Η φριχτή μοναξιά των σημερινών νέων

Υποτίθεται ότι όλοι μας, ως μέλη ης κοινωνίας, απλοί πολίτες αλλά και μέλη κάποιων επίσημων και θεσμοθετημένων φορέων, πασχίζουμε για να διαμορφώσουμε μία κοινωνία που θα λειτουργεί φιλικότερα για τα μέλη της και περισσότερο για τους νέους. «Εναν κόσμο καλύτερο για τα παιδιά μας», είναι ένα από τα συνηθισμένα κλισέ που ακολουθούν συνήθως αποφάσεις και μέτρα ή «κλείνουν» κάποιες ομιλίες σε ειδικές ημερίδες.
Ερχεται τώρα μία ειδική μελέτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων μεταξύ των μαθητών της Δ. Ελλάδας, που δείχνει ότι το 10% των αγοριών και το 20% των κοριτσιών από 10 Λύκεια της περιοχής, έχει συμπτώματα κατάθλιψης και πιθανή ανάπτυξη κάποιου ψυχιατρικού προβλήματος στο μέλλον. Ακόμη ότι το 5% των κοριτσιών και 1,5% των αγοριών σκέφτονταν συνεχώς τις ημέρες εκείνες ότι η «ζωή δεν αξίζει» και ένιωθαν απελπισία.
Αυτός είναι ο «καλύτερος κόσμος» που φτιάχνουμε για τα παιδιά. Ο κόσμος του έντονου και σκληρού ανταγωνισμού για μια θέση στο Πανεπιστήμιο, της «ανθρωποφαγίας» για μία θέση απασχόλησης, της απουσίας στήριξης και από το σχολείο και από την οικογένεια. Ακόμη, είναι ο κόσμος της αβεβαιότητας για το μέλλον και την απαξίωσης προσωπικών αρχών και αξιών. Είναι ο σημερινός κόσμος της «μοναξιάς» που οδηγεί τα νέα παιδιά σε απελπισία γιατί αισθάνονται – και είναι – μόνα τους σ’ ένα πέλαγος καρχαριών. Θα το καταλάβουμε ποτέ;