Η εκλογή Χριστόφια στην Κύπρο σηματοδοτεί μία νέα σελίδα. Η επίλυση του Κυπριακού εξαρτάται από τη στάση που θα κρατήσει η Τουρκία.
Την εκτίμηση αυτή μεταφέρει στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ» ο πρόεδρος της Ενωσης Κυπρίων Μαγνησίας Αδάμος Μουζούρης λίγες μέρες μετά τις εκλογές για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά στο νησί την προεκλογική περίοδο, τα όσα προηγήθηκαν και την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία ο κ. Μουζούρης δείχνει συγκρατημένα αισιόδοξος, αφού όπως εύστοχα τονίζει το ΑΚΕΛ θα κριθεί τώρα στην πράξη διακυβέρνησης της χώρας.
“Πρέπει να γρηγορούν οι φύλακες…” σημειώνει με νόημα ο πρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Μαγνησίας, που μεταφέροντας τον παλμό των Κυπρίων ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούμε επαναφορά του Σχεδίου Ανάν ή κάτι ανάλογου, ενώ δεν κρύβει τον προβληματισμό του για τις “καραμπόλες” που μπορεί να προκαλέσουν οι εξελίξεις στο γειτονικό Κόσοβο.
-Στην Κύπρο πολλοί μιλούν για ιστορική τομή. Το ΑΚΕΛ για πρώτη φορά επέλεξε και εξέλεξε δικό του υποψήφιο. Μάλιστα η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια ήρθε ακριβώς 40 χρόνια ύστερα από μια ιστορική εκλογή, αυτή του Μακαρίου το 1968…
Ετσι είναι, πράγματι. Με την αποτυχία του Τάσου Παπαδόπουλου να περάσει στο δεύτερο γύρο, ουσιαστικά άνοιξε μία νέα σελίδα για την Κύπρο.
Ουσιαστικά έχουμε αφήσει πίσω την εποχή Μακαρίου από το 1960 μέχρι το 2008, μία γενιά που εκπροσωπήθηκε από τον ίδιο τον Μακάριο, τον Σπύρο Κυπριανού τον Γλαύκο Κληρίδη και τον Τάσσο Παπαδόπουλο, που ήταν συνεργάτες του.
Η εποχή εκείνη παρήλθε. Έχουμε πλέον νέα δεδομένα με την εκλογή του Δημ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά τα χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις, το ΑΚΕΛ συμμετείχε στις κυβερνήσεις.
-Τελικά ο κυπριακός λαός κλήθηκε να επιλέξει Πρόεδρο με βάση τα προγράμματα ή με κομβικό σημείο το Κυπριακό και ειδικότερα τα όσα προηγήθηκαν του Σχεδίου Ανάν;
Εχω την αίσθηση ότι έγινε χρήση και κατάχρηση. Οσον αφορά αυτό λέγονταν ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο πρόεδρος τη μη λύσης. Αυτό είναι λαθεμένο. Απορρίφθηκε το Σχέδιο Ανάν, η διεθνής κοινότητα έδειξε μία άλλη στάση για το Κυπριακό, υπό την έννοια να αφεθούν οι δύο πλευρές να βρούνε πρόσφορο έδαφος να έρθουν κοντά, ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κυπριακός λαός θέλει τη λύση και όλα τα κόμματα. Όσοι δεν ψηφίσαμε υπέρ του Σχεδίου Ανάν, δεν σημαίνει ότι δεν θέλαμε τη λύση. Απλά θέλουμε μία βιώσιμη λύση και για τις δύο πλευρές. Το εκλογικό σώμα σε αυτές τις εκλογές είχε τριχοτομηθεί. Οι υποψήφιοι πήραν τα ποσοστά από τα κόμματα που τους στήριζαν, εκτός από τον κ. Παπαδόπουλο που δεν μπόρεσε να πάρει επιπλέον ψήφους, που ήταν απαραίτητοι τελικά για να περάσει στο δεύτερο γύρο.
Όπως και να έχει, στην Κύπρο μετράει πολύ η κομματική πειθαρχία και αυτό φάνηκε καθαρά στο δεύτερο γύρο με τη στάση που κράτησε το ΔΗΚΟ. Αποφάσισε να στηρίξει τον κ. Χριστόφια και οι ψηφοφόροι ακολούθησαν παρά το γεγονός ότι ιδεολογικά είναι πιο κοντά στις απόψεις του κ. Κασουλίδη και το Δημοκρατικό Συναγερμό.
-Το μεγάλο ζητούμενο είναι να ανοίξει πάλι η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Ο Δ. Χριστόφιας θεωρείται από τους Τουρκοκυπρίους ως ο πλέον αξιόπιστος συνομιλητής. Ηδη ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ανακοίνωσε ότι αναμένει συνάντηση με τον νέο Πρόεδρο.
Φαινομενικά είναι καλό να έχει κανείς την έξωθεν καλή μαρτυρία. Το θέμα είναι όμως τι σημαίνει καλός συνομιλητής επί της ουσίας… Ο ίδιος ο Χριστόφιας ομολόγησε δύο πράγματα. Πρώτον ότι δεν γνωρίζουμε καλά την τουρκική πολιτική. Προς τιμήν του βέβαια που το ομολόγησε, όμως αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν μελετήσει τόσα χρόνια την τουρκική πολιτική. Άρα οι φιλικές σχέσεις μπορεί να είναι πολύ σημαντικές, αλλά πώς θα χειριστούν το όλο θέμα;
Επιπλέον εδώ και πέντε χρόνια δεν υπάρχει καμία επαφή με τον Ταλάτ που τις τελευταίες μέρες πριν ακόμη συναντηθεί με την κυπριακή πλευρά αφήνει τις βολές του, θέλοντας προφανώς να διαμηνύσει διάφορα. Δημιουργεί δηλαδή κλίμα.
