Πολλές και καθημερινές είναι οι διαμαρτυρίες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στο Βόλο και τη Νέα Ιωνία για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στις καθημερινές τους μετακινήσεις. Ο Βόλος μπορεί οι ειδικοί που εμπλέκονται με τα κοινά της περιοχής να υποστηρίζουν και όχι άδικα, ότι πρωτοπορεί σε πανελλαδική κλίμακα, σ΄ ό,τι αφορά τις υποδομές και τον αστικό της εξοπλισμό για τα ΑμεΑ, ωστόσο ο δρόμος που απομένει να διανυθεί είναι ακόμη πολύ μεγάλος.
Ράμπες ακατάλληλες κατασκευαστικά, παράνομη κατάληψη θέσεων που προορίζονται για ΑμεΑ, πεζοδρόμια που βρίθουν από πάσης μορφής εμπόδια και δημόσιες υπηρεσίες που ακόμη και σήμερα, εν έτει 2008, δεν έχουν ασανσέρ για την εξυπηρέτησή τους, είναι μία μικρή μόνον εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας.
Στο Σύλλογο Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες είναι, όπως μας λέει το μέλος του Συλλόγου κ. Αθηνά Ζαπαντούλη, 180 περίπου άτομα, ωστόσο εκτιμάται ότι τα άτομα με κινητικές ή νοητικές αναπηρίες είναι πολύ περισσότερα. Ακόμη και σήμερα, μας λέει, υπάρχουν άτομα που δεν έχουν βγει στην κοινωνία. Είτε γιατί αδιαφορεί η γειτονιά τους είτε γιατί τα ίδια τα άτομα αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο. Ενδεικτική, όπως αποκαλύπτει, είναι η ιστορία δύο αδελφών, 35 και 45 χρονών αντίστοιχα στην περιοχή του Ιωλκού, που είχαν δεκαπέντε χρόνια να βγουν από το σπίτι τους και που έμεναν κλεισμένα σ΄ αυτό μαζί με την ανήμπορη μάνα τους!!! Η κ. Ζαπαντούλη συμφωνεί ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά πράγματα για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Στηλιτεύει ωστόσο την αντικοινωνική συμπεριφορά και αδιαφορία, όπως λέει, των οδηγών που παρανομούν με την κατάληψη θέσεων που προορίζονται για ΑμεΑ και που βρίσκονται έξω από δημόσιες υπηρεσίες (ΙΚΑ, Δικαστήρια κ.α).
Ένα άλλο μέλος του Συλλόγου, που στα 50 του χρόνια και εντελώς ξαφνικά καθηλώθηκε στο καρότσι από πρόβλημα του νωτιαίου μυελού, ο 60χρονος σήμερα Νίκος Πατρώνης, σημειώνει και αυτός με τη σειρά του την έλλειψη αστυνόμευσης για τις θέσεις στάθμευσης που προορίζονται για τα ΑμεΑ. Επισημαίνει την έλλειψη ράμπας στη ΔΕΥΑΜΒ, τις κατασκευαστικές ατέλειες στις ράμπες των πεζοδρομίων και την ανάγκη, όπως λέει, που υπάρχει να θεσμοθετηθεί διάταξη στο ΓΟΚ που θα υποχρεώνει όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος αλλά και σε ορισμένα κρίσιμα επαγγέλματα τα οποία έρχονται σε συχνή επαφή με τα άτομα με ειδικές ανάγκες (π.χ. γιατροί) να υπάρχει ασανσέρ απόλυτα εναρμονισμένο στις προδιαγραφές για την προσπελασιμότητά τους.
Από την πλευρά του ο νομαρχιακός σύμβουλος και γιατρός του Συλλόγου ΑΜΕΑ Μαγνησίας κ. Γιώργος Μουλάς λέει ότι την τελευταία 20ετία έχουν γίνει πάρα πολλά στον τομέα των δομών και των έργων για τα ΑμεΑ. Με την πρώην ιδιότητα του προέδρου του ΔΟΥΚ, του υπεύθυνου της ΕΛΕΠΑΠ στην Παιδόπολη Αγριάς που φιλοξενεί 55 συνολικά παιδιά, ο κ. Μουλάς υπενθυμίζει ότι ακόμη και η Μητρόπολη Δημητριάδος ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 ήταν πρωτοπόρος στην κατασκευή οδών προσβασιμότητας με ειδικές ράμπες των πιστών στις εκκλησίες, ενώ πρωτοποριακές είναι και οι δομές που υλοποιούνται εδώ και χρόνια από το Δήμο Βόλου.
Πάντως τα πάσης φύσεως εμπόδια για τα ΑμεΑ δεν είναι μόνον τοπικό φαινόμενο αλλά πανελλαδικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις προχθές ο Υφυπουργός Εσωτερικών Θανάσης Νάκος έδωσε στη δημοσιότητα εγκύκλιο του ΥΠΕΣΔΔΑ που αφορά στην προσβασιμότητα των ΑμεΑ και την αφαίρεση εμποδίων από τους κοινόχρηστους χώρους, που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών και ΑμεΑ.
ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ: Μία ζωή γεμάτη εμπόδια…
