ΤΟΠΙΚΑ

Ο μασκαράς

ο-μασκαράς-851206

Ο δικηγόρος Λ.Μ. συνήθιζε να κάνει καθημερινά τη βόλτα του κατά μήκος της παραλίας, από το Πανεπιστήμιο ως το λιμάνι και τούμπαλιν. Το κοστούμι του και το πουκάμισό του έλαμπαν πάντα από πάστρα κι ήταν καλοσιδερωμένα. Τα μαλλιά του κοντοκουρεμένα, από αυτά που ακόμα και σήμερα μπορεί να δει κανείς στους διοικητές στρατιωτικών μονάδων, στους επαρχιακούς δανδήδες άνω των εξήντα, στους νεοσύλλεκτους αστυφύλακες, όπως και σ’ όλων των ειδών τους αστυνομικούς και γενικά σε κάθε αρσενικό που βρίσκεται κάτω απ’ τη σκέπη μιας υπηρεσίας.
Κουβαλούσε λοιπόν μαζί του, θα έλεγε κανείς, ένα κύρος που απέρρεε από την εμφάνισή του και που, συνδυαζόμενο με μια σχετικά καλή οικονομική κατάσταση, του έδινε μια εξέχουσα θέση στη μικρή μας κοινωνία, πράγμα που γίνονταν αμέσως φανερό στον τρόπο που αντιχαιρετούσε όσους τον χαιρετούσαν. Ήταν ένας άντρας ανοιχτόκαρδος, ως το σημείο όμως που αυτό δε θα θεωρούνταν αδυναμία, αγαπούσε τη ζωή και, παρά τις δεκαετίες που κουβάλαγε στην πλάτη του, δεν είχε καμία αντίρρηση ακόμα και να παντρευτεί, αρκεί η νύφη να ’χε πάνω από δυο εκατομμύρια προίκα. Μην τα πολυλογούμε, ήταν ένας από τους δεκάδες ομοίους του, αρκετά επιφανείς άντρες, που έχουν την ευχαρίστηση να επιδεικνύουν τον εαυτό τους στους δρόμους και τα μαγαζιά της μικρής μας πόλης.
Μπορεί λοιπόν να κρίνει ο καθένας από μόνος του σε ποια θέση ήρθε, όταν εχτές το απόγευμα, ενώ έκανε τον περίπατό του στην παραλία, βρέθηκε μπροστά σε ένα ανόητο -γελοίο θα μπορούσαμε να πούμε θέαμα- κι ακόμα, θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε, εξαιρετικά κακόγουστο. Ένας μασκαράς, μα το Θεό, ένας μασκαράς με όλη τη σημασία της λέξης τον πλησίασε από απέναντι. Το κοστούμι του και το πουκάμισό του έλαμπαν από πάστρα κι ήταν καλοσιδερωμένα. Τα μαλλιά του κοντοκουρεμένα, όπως των στρατιωτικών, των αστυνομικών και όλων των ειδών ανδρών που βρίσκονται κάτω απ’ τη σκέπη μιας υπηρεσίας. Κουβαλούσε μαζί του το κύρος που απέρρεε απ’ την εμφάνισή του και που φρόντιζε να το κάνει περισσότερο εμφανές με τον τρόπο που αντιχαιρετούσε δεξιά κι αριστερά τους περαστικούς. Κοντολογίς ήταν φτυστός ο δικηγόρος Λ.Μ.!
Ο Λ.Μ. φουρκίστηκε. Κοίταξε γύρω του δαγκώνοντας τα χείλη και ρώτησε αυστηρά, νιώθοντας φρίκη συνάμα κι απορία: «Ποιος είσαι; Τι ανόητο αστείο είναι πάλι αυτό;». «Εγώ είμαι εσύ», απάντησε ο μασκαράς με μια φωνή, που όσοι την ήξεραν, θα ’παιρναν όρκο ότι είναι η φωνή του δικηγόρου.
Ο κακομοίρης ο Λ.Μ. μόνο που δεν τρελάθηκε. Δεν ήξερε τι να βάλει με το νου του για ένα τόσο παράξενο συμβάν. Πώς γίνεται μπροστά του να στέκει ο εαυτός του και μάλιστα να φαίνεται στα ίδια του τα μάτια τόσο ανόητος και γελοίος; Δάγκασε πάλι τα χείλη του και καλού κακού αποφάσισε να εγκαταλείψει την πόζα που κρατούσε, τουλάχιστον όσο διαρκεί ο περίπατος…

Τώρα στην παραλία οι μασκαράδες έγιναν δύο…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου