Κοντεύουμε να χάσουμε τον μπούσουλα της δεκάρας. Αυτή η ιστορία που ταλανίζει τον δημόσιο βίο μας εδώ και πενήντα ημέρες έχει πολλές πτυχές.
Έχει την ροζ πλευρά της που ενδιαφέρει κυρίως τους αρρωστημένους που θέλουν να μάθουν λεπτομέρειες για το «ιππαστί».
Έχει το παράπλευρο πολιτικό θέμα που είναι η αθλιότητα της εξαγοράς ερωτικών στιγμών δια καταχρήσεως ισχύος της εξουσίας. Και κυρίως η εκμετάλλευση της αγωνίας επαγγελματικής αποκατάστασης.
Έχει το παρεμπιπτόντως αποκαλυπτόμενο τεράστιο πολιτικό θέμα της λεηλασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς αιώνων, με αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων και μνημείων προς όφελος διαφόρων εταιριών και ιδιωτών, για το οποίο δεν έχουμε ακούσει να γίνεται καμιά πρόοδος της δικαστικής έρευνας. Και για το οποίο υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν για το Κοινοβούλιο. Το έγκλημα της άδειας ανοικοδόμησης πάνω από τους τέσσερις ατόφιους νεωσοίκους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στο φυσικό λιμάνι της Μουνιχίας –σημερινό πανάκριβο Μικρολίμανο, δεν φαίνεται δυστυχώς να απασχολεί κανέναν.
Έχει την πτυχή των οικονομικών εγκλημάτων περί την ιδιοκτησία μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας.
Έχει την αθλιότητα της καταπάτησης κάθε έννοιας δημοσιογραφικών αρχών δεοντολογίας, που είναι αναγκαίο να αποδειχθεί αν συνδέεται με την τύχη των οικονομικών εγκλημάτων. Και αν πράγματι συνδέεται, τότε αυτό είναι το μέγα πολιτικό ζήτημα της υπόθεσης.
Έχει όμως ως επισφράγισμα αλλά και κλειδί για την λύση των προηγουμένων, την υπόθεση «Κουκοδήμου». Αν δηλαδή, πάνω στο παρ’ ολίγον πτώμα του Ζαχόπουλου, έχει γίνει απόπειρα συναλλαγής εξουσίας και υπόπτων για την τέλεση διαφόρων αδικημάτων, με ταχυδρόμο έναν βουλευτή, ή αν αυτός ενήργησε –και απαλλάσσεται- «λόγω βλακείας».
Τόσο καιρό ακούμε συνεχώς «αφήστε να μιλήσει πρώτα η δικαιοσύνη». Αλλά όταν η δικαιοσύνη –η ορθότερα μια λειτουργός της- επιλέγει την βιαστική αρχειοθέτηση, σε τι να ελπίσουν οι πολίτες;
Καλά με τις υποκλοπές, δεν μπόρεσαν να βρουν άκρη, καθώς είχαν να κάνουν με χαώδες σύστημα λογισμικού, με μυστικές υπηρεσίες ισχυρών «συμμάχων» κλπ. Όπως δεν έβγαλε αποτέλεσμα ούτε η αρμόδια επιτροπή της Βουλής ούτε η Αρχή Τηλεπικοινωνιών. Αλλά εδώ;
Θεματοφύλακα και όχι… αρχειοφύλακα την θέλαμε την Δικαιοσύνη.
Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αφού η δικαιοσύνη παραιτείται, τότε πράγματι, λύνονται τα χέρια της Βουλής για μια εξεταστική επιτροπή, ειδικά και μόνο επί του συγκεκριμένου θέματος.
Να μιλήσει ή Δικαιοσύνη ή να… αρχειοθετήσει;
