Λέμε στην χώρα ότι έχουμε, φίλοι δημοκρατία,
μα εγώ βλέπω ότι έχουμε, μια οικογενειοκρατία.
Τρεις είναι οι οικογένειες, όπου μας κυβερνούνε
κι εμείς ξωπίσω σαν στραβοί, όλοι ακολουθούμε.
Τα ονόματα δε θα τα πω, είναι γνωστά σε όλους,
δεν σας νομίζω τόσο δα, άσχετους και χαχόλους.
Και τους ανακυκλώνουμε, κάθε πέντε έξι χρόνια,
το έχουν όλοι αντιληφθεί, πως είμαστε κωθώνια.
Και αν έγινε ανάπαυλα και μπήκε κάποιος άλλος,
είδαμε τι του έκαναν, ώσπου τον πήρε ο διάολος.
Καλά όμως να μας κάνουνε, αφού μαστε ζωάκια,
θέλουμε να μας κυβερνούν, αυτά τα τρία τζάκια.
Βλέπετε εσχάτως ο ψηλός, τον Κώστα πα να ρίξει,
γιατί θέλει πρωθυπουργό, την κόρη να αναδείξει.
Και κάνει τάχα μ τάχα μου, πως τον υποστηρίζει,
μα όμως σε κάθε σφάλμα του, κρυφά πανηγυρίζει.
Και λέει, «λιγάκι υπομονή, κάνε Ντορούλα ακόμα
πολύ γρήγορα αρχηγός, θα είσαι εσύ εις το κόμμα.
Ο Γιωργάκης δεν τραβά και ο Κωστής βουλιάζει,
Ντόρα μου για το τζάκι μας, η ημέρα πλησιάζει.
Κράτα τις αποστάσεις σου, άσε να κάνει λούμπες,
θα ιδείς ότι σιγά-σιγά, θα αρχίσει και τις τούμπες.
Τρεις είναι οι οικογένειες, που κυβερνούν τη χώρα,
οι δυο μας κυβερνήσανε και ήλθε σειρά μας τώρα.
Δυο μόνο άλλωστε βήματα, μένεις απ΄ το Μαξίμου
και επί πλέον μην ξεχνάς, κόρη είσαι του επιτίμου»…
