Παλιότερα πας μη Έλλην ήταν βάρβαρος. Τώρα πας μη δικός μας είναι εχθρός μας. Το τραγικό φυσικά είναι ότι αυτό το αλληλολασπολογικό αμόκ μεταδίδεται στο λαό και υιοθετείται από αυτόν.
Αυτή η πρακτική έχει φυσικά ως γενεσιουργά αίτια τους μηχανισμούς των κομμάτων, τις πολιτικές ηγεσίες, αλλά και τις κομματικές στρατηγικές.
Τα παραπάνω είναι εξαιρετικά επίκαιρα με βάση όσα ακούσαμε όλη τη χθεσινή μέρα ανάμεσα στο Νομάρχη Μαγνησίας Απ. Παπατόλια και το Συντονιστή της Νομαρχιακής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ και νομαρχιακό σύμβουλο Γ. Φώτη. Και οι δύο προφανώς αγνοούν ότι όταν η τακτική της αντιπαράθεσης γίνεται ακραία, ο πολιτικός κάνει σε έσχατη ανάλυση εχθρό τον εαυτό του. Αυτό αφορά κυρίως στο Νομάρχη και τις όποιες δικαιολογημένες πολιτικές φιλοδοξίες μπορεί να έχει. Στις περισσότερες περιπτώσεις θυμίζει την κάθοδο του Βοναπάρτη στην Ιταλία ή αν προτιμάτε την έφοδο των μπολσεβίκων στα Ανάκτορα. Οι επαναστάσεις όμως έχουν θύματα. Άρα δεν θα πρέπει να διαμαρτύρεται, αν σε μία άλλη ευκαιρία τιμηθεί και αυτός με ανάλογους χαρακτηρισμούς. Άλλωστε θα πρέπει να γνωρίζει ότι στην πολιτική πρέπει να υπηρετείς το Θεό, αλλά να μην ερεθίζεις το διάβολο. Και αυτό έπαθε ο κ. Παπατόλιας. Χθες με τη σύμπνοια που έδειξε η Ομάδα Πλειοψηφίας κέρδισε μία μάχη. Αν όμως θα κερδίσει και τον πόλεμο, που είναι το προσωπικό πολιτικό του στοίχημα, είναι αυτό που μένει να επιβεβαιωθεί…
Οι κ.κ. Παπατόλιας και Φώτης
