To αεροσκάφος, με προορισμό την Αθήνα, νοικιασμένο μετα από τα σχετικά παζάρια, από το φτωχό Λουξεμβούργο, δεν θύμιζε τίποτε από τα πολυτελή, δύο και πολλές φορές τρία αεροσκάφη, που χρησιμοποιούσαν ολες οι μέχρι της Κυβέρνησης Παπαδήμου (συμπεριλαμβανομένης) πρωθυπουργικές επισκέψεις, διπλωματικές και… τουριστικές αποστολές,, υπουργικές μεταβάσεις – συμμετοχής στα ευρωπαϊκά συμβούλια, της πλούσιας Ελλάδας… Απογειώθηκε στις 11.15 από το Findel (αεροδρόμιο του Λουξεμβούργου) με επιβάτες τον πρωθυπουργό Jean Claude Juncker, που φορώντας ένα μαυρο τζίν ανέβηκε φορτωμένος με δύο τσάντες του, χωρίς την ελληνική μεγαλοπρέπεια παρομοίων περιστάσεων, και αρνήθηκε ευγενικά την προθυμία του πιλότου και της συνοδού να τον ξεφορτώσουν. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις «ενδόξων ελληνικών πτήσεων», η δουλοπρέπεια των πληρωμάτων μας θα είχε απαιτηθεί (έστω σιωπηρώς επιβαλλόμενη από τους αξιωματούχιους μας,) γι αυτο και τα πληρώματά μας θα ήθελαν περισσότερο να τον (ή τους) ξεφορτωθούν αντί να τον (τους) ξεφορτώσουν.
Συνεπιβάτες του φιλέλληνα πρωθυπουργού οι δύο στενοί συνεργάτες του και μία Οικονομική Αντιπροσωπεία που ο ίδιος επέλεξε με την προσωπική του παραίνεση να συνάψουν και αναπτυξουν εμπορικές και επενδυτικξές σχέσεις με τη χώρα μας. (σχετικό άρθρο μου στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της 8ης και 9ης Ιουνίου.) Δεν είχα καμία έκπληξη από την (μόνιμη) απουσία προσωπικής του φρουράς. Η έκπληξη ήταν των Αθηναίων συναδέλφων μου που με ρωτούσαν σχετικά και ηταν ακόμη πιό μεγάλη οταν ξεπερνώντας πρωτόκολλο και δεοντολογία τους πληροφόρησα οτι έλαβε και λαμβάνει ακόμη από την Ελλάδα απειλητικές επιστολές για τη ζωή του. Κάποιος απ΄αυτούς πρόσθεσε ότι: «σε παρόμοια περίπτωση ένας πρώην (φρέσκος πρώην) δικός μας πρωθυπουργός θα είχε διατάξει να τον ακολουθήσει, εκτός των συνήθων οπλοφόρων της προσωπικής του φρούρησης και κανένα σμήνος μαχητικών σκαφών της πολεμικής μας αεροπορίας.
Ειχα προετοιμασθεί για ενημέρωσή του σχετικά με τη δική μας κατάσταση σε εύλογα ερωτήματά του για την επίσκεψη εργασίας που πραγματοποιούσε, και έμεινα άφωνος οταν τον άκουγα να ενημερώνει ο ίδιος την οικονομική αντιπροσωπεία που μας συνόδευε για την κοινωνική και πολιτική μας επικαιρόιτητα με λεπτομέρειες . Το γεγονός με οδήγησε σε σχετική έρευνα για να ανακαλύψω τελικά την καθημερινή προετοιμασία από την Πρεσβεία του στην Αθήνα ενος Δελτίου Ενημέρωσης των οσων γράφουν και μεταδίσουν τα δικά μας
Μίντια. Ένα Δελτίο που ξεπερνά πολλές φορές και τις 40 σελίδες. Πράγμα που μου γνωριζω οτι συνήθως δεν συμβαινει σε Γραφεία Τύπου Αν αυτή η ενημερωση γινόταν από τις 17 χώρες του Ευρωγκρούπ ή τις 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα ηταν δυνατόν να διατρέχει 500 ή 800 σελίδες καθημερινά. Και είναι αυτό η περίτρανη απόδειξη του ιδιαίτερου ενδιαφέροντός του για τη χώρα μας. Αλλωστε ανάμεσα στις δηλώσεις του ανέφερε οτι κάθε δύο μέρες στις δύσκολες στιγμές, τηλεφωνούσε σέ φίλους του στην Ελλάδα για να πληροφορείται τι γίνεται στους δρόμους μας, χωρίς να παραγνωρίζει οτι οι αντιξοότητες συνεχίζονται ακόμη και τώρα, συμμεριζόμενος τις τάξεις όλων εκείνων που υποφέρουν και ιδιαίτερα των ανέργων νέων. Σχετικές ήταν δύο δηλώσεις του ανάμεσα σε όσα είπε στο Μέγαρο Μουσικής στις 10 Ιουνίου, σε μία χωρίς σημειώσεις ομιλία του που συνάρπασε το υπεράριθμο πλήθος, στο Μέγαρο Μουσικής, που συνέχισε την Τρίτη στον Πρέδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και στον Πρόεδρο της Βουλής κ.Μεϊμαράκη. Οι φράσεις του ήταν ξεκάθαρες: Στις υποχρεώσεις και στα βάρη δεν υπήρξε οπως θα έπρεπε συμμετοχή όλων των τάξεων (στην Ελλάδα ) και η άλληηταν η επίκλησή του πρός τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα «Να δοθεί άμεσα το αναλογούν ποσό στην Ελλάδα από τα 6 δισεκατομμυρια που προορίζονται κατα της ανεργίας νέων στην ΕΕ μέχρι το 2020».
Γνωστός για το μόνιμο χιούμορ του, σε μία εμπεριστατωμένη ομιλία του στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο, οπου του απονεμήθηκε ειδική Τιμητική Διάκριση στο τέλος του λόγου του πρόσθεσε. «Το παράσημο αυτό προσφέρω στον ελληνικό λαό, αλλά
παρα ταύτα… το παίρνω μαζί μου». Ο μικρός χώρος με περιορίζει να υπενθυμίσω οτι ειναι ο ίδιος ο Γιούνκερ που κάποτε – κάποτε αναφέρθηκε σε πικρές μας αλήθειες αλλα που μόνιμα υπήρξε ο δυναμικός μαχητής υπερασπίζοντας τις θέσεις μας, αδιαφορωντας για προσωπικό του κόστος, ανοίγοντας το δρόμο για χρηματοδοτήσεις, χορηγίες και δάνεια όταν υπήρξε μία απαράδεκτη εχθρότητα εναντίον μας με επικεφαλής τη Γερμανία. Επαναλαμβάνω τη δήλωσή του στο 2010: «Η Ελλάδα δεν θα χρεωκοπήσει». Χωρίς να έχω καλύψει ούτε τις 3 ωρες πτήσης πρός την Αθηνα, δεσμευομαι να επανέλθω προσεχώς».
