Με την ταινία “Ζωή σαν τριαντάφυλλο” σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Νταάν συνεχίζονται σήμερα οι κινηματογραφικές προβολές του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Ν. Ιωνίας. Όπως είναι γνωστό οι προβολές γίνονται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ. Η ταινία “Ζωή σαν τριαντάφυλλο” (“La Mome/La vie en rose”) Γαλλικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Νταάν, βασίζεται σε σενάριο των Ολιβιέ Νταάν, Ιζαμπέλ Σόμπελμαν. Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαριόν Κοτιγιάρ, Σιλβί Τεστίντ, Εμανουέλ Σενιέ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Πασκάλ Γκρογκορί. Η τραγική ζωή της Εντίθ Πιάφ, παρουσιάζεται σε μια ταινία που κερδίζει χάρη στα όμορφα τραγούδια του «σπουργιτιού» και στην εκπληκτική ερμηνεία της Μαριόν Κοτιγιάρ.
«Ποτέ δεν πίστεψα πως ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο αυτοκαταστροφικός ή ο δυστυχής. Η Πιάφ είχε πολλές ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή της, πέρα από τις τεράστιες δυσκολίες της», με αυτά τα λόγια ο σκηνοθέτης Ολιβιέ Ντάαν περιγράφει εμμέσως το πρίσμα μέσα από το οποίο είδε την Εντίθ Πιάφ στην ταινία του «Ζωή σαν τριαντάφυλλο». Ο μεγαλύτερος θρύλος του γαλλικού τραγουδιού έγινε το επίκεντρο ενός μελοδράματος που εκτυλίσσεται αποσπασματικά, παρουσιάζοντας στιγμιότυπα μιας πολυτάραχης ζωής. Οι εικόνες του μοιάζουν με τα κομμάτια ενός παζλ και αντιστοιχούν στην πλασματική εικόνα ενός ανθρώπινου κορμιού, το οποίο καταρρέει καθώς ολοκληρώνεται το κινηματογραφικό πορτρέτο της Πιάφ. Ο Ντάαν σκηνοθετεί σαν χορογράφος πάνω σε μια αντίθεση καθοριστική για την κλιμάκωση των εσωτερικών εντάσεων της ταινίας: Κάθε φορά που το σώμα συρρικνώνεται, ραγίζει και καταρρέει, η φωνή (το πνεύμα) είναι σαν να απαλλάσσεται από ένα βάρος. Γίνεται πιο στιβαρή, πιο διαυγής και πιο ηχηρή. Ηχεί σαν ένας αντίλαλος που φτάνει μακριά από την καθημερινή κόλαση την οποία έζησε η Πιάφ στο μεγάλο μέρος της ζωής της. Η «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» κυλάει με διαδοχικά φλάσμπακ, που διατρέχουν τη σύντομη ζωή της Πιάφ χωρίς όμως να σταματούν σε κάθε γεγονός το οποίο τη σημάδεψε (ο τρόπος που καλύπτεται η έντονη ερωτική ζωή της θα απογοητεύσει όλους όσοι αρέσκονται στο κουτσομπολιό).
Η αφήγηση ξεκινάει στις αρχές του ’50, με την Πιάφ τσακισμένη από τον θάνατο του αγαπημένου της Μαρσέλ Σερντάν και από τα χρόνια προβλήματα υγείας (η αρθρίτιδα σε συνδυασμό με την εξάρτηση από τη μορφίνη που έπαιρνε για να υποφέρει τους φρικτούς πόνους την έκαναν να μοιάζει με γριά, παρότι δεν είχε πλησιάσει τα σαράντα) και συνεχίζεται με τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Ο Ντάαν απλώνει υποδειγματικά έναν καμβά αναμνήσεων σαν να ξεφυλλίζει μπρος-πίσω τις σελίδες ενός φωτογραφικού άλμπουμ της ηρωίδας του. Τη βλέπουμε σε τρυφερή ηλικία στο πορνείο της γιαγιάς της σε μια επαρχιακή πόλη όπου την εγκατέλειψε ο τσιρκολάνος πατέρας και λίγο μετά μαζί του στους δρόμους, να τον βοηθά με το ζόρι στις παραστάσεις του. Στη συνέχεια, που αφορά και το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, παρακολουθούμε τη γέννηση μιας μοναδικής τραγουδίστριας στα καμπαρέ, όπου την έμπασε ο Λουί Λεπλέ, και την απογείωσή της στα όρια της αποθέωσής της.
Ζωή σαν τριαντάφυλλο