Ο Δημ. Χριστόφιας είναι ένας νέος πολιτικός. Θα πνεύσει σίγουρα άλλος άνεμος, όμως ας περιμένουμε, γιατί δεν εξαρτάται από εμάς αλλά καθαρά από την Τουρκία η λύση του Κυπριακού.
Έχουμε δοκιμάσει δύο πολιτικές μέχρι τώρα. Η μία πολιτική του Γλαύκου Κληρίδη και του Τάκη Βασιλείου που ήταν υπέρ τής βήμα προς βήμα προσέγγισης για να υπάρξει τελικά συμφωνία.
Η δεύτερη πολιτική ήταν αυτή που ακολούθησε ο Μακάριος και εφάρμοσαν ο Σπ. Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος πιστά, υπέρ μίας ξεκάθαρης βιώσιμης λύσης μακροπρόθεσμα προς όφελος της Κύπρου.
Ο κ. Χριστόφιας είναι υποχρεωμένος να κινηθεί ανάμεσα σε αυτές τις δύο πολιτικές.
-Ποια όμως μπορεί να είναι η βιώσιμη και αποδεκτή λύση;
Στο δεύτερο γύρο των εκλογών το ΑΚΕΛ ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Εκτιμώ ότι βιώσιμη και λειτουργική λύση θα είναι αυτή που θα συνάδει με το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, στο οποίο η Τουρκία δεν πληρεί τις προϋποθέσεις όμως μέχρι τώρα. Το πιο σημαντικό βέβαια από όλα είναι ότι η Ομόσπονδη Δημοκρατία ή διζωνική, όπως αναφέρεται, πρέπει να έχει μία κοινή κυριαρχία και μία ιθαγένεια, άρα έτσι αποκλείεται η διχοτόμηση των δύο κρατών που επιζητά η Τουρκία και επίσης να γίνει αποστρατικοποίηση του νησιού και να υπάρξουν εγγυήσεις για να μη δίνεται το δικαίωμα σε καμία χώρα να μπει μονομερώς στην Κύπρο, όπως έγινε με την Τουρκία.
Όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα χειριστούμε το θέμα ως Κύπρος.
-Συμφωνείτε με την άποψη που εξέφρασε ο κ. Χριστόφιας ότι χρειάζεται να αλλάξουν τα κυπριακά βιβλία Ιστορίας, και οι Τουρκοκύπριοι υπέστησαν δεινά από τους Ελληνοκυπρίους και παρά την κυρίαρχη θέση της Εκκλησίας στην κυπριακή κοινωνία, η Κύπρος είναι, «πρέπει να είναι», κοσμικό κράτος;
Υπάρχει μία αντίφαση σε αυτά. Ο Χριστόφιας τα είπε αυτά νωρίτερα. Λίγες μέρες πριν τις κάλπες αποστασιοποιήθηκε από αυτά. Όσον αφορά στο ρόλο της Εκκλησίας είναι λάθος να παίρνει θέση και η Εκκλησία στην πολιτική και το αντίστροφο. Όσον αφορά στα βιβλία και την Ιστορία που πρέπει να ξαναγραφεί, αυτό είναι ένα θέμα πολύ ευρύ.
Εάν τα βιβλία έχουν ιστορικές αναλήθειες, σαφέστατα να αλλάξουν.
Χρειάζεται όμως προσοχή. Δεν πρέπει στο βωμό της συμφιλίωσης να ευνουχίσουμε και να μπασταρδέψουμε την ίδια την Ιστορία. Δεν είναι δυνατόν να μπούμε σε έναν πλειστηριασμό ποιος δεινοπάθησε περισσότερο, γιατί υπό αυτή την έννοια γεννάται το ερώτημα: Είναι δυνατόν ένας κατακτητής τριακοσίων και πλέον χρόνων να έχει κάνει λιγότερα από αυτούς που βρέθηκαν 14 χρόνια “κολοβά” στην εξουσία; Δεν είναι δυνατόν ασφαλώς.
-Πόσο εύκολο θα είναι για ένα κομμουνιστικό κόμμα, όπως το ΑΚΕΛ, να κυβερνήσει την εντός Ε.Ε. Κυπριακή Δημοκρατία;
Ο κ. Χριστόφιας είναι υπέρ της μικτής οικονομίας και σαφέστατα αποστασιοποιημένος από τον Μαρξισμό και το Λενινισμό και αυτό είναι γνωστό σε όλους.
Όποιον σκεπτικισμό και να έχει για την Ευρώπη, είναι υποχρεωμένος να κυβερνήσει με την Ευρώπη. Ήδη οι πρώτες του κινήσεις δείχνουν ότι το κατανοεί αυτό, διόρισε άλλωστε κοινοτική επίτροπο την Αντρούλα Βασιλείου, κατεξοχήν υπέρμαχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν νομίζω ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα. Το ΑΚΕΛ λειτουργεί περισσότερο σαν κεντροαριστερό κόμμα, με στελέχη που έχουν πολλά κεφάλαια, δικές τους επιχειρήσεις και βιομηχανίες και σε μία διαφορετική φιλοσοφία από ό,τι άλλα κομμουνιστικά κόμματα.
