Σ’ είδα απόψε στ’ όνειρό μου,
και για πρώτη μου φορά
ένιωσα τόσο μεγάλη
απερίγραπτη χαρά.
Σ’ είδα να ’ρχεσαι κοντά μου,
γελαστή να μου μιλάς
τι παράξενο μ’ εφάνη
πια, εσύ… να με φιλάς.
Μου μιλούσες με αγάπη,
και τα μάτια σου δακρύζαν
και τα δυό σου κοραλλένια
τα χειλάκια ψιθυρίζαν.
Σ’ αγαπώ συγκινημένα,
συνεχώς αυτό μου λέγαν
και τα δυο σου τα ματάκια
βουρκωμένα κλαίγαν, κλαίγαν.
Με αγκάλιαζες με πόνο,
και στα μάτια με κοιτούσες
κι αντιθέτως να σου δώσω
το φιλί μου λαχταρούσες.
Δεν με άφηνες να φύγω,
με κρατούσες συνεχώς
ξαφνικά όμως εχάθης
κι’ είχα μείνει… μοναχός.
Μα για μια στιγμή σε χάνω,
η χαρά μου είχε σβήσει
είχες φύγει μακριά μου
είχα πλέον πια ξυπνήσει.
Στα χαμένα προσπαθούσα,
κάπου να σε αντικρίσω
μα ξανά τα δυο μου μάτια
δεν μπορούσα να τα κλείσω.
Προσπαθούσα μ’ αγωνία
να σε ξαναδώ μπροστά μου
είχα πλέον ξαγρυπνήσει
και χτυπούσε η καρδιά μου.
Σ’ είδα απόψε στ’ όνειρό μου
να με κάνεις συντροφιά
δεν με χόρταινες να μ’ έχεις
στη θερμή σου αγκαλιά.
