Φταίει το κατσαβίδι ή ο χρήστης του;

Ο άνθρωπος που επινόησε το κατσαβίδι, πρόσφερε μια μεγάλη υπηρεσία στην ανθρωπότητα. Και ασφαλώς κανείς λογικός νους δεν θα σκεπτόταν να του χρεώσει το γεγονός ότι ενίοτε κάποια αρρωστημένα μυαλά έχουν χρησιμοποιήσει το κατσαβίδι για να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν ανθρώπους.
Η δυνατότητα κάθε ανθρώπου να δημιουργεί το δικό του μικρό εφημεριδάκι ή μια στήλη σχολίων στο παγκόσμιο διαδίκτυο με ένα ιστολόγιο (blog), χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει για «φιλοξενία» ή για κατασκευή δικού του ιστότοπου (site) είναι ένα επαναστατικό εργαλείο.
Το πόσο ισχυρό είναι, ιδίως στα χέρια των νέων ανθρώπων, το είδαμε πέρυσι, στο τέλος Αυγούστου, όταν «εκ των κάτω», με πρωτοβουλία «μπλόγκερς» συγκροτήθηκε η εντυπωσιακή στο δυναμισμό της διαδήλωση των μαυροφορεμένων, πάσης ηλικίας, κατά της κρατικής ανεπάρκειας για την προστασία των πυρπολημένων δασών μας.
Τούτες τις μέρες ζούμε την άλλη πλευρά. Αυτούς που χρησιμοποιούν το εργαλείο αυτό για να βγάλουν το μάτι κάποιου με τον οποίο έχουν προσωπικά, άλλου που δεν του συγχωρούν το ότι έχει πετύχει εκεί που οι ίδιοι απέτυχαν ή απλώς να ικανοποιήσουν αρρωστημένα απωθημένα τους.
Όπως όμως κανείς δεν διανοήθηκε να… απαγορεύσει τα κατσαβίδια, επειδή σε άρρωστα χέρια μπορούν και να σκοτώσουν, άλλο τόσο δεν μπορεί να γίνεται λόγος «μάντρωμα» και επιβολή αστυνομικής λογικής στο διαδίκτυο.
Το θέμα δεν απασχολεί μόνο εμάς. Αλλά σε αντίθεση με εμάς, που αμέσως καταφεύγουμε στο σύνηθες ελληνικό «φάρμακο» της «αυστηροποίησης» -οποίος βαρβαρισμός- της νομοθεσίας, μόλις πριν τρεις ημέρες το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αναγνώρισε την «αναγκαιότητα προστασίας του χρήστη του διαδικτύου». Αναλύοντας αυτή την απόφαση η Süddeutsche Zeitung, σχολίασε: «Ο υπολογιστής ισχύει πια ως ιδιωτική σφαίρα περισσότερο από ότι το τηλέφωνο, ακόμη και το σπίτι ή και την κρεβατοκάμαρα. Η παρακολούθησή του επομένως πρέπει να συνιστά εξαίρεση, διαφορετικά οι πολίτες δεν μπορούν να αποδεχθούν τα μέτρα ασφαλείας».
Βέβαια ούτε η κρεβατοκάμαρα είναι σε κοινή θέα ούτε το τηλέφωνο σε κοινή ακρόαση. Ενώ τα ιστολόγια και γενικώς το διαδίκτυο είναι. Και αυτό εκμεταλλεύονται οι πλεγματικοί κουκουλοφόροι του ανώνυμου υβρεολογίου και της συκοφαντίας. Αλλά γι’ αυτούς είναι αρκετά τα νομοθετικά εργαλεία που έχουν στη διάθεση τους τόσο η πολιτεία, όσο και οι θιγόμενοι πολίτες. Δεν μας χρειάζονται άλλοι «μπαμπούλες».