Ο πρωθυπουργός Καραμάν είχε βυθισθεί σε βαθιά περισυλλογή. Ύστερα σήκωσε το τηλέφωνο. Από την άλλη άκρη του σύρματος η αρχόντισσα Φάνη, που ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι υπήρχαν τόσο όμορφα τηλεφωνήματα στον κόσμο, ξέχασε τα πάντα, ακόμα και να κλείσει το στόμα της, που είχε απομείνει ορθάνοιχτο.
Μόλις συνήλθε λίγο, πρόσεξε να ’ρχεται από το δρόμο μια γλυκιά μουσική που θύμιζε χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Η αρχόντισσα Φάνη έριξε μια κλεφτή ματιά από το παράθυρο. Μια μακριά και μεγαλόπρεπη πομπή περνούσε από το δρόμο. Επικεφαλής προχωρούσαν καμιά τριανταριά μικροκαμωμένοι καβαλάρηδες, πάνω σε μπλε άλογα, ντυμένοι όλοι στα μπλε. Φορούσαν μυτερούς σκούφους και μπότες. Παραπίσω ερχόταν μια άμαξα ολόχρυση με οχτώ μπλε άλογα. Την πρώτη αυτή άμαξα ακολουθούσαν περίπου πενήντα ακόμα, λιγότερο μεγαλόπρεπες, άλλες με τέσσερα κι άλλες με έξι άλογα. Ένα πλήθος μικροσκοπικοί ακόλουθοι με παραμορφωμένα πρόσωπα, αγγελιοφόροι και άλλοι υπηρέτες πλαισίωναν τις άμαξες. Το σύνολο σχημάτιζε ένα θέαμα ευχάριστο κι αλλόκοτο.
Η άμαξα με τα οχτώ άλογα σταμάτησε κάτω από το παράθυρο της Φάνης. Οι καβαλάρηδες κατέβηκαν από τα άλογά τους, οι υπηρέτες όρμησαν όλοι μαζί, η πόρτα της άμαξας άνοιξε, κι αυτός που πάτησε στις ράχες τους και κατρακύλησε από μέσα δεν ήταν άλλος από τον βασιλιά Καλικάντζαρο, γνωστό και ως παγανό των Χριστουγέννων. Στον τομέα της σωματικής αρμονίας ο βασιλιάς Καλικάντζαρος δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να συγκριθεί με τον Ερμή του Πραξιτέλη, γιατί πέρα από το γεγονός ότι το μπόι του ήταν τρεις σπιθαμές, το ένα έκτο τού σώματός του αποτελούνταν από πόδια, το δεύτερο ήταν το κορμί και τα υπόλοιπα τέσσερα έκτα ήταν το κεφάλι. Δυο γουρλωτές ολοστρόγγυλες ματάρες δέσποζαν σ’ αυτό, μια μακριά χοντρή μύτη σαν μελιτζάνα και δυο πελώρια ρουθούνια γεμάτα μαύρες τρίχες. Ο βασιλιάς Καλικάντζαρος περπάτησε τρεκλίζοντας, ανέβηκε τη σκάλα, μπήκε στο κτίριο, πήρε το ασανσέρ, έφτασε στον όροφο και με τρόπο θαυμαστό τρύπωσε στο διαμέρισμα της Φάνης και βρέθηκε μπροστά της. Η αρχόντισσα έκλεισε τα μάτια.
«Μη φοβάσαι, δέσποινα» έκανε το εξάμβλωμα με γλυκερή φωνή. «Εμένα που με βλέπεις προσωποποιώ την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης κι έχω το πάνω χέρι και στην πρόνοια. Άνοιξε τα αυτιά σου και άκουσε καλά. Αν δεχτείς να με υπηρετήσεις σεμνά και ταπεινά και αναλάβεις να λύσεις το ασφαλιστικό καταπώς η κυβέρνησή μας θέλει, θα αμειφθείς με θώκο υπουργικό. Όμως σε προειδοποιώ: Πρέπει να ξεχάσεις τους φτωχούς κι όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Να βγάλεις απ’ το μυαλό σου τους εργαζόμενους και όλη την πλεμπάγια. Γιατί εμείς φροντίζουμε για τους λίγους και εκλεκτούς. Τι λες λοιπόν; Δέχεσαι να μπεις στην υπηρεσία μου και να γίνεις υπουργός;».
«Ναι, Πρόεδρέ μου, δέχομαι, σ’ ευχαριστώ πολύ» έκανε ξέπνοα η Φάνη και κατέβασε το ακουστικό, έτοιμη να κλάψει από συγκίνηση…
