Η εξήγηση για τον τίτλο
Ο Έλληνας αναγνώστης και, ιδιαίτερα, οι κάτοικοι του Ανατολικού Πηλίου και της περιοχής του Βόλου ίσως διερωτηθούν από πού προέρχεται ο τίτλος του βιβλίου και τι θα σήµαινε αν από τα αγγλικά µεταφραζόταν στα ελληνικά, στην κυριολεξία: The Bellmaker’s House=Το σπίτι του καµπανοποιού.
Πριν ανοίξει το βιβλίο, και ο πιο… normal αναγνώστης θα δυσκολευτεί και ίσως αστοχήσει να βρει αυτό που ενέπνευσε τον συγγραφέα – και για την ιστορία και για τον τίτλο του βιβλίου. Γι αυτό, ας αναθέσουµε στον ίδιον την εξήγηση. Απ’ ό,τι ξέρω, εγώ ο γηραιός Τσαγκαραδιώτης, είναι ο πιο ψαγµένος, ο πιο µελετηµένος σχετικά.
Γράφει, λοιπόν, ο Θόδωρος Πίτσιος, στο πρώτο κεφάλαιο, στην 3η σελίδα του βιβλίου του (page 13):
[…Στο χωριό, ο καθηγητής είναι γνωστός ως Καµπανάρης, (ο Καµπανοποιός (the Bell maker)), ένα παρατσούκλι που κληρονόµησε από τους προγόνους του· ήταν καµπανοφτιάχτες και το σπίτι του το αποκαλούσαν «Το σπίτι του Καµπανάρη». Είχε φύγει από το χωριό όταν ήταν νέος, ξόδεψε πολλά χρόνια σπουδάζοντας και δουλεύοντας στην Ευρώπη και γύρισε στους Taxiarhes για να διδάξει γαλλικά και αγγλικά in the High School…].
Το βιβλίο του Θ. Πίτσιου είναι λογοτεχνία (fiction). Όµως, οι κάτοικοι του Α. Πηλίου αναγνωρίζουν εύκολα τις µετωνυµίες του (και κάποια… αµερικάνικα
κολπάκια που έµαθε 45 χρόνια µακριά µας). Όπως εδώ: οι Taxiarhes είναι… σύµπασα η Τσαγκαράδα και το High School η ιστορική και φηµισµένη Αχιλλο-πούλειος Εµπορική Σχολή της.
Η αφιέρωση
Σε µια από τις πρώτες σελίδες διαβάζουµε: «Το the memory of Elaine Bullard – Thompon and Giannis Georgantzis».
Ο Γιάννης Γεωργατζής υπήρξε πολύ αγαπηµένος παιδικός φίλος του Θ. Πίτσιου. Ο πρόωρος χαµός του, πριν µερικά χρόνια, ώθησε τον Θ.Π. να του αφιερώσει το βιβλίο, εξ ηµισείας µε την άγνωστή µας ξένη. Λεπτοµέρεια πολύ χαρακτηριστική για το ήθος και την ευαισθησία του πηλιορείτη – κοσµοπολίτη συγγραφέα – µας την κληροδότησε και ο Κώστας Ουράνης µε τον αθάνατο στίχο του:
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησµονάνε
