Ό,τι γεννιέται εις την ζωή, έχει αρχή και τέλος,
αφού όλοι είμαστε φθαρτό, της κοινωνίας μέλος.
Έτσι είν ο νόμος της ζωής, αναβολή δεν παίρνει,
ό,τι γεννιέται φίλοι μου, μια ημέρα να πεθαίνει.
Όλοι μας θα πεθάνουμε και αυτό είναι δεδομένο
και το χει ο Πανάγαθος, για όλους μας γραμμένο.
Φεύγει ο κάθε άνθρωπος, σαν το κεράκι σβήνει,
θέσεις μα κι αξιώματα, πίσω όλα αυτά τ αφήνει.
Σε αυτό ο Πανάγαθος Θεός, διάκριση δεν κάνει,
ανεξαιρέτως όλους μας, στο ίδιο κουτί μας βάνει.
Από χώμα πλασθήκαμε και μέσα εκεί θα μπούμε
αυτό όσα ζούμε όλοι μας, πότε ας μη το ξεχνούμε.
Αυτή είν η μοίρα δυστυχώς, καθ ενός ανθρώπου,
χωρίς διάκριση άρχοντα, φτωχού ή κι επισκόπου.
Για αυτό η κάθε σκέψη μας, αλλά κι η κάθε πράξη,
να συμφωνεί με όσα στη γη, είχε ο Χριστός διδάξει.
Αγάπη και ταπεινότητα, πρέπει όλους να διακρίνει,
αυτά είναι τα δυο βασικά, που ο Ύψιστος θα κρίνει.
Οι πράξεις που θα κάνουμε, για να σωθεί η ψυχή μας,
θα πρέπει όπως του Χριστού, να είναι στη ζωή μας.
Γιατί, άλλα άμα πράττουμε, από όσα έλεγε Εκείνος,
μας περιμένει ο κλαυθμός, ο οδυρμός και ο θρήνος.
Γνωρίζει ότι ως άνθρωποι, έχουμε όλοι μας πάθη,
και συγχωρεί αν δεν πέφτουμε, όλο εις τα ίδια λάθη.
Και τότε να είστε βέβαιοι, πως στην ζωή την άλλη,
στα δεξιά του ο Πανάγαθος, σίγουρα θα μας βάλει…
