Ο Γύγης

Παίρνουμε ύφος. Και πόζα. Μια κάποια απόστασις απ’ τους υπόλοιπους δεν βλάπτει. Και, παρακαλώ, οι φύλακες να ομιλούν με αξιοπρέπεια. «Κύριε Αρπαχτίδη, έχετε επισκεπτήριο» (το Αρπαχτίδης ψευδώνυμο). Και το κελί ας το περιποιούνται επιμελώς. Πάντα είναι ωφέλιμες μερικές μεταξωτές κουρτίνες, κάνα μπάνιο ιδιαίτερο, καθρέπται, τηλεόραση, στερεοφωνικό, έπιπλα, τίποτα μπιμπελό. Και σε ένα ψυγειάκι μερικά τρόφιμα, φιλέτο, χαβιάρι, τίποτα φου γκρα. Και κάμποσες σαμπάνιες. Και πούρα (καλά είναι της Αβάνας). Χρήμα υπάρχει μπόλικο.
Κάποτε, τον καλό καιρό -πάνε αυτά για την ώρα, δυστυχώς- είμεθα μεγαλοδημοσιογράφοι. Κολλητοί της εξουσίας και δικτυωμένοι με την ΕΥΠ. Πουλάγαμε εξυπηρέτηση στην εκάστοτε κυβέρνηση λέγοντας παραμύθια στους φουκαράδες (που τα ’χαφταν σα χάνοι) και το χρήμα έτρεχε απ’ τα μπατζάκια μας. Ολόκληρους προϋπολογισμούς υπουργείων έχουμε ξεκοκαλίσει εμείς που μας βλέπετε. Διότι το χρήμα είναι το παν (ας είναι ευλογημένος ο βασιλεύς Γύγης που πρώτος έκοψε νόμισμα με τη φάτσα του). Απόδειξις τούτου είναι ότι, όταν βγούμε με το καλό εν τη αξιοσεβάστω και ηθικοτάτη κοινωνία, κανείς δεν πρόκειται να θυμηθεί ότι συνεργήσαμε στο ρήμαγμα των κρατικών ταμείων από κάτι αετονύχηδες πολιτικούς και τους συνοδοιπόρους τους, με το αζημίωτο βέβαια. Όταν έχεις στην τσέπη καμιά πενηνταριά εκατομμύρια τα πάντα λησμονούνται. Με τόσο χρήμα δύνασαι να αποπλύνεις τις αμαρτίες σου μέχρι δεκατεσσάρων γενεών. Γιατί όχι; Μήπως επί παντοκρατορίας των Παπών δεν εξαγόραζες τις αμαρτίες σου με ένα έως δώδεκα χρυσά σκούδα; Με τρία ηδύνασο να φονεύσεις, με πέντε να εκφράσεις αιρετική άποψη, με επτά να βιάσεις μοναχή… Επί των ημερών μας με πέντε εκατομμύρια εξαγοράζεις παπαγαλάκια σε όλα τα μέσα ενημερώσεως, με δέκα εξαγοράζεις πολιτικούς, με τριάντα στήνεις μία βαρβάτη εφημερίδα (η τελευταία είναι ακριβότερη, διότι ως προς τον βαθμόν του αμαρτήματος ισούται με τον βιασμό μοναχής. Και δικαίως. Βλέπετε, τα παπαγαλάκια είναι πολλά, οι εξωνημένοι πολιτικοί ωσαύτως. Οι βαρβάτες εφημερίδες λίγες και εκλεκτές και για μεγάλα πράγματα φτιαγμένες. Για να βλασφημείται έργοις ο όχλος χρειάζεται πολύ χρήμα).
Έξω απ’ τη φυλακή είναι ένας τόπος θαυμάσιος, ένας ιδανικός τόπος για κομπίνες (παρακαλώ, μην τονισθεί το ζήτημα). Έξω από δω, φίλτατε, δεν έχουμε καιρό. Συνεχώς είμεθα απασχολημένοι: Το ραντεβού με τον κύριο υπουργό… Το στήσιμο του θέματος εις την πρώτη σελίδα… Η διάχυσις του θέματος δια των παπαγαλακίων σε όλα τα μέσα ενημερώσεως της επικράτειας… Η παραλαβή υλικού από κάποιους παρεξηγηθέντας κυρίους των μυστικών υπηρεσιών κι η επανατροφοδότηση του θέματος για όσον χρόνο χρειάζεται… Παρντόν; Όχι, μετρητά ποτέ. Τα μετρητά είναι επικίνδυνα. Αρκετά τα πληρώσαμε τα μετρητά. Υπάρχουν οι υπεράκτιες εταιρίες…
Κι εξάπαντος, όταν θα βγούμε έξω, θα έχουμε έναν καλό λόγο για όλους. Για τους εργάτες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τις νοικοκυρές… Διότι όπως είπε ο Ταϋλεράνδος «κάνε ότι τους αγαπάς όλους. Είναι τόσο ηλίθιοι που θα σ’ αγαπήσουν»… Και θα ’χουμε εξασφαλίσει όλων την αγάπη, λαού και εξουσίας, θα ξεχαστεί ότι κάποτε μας χώσαν μέσα, θα είμαστε πάλι άσπιλοι κι αμόλυντοι και θα βγάλουμε πολλαπλάσια από όσα επενδύσαμε… Γιατί υπάρχει χρήμα, πολύ χρήμα, ας είναι ευλογημένος ο Γύγης που τ’ ανακάλυψε!