Οι πολιτικές εκτιμήσεις μπορεί να απέχουν παρασάγγας από τα πολιτικά γεγονότα, αλλά μπορεί να επαληθευτούν εν ριπή οφθαλμού, όταν τα πάντα δείχνουν προδιαγεγραμμένα και ελεγχόμενα. Τις τελευταίες μέρες το πολιτικό σκηνικό παρουσιάζει έντονη κινητικότητα. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στην υπόθεση Ζαχόπουλου, η οποία δεν μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα πρωτογενών πολιτικών εξελίξεων αλλά αφορμή για την εκδήλωση πολιτικών πρωτοβουλιών. Μεγαλύτερο πολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν αυτές τις μέρες, έστω και αν δεν κερδίζουν ανάλογο μερίδιο δημοσιότητας, η κατάσταση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και οι προθέσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, οι σχεδιασμοί της Ντόρας Μπακογιάννη και η πορεία του Αλέξη Τσίπρα.
Οι προαναφερθέντες πολιτικοί θεωρητικά έχουν κάθε συμφέρον να επιζητούν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και να αναζητούν πρωτεύοντα ρόλο για τους εαυτούς τους. Υπάρχει όμως και μια πλειάδα πολιτικών παραγόντων που δεν θα επιθυμούσαν αλλαγές και πολύ περισσότερο ανατροπές. Πρώτος απ’ όλους ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής για ευνόητους λόγους, αλλά και ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανρέου, ο οποίος πιστεύει ότι η πολιτική επετηρίδα εξακολουθεί να λειτουργεί στην Ελλάδα και η φθορά της κυβέρνησης νομοτελειακά θα τον φέρει στην εξουσία. Επίσης μια σειρά στελεχών θα προτιμούσε προβλέψιμες εξελίξεις και ομαλές διαδοχές με το σκεπτικό ότι βρίσκονται κοντά στις ηγεσίες των κομμάτων και το μέλλον προδιαγράφεται ασφαλέστερο σε περιβάλλον ομαλών εξελίξεων. Τέτοια στελέχη στη Νέα Δημοκρατία είναι ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Υπουργός Επικρατείας Θοδωρής Ρουσόπουλος και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Β. Μεϊμαράκης αλλά και μια σειρά νεότερων στελεχών, όπως οι υπουργοί Παιδείας και Τουρισμού Ευριπίδης Στυλιανίδης και Αρης Σπηλιωτόπουλος και αντίστοιχα από το ΠΑΣΟΚ ο Χρήστος Παπουτσής και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, η Αννα Διαμαντοπούλου. Είναι προφανές ότι μια σειρά στελεχών όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Απόστολος Κακλαμάνης, η Βάσω Παπανδρέου και άλλοι έχουν χάσει το τρένο της ηγεσίας για λόγους όχι πολιτικούς αλλά… βιολογικούς.
Πίσω από τις δύο αντικρουόμενες ομάδες πολιτικών φιλοσοφιών και συμφερόντων στοιχίζονται χωρίς να ταυτίζονται δεκάδες μικρομεσαίοι της πολιτικής αλλά και μικρότερα πολιτικά κόμματα. Για παράδειγμα το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, παρά το γεγονός ότι καταγράφηκε ως κοινοβουλευτική δύναμη, διακατεχόμενο από άκρατο πολιτικό τυχοδιωκτισμό και προσδοκώντας ακόμα και κυβερνητικό μερίδιο, δείχνει να εύχεται τις πολιτικές ανατροπές. Ο Συνασπισμός, ιδιαίτερα αν τελεσφορήσει η ανανέωση της ηγεσίας του με τον Αλέξη Τσίπρα, θα αντιμετώπιζε ως πολιτικό λαχείο μια πιθανή διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, ώστε να πετύχει ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση στο χώρο του ή να καταστεί ισότιμος συνομιλητής του ενός εκ των δύο πόλων που θα προκύψουν.
Τούτων δοθέντων, οι αιτίες για τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό είναι υπαρκτές. Οι αφορμές, άλλες κυοφορούνται και άλλες αναζητούνται. Στο ΠΑΣΟΚ η αφορμή ακούει στην υπόθεση του Ομίλου Προβληματισμού και την εξαιρετικά πιθανή πλέον αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου ίσως και μέχρι το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας. Η Ντόρα Μπακογιάννη άνοιξε τη συζήτηση της διαδοχής με τη διαπίστωση ότι «οι πολιτικοί δεν μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας», για να τα μαζέψει όταν η Καραμανλική φρουρά, με πρωτοσπαθάριους τους Αβραμόπουλο και Σαμαρά, της επιτέθηκαν με σφοδρότητα. Ωστόσο η σχολή Μητσοτάκη χτυπάει ξαφνικά έως… ύπουλα, εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ντόρα Μπακογιάννη θα χρησιμοποιήσει σαν όχημα εσωτερικά ζητήματα, προκειμένου να καλύψει το χαρτοφυλάκιο των Εξωτερικών, του οποίου φέρει την ευθύνη τα τελευταία χρόνια, αν και πασίδηλοι οι φιλοαμερικάνικοι προσανατολισμοί της, με συνέπεια να βρίσκονται σε εγρήγορση τα αντανακλαστικά της ή και να υποκινούνται από εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι ενοχλούνται σφόδρα από τη στροφή Καραμανλή προς τον… Τσάρο Πούτιν.
Από τα αριστερά ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ικανός για διεμβολισμούς ως γνήσιο προϊόν της εποχής και ικανός να φέρει την Αριστερά σε ευνοϊκότερη θέση. Ιδιαίτερα αν ευδοκιμήσει το απίθανο σήμερα σενάριο συνεννόησης με το ΚΚΕ, τότε ίσως μπορεί να γίνει και λόγος για ευρείας κλίμακας ανακατατάξεις.
Σε κάθε περίπτωση καταστάσεις κυοφορούνται και ίσως νωρίτερα και από το Πάσχα να καταγραφούν πολιτικές αλλαγές. Το ερώτημα είναι αν θα πρόκειται για ανακατατάξεις μείζονος σημασίας ή για απλές διαφοροποιήσεις στη διάταξη και τη δύναμη των σημερινών πολιτικών παρατάξεων.
ΥΓ.1: Πιθανή διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ δεν επιφέρει αυτομάτως διάσπαση και στη Νέα Δημοκρατία, σαφώς όμως επιταχύνει τις εξελίξεις, αν υπάρχει το υπόβαθρο των σχετικών αποφάσεων.
ΥΓ.2 : Οι ιστορίες συνομωσιολογίας για εξωθεσμικά κέντρα έχουν το ίδιο βάρος με τη συζήτηση περί διαπλοκής και πολιτικών. Μήπως κακοπέρασαν με Καραμανλή και Παπανδρέου οι λεγόμενοι νταβατζήδες, ώστε να επιζητούν νέους πολιτικούς φορείς των επιδιώξεών τους; Πολιτικοί με φιλοδοξίες, έστω και υπερβολικές κάποιες φορές, υπάρχουν όπως και ένα πολιτικό σύστημα που δεν βρίσκεται στο απόγειο της δυναμικής του. Συνθήκες που τρέφουν τις προσδοκίες. Αν τελικά και κάποιοι εξωπολιτικοί παράγοντες, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου, θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στο προσκήνιο του πολιτικού σκηνικού, παραμένει επίσης ερώτημα.
