Μπορεί ο Μαγγίνας να διαβεβαιώνει εντός και εκτός Βουλής ότι δεν θα θιγούν τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού δεν θα γίνει σε βάρος των εργαζομένων, μπορεί ο πρωθυπουργός να προσπαθεί να «στρογγυλέψει» τις ήδη ειλημμένες επιβαρυντικές αποφάσεις, γενικεύοντας όσο μπορεί τα περίφημα «τρία δεν», μπορεί ο Ρουσόπουλος και τα «παπαγαλάκια» του να ξεσπαθώνουν κατά των «ρετιρέ» που οι αποδοχές ή το ύψος των συντάξεών τους αποτελούν «πρόκληση για τους υπόλοιπους», όμως το μεγάλο κύμα αντίδρασης στις κυβερνητικές προθέσεις έχει ήδη σχηματισθεί. Και καθημερινά διογκώνεται, όπως δείχνει και η πρόσκληση της κυβερνητικής ΔΑΚΕ προς τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στις απεργίες.
Φαίνεται ότι αυτή η κινητοποίηση και συσπείρωση εργαζομένων και συνταξιούχων όλων των τομέων θα είναι μεγαλύτερη και εκείνης που είχε γίνει κατά των προτάσεων Γιαννίτση για το ίδιο θέμα. Εχουν μεσολαβήσει αρκετά, που όχι μόνο τροφοδότησαν το θυμό των εργαζομένων, αλλά μεγάλωσαν και την αμφισβήτησή τους προς ό,τι προέρχεται από την κυβερνητική πλευρά. Το σκάνδαλο των ομολόγων, η προσπάθεια υφαρπαγής των αποθεματικών των Ταμείων, οι προτάσεις για αλλαγές στα όρια ηλικίας και στο ύψος των συντάξεων (παρά την προσπάθεια να καλυφθούν οι προθέσεις πίσω από γενικές διαβεβαιώσεις), διόγκωσαν τη δυσπιστία. Τροφοδότησαν τη διάθεση για δυναμική αντίδραση.
Δεν είναι μόνο η γενική πλέον απεργία που έχει προκηρυχθεί για τις 12 Δεκεμβρίου. Είναι η αλυσίδα αποφάσεων από σωματεία, ομοσπονδίες, κλάδους εργαζομένων, να συνεχίσουν με κλιμάκωση αυτών των κινητοποιήσεων. Μία κλιμάκωση, στην οποία δεν αποκλείεται να… ξεχωρίσει ο δικός μας κλάδος, των δημοσιογράφων. Που δια της ΕΣΗΕΑ εξαγγέλλει κλιμάκωση με… τρίωρες στάσεις εργασίας στο μέλλον! Κι ας είμαστε δέκτες της αδικίας που εξαπολύεται κατά των εργαζομένων.
Το μεγάλο μέτωπο της απάντησης στα μέτρα
