ο ένας θα πάρει είκοσι και ο άλλος θα πάρει τρία
και μένει απ έξω ο ικανός, με γνώσεις και πτυχία.
Δεύτερος!! σε σαράντα επτά, άλλους υποψηφίους,
έμεινε εκτός ο δυστυχής, γιατί δε θα είχε «θείους».
Οι συνεντεύξεις, φίλοι μου, μέθοδοι είν΄ της πλάκας,
προωθούνε κάθε ημέτερο, έστω και αν είναι βλάκας.
Κάποιοι θα τη σκεφτήκανε, για βόλεμα ημετέρων,
εις βάρος άλλων πιο ικανών, κατά πολύ ανωτέρων.
Προσφυγή έκανε ο δάσκαλος, λέει στη δικαιοσύνη,
καλά έκανε, γιατί όλα αυτά, είν μια παραφροσύνη.
Πιστεύω, φίλοι, ακράδαντα πως θα τον δικαιώσει,
τη θέση του διευθυντή, εις τον δάσκαλο θα δώσει.
Γιατί ως λέει το ρεπορτάζ και ο άνθρωπος το αξίζει,
και ασχέτως αν η Επιτροπή, «δικούς» υποστηρίζει.
Φίλοι μου, αυτά που ακούσατε, εμένα δεν ξενίζουν,
προωθούνται οι «ημέτεροι», τ αξίζουν δε τ αξίζουν…
