Η απαισιοδοξία γεννά και κόμμα Αγγελοπούλου;

Αν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που έγιναν τον τελευταίο καιρό και άσχετα από την όποια πιθανή σκοπιμότητά τους, τα δύο μεγάλα κόμματα χάνουν και σε ποσοστά αποδοχής και σε αξιοπιστία, ενώ τα μικρότερα παραμένουν σχεδόν στα ίδια, τότε ποιος κερδίζει;
Οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι… κερδίζει η απογοήτευση, η απαισιοδοξία των πολιτών και η αποστροφή προς όσα και όσους εκφράζουν το σημερινό πολιτικό σκηνικό.
Δεν είναι αδικαιολόγητη αυτή η απογοήτευση της «κοινής γνώμης». Επί χρόνια και παρά τις υποσχέσεις ή τις προεκλογικές μεγαλοστομίες, η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη. Το μέλλον χρωματίζεται με όλο κι πιο γκρίζα χρώματα.
Η κυβέρνηση δείχνει ανήμπορη να βρει λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα χωρίς να επιβαρύνει τον πολίτη και βολοδέρνει ανάμεσα στα «ανθρώπινα πάθη» που εκδηλώνονται και από τους δικούς της υπουργούς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει εγκλωβισμένη στα δικά της προβλήματα, χωρίς να έχει ξεπεράσει ακόμη το σοκ της εκλογικής ήττας, αλλά και χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει με «φυγή προς τα μπρος» τη σημαντική διαδικασία επαναβεβαίωσης της ηγεσίας της.
Ετσι σε αυτό το κλίμα είναι εύκολο να δημιουργούνται οι συνθήκες που επιτρέπουν τις διερευνητικές κινήσεις για τη δημιουργία και νέου πολιτικού κόμματος. Δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό κάτι τέτοιο. Και ο πλουραλισμός χρειάζεται και η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού μπορεί να βγάλει κάτι θετικό. Οταν όμως αυτές οι διερευνητικές κινήσεις γίνονται από τη Γιάννα Αγγελοπούλου, ε…