Με τα «νεύρα τους κρόσια» από την οικονομική κρίση καταφεύγουν κατά δεκάδες πλέον να ξεδώσουν και να ηρεμίσουν στις βελόνες πλεξίματος. Κουβάρια νημάτων και βελόνες που για πολλά χρόνια είχαν ξεχαστεί, σήμερα ξεθάβονται από ντουλάπια και επιστρέφουν όχι μόνο στα χέρια γυναικών αλλά και αντρών!
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αθηνά Τσιργή
Παλιότερα μπορεί να θεωρούνταν «ταμπού» να δεις έναν άντρα με βελόνες πλεξίματος ωστόσο σήμερα δεν είναι λίγοι οι άντρες που αναζητούν κουβάρια από αγνό, παρθένο μαλλί και βελόνες σε όλα τα μεγέθη με μανία προκειμένου να εκτονωθούν αλλά και να νιώθουν δημιουργικοί μέσα στην οικονομική κρίση.
Όπως αναφέρουν καταστηματάρχες με είδη πλεξίματος, αρκετοί άντρες ξεκίνησαν για πλάκα το πλέξιμο και στην συνέχεια ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ… που πλέον δεν πλέκουν μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους φίλους τους.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το κατάστημα «Σοφιάδης» με είδη πλεξίματος, πραγματοποιεί δύο φορές της εβδομάδα δωρεάν σεμινάρια πλεξίματος για αρχάριους αλλά και για προχωρημένους, τα οποία κατακλύζονται από γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών.
Πολλοί επιλέγουν το πλέξιμο για ψυχοθεραπεία τονίζει υπάλληλος του καταστήματος «Σοφιάδης», που βλέπει νέους ανθρώπους να δίνουν και πάλι ζωή σε μια δεξιότητα ξεχασμένη μέχρι πριν από λίγα χρόνια. «Υπάρχει μεγάλη στροφή προς το πλέξιμο», σημειώνει.
«Τώρα, ναι, έχει επιστρέψει ο κόσμος. Αυτό που μας κάνει περισσότερη εντύπωση είναι ότι για πρώτη φορά έρχονται να μάθουν πλέξιμο φοιτητές αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία άντρες. Παράλληλα φοιτήτριες έρχονται και ζητάνε τις συμβουλές μας, μαθαίνουν να πλέκουν. Προκειμένου να γυρίζουν στις καφετέριες, που δεν υπάρχουν και χρήματα πια για αυτή τη συνήθεια-, αγοράζουν μαλλί και φτιάχνουν κασκόλ, εσάρπες, και σιγά- σιγά πιο περίπλοκα πλεκτά. Κάποια εποχή είχε υπάρξει κάμψη. Είχε σταματήσει ο κόσμος να πλέκει. Χαλούσαμε περισσότερα από εκείνα που βγάζαμε και πληρώναμε για τα έτοιμα. Ο κόσμος τώρα, νομίζω, θα βάλει μυαλό. Βλέπουμε πολλά νέα παιδιά να μαθαίνουν πλέξιμο. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ούτε οι μεγάλες έπλεκαν. Έρχονται και μου λένε “ Έχω να πλέξω πάνω από 20 χρόνια. Και τώρα αρχίζουν πάλι από την αρχή”», επισημαίνει η ίδια.
Τέλος όπως επισημαίνουν οι άνθρωποι του χώρου, όσοι πλέκουν δεν είναι ότι φτιάχνουν κάτι χρήσιμο και όμορφο με τα χέρια τους και το χαίρονται, αλλά είναι και μια ψυχολογική καταφυγή δηλαδή ένα είδος ψυχοθεραπείας. Το πλέξιμο κάνει καλό ακόμα και στην καρδιά. Βοηθάει τον εγκέφαλο, ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της άνοιας, αφού δουλεύει ο εγκέφαλος.
