Οι έχοντες και μη έχοντες

Γράφαμε το περασμένο Σάββατο ότι η πολιτική που ασκείται τα τελευταία χρόνια, μπορεί τεχνηέντως να επιχειρείται να μετριαστεί με επίπλαστα χαρακτηριστικά κοινωνικής δικαιοσύνης, στην ουσία της ωστόσο είναι βαθύτατα ταξική και διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες . Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, έρχονται τα επίσημα στοιχεία για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές . Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 26.000 επιχειρήσεις έχουν αυξήσει τα κέρδη τους κατά 60%, σε απόλυτους αριθμούς 12,9 δισ. ευρώ, τη στιγμή που το 2006 οι αυξήσεις στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους κυμάνθηκαν από 3% έως 5,9% και σε πάμπολλες περιπτώσεις ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 700 ευρώ και η πλειονότητα των μισθωτών συνεχίζει να αφαιμάσσεται μέσω της άμεσης φορολογίας, που συνεχίζει να διατηρείται στο 40% για εισοδήματα που ξεπερνούν τις 23.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή το κοκτέιλ οικονομικής πολιτικής που ασκείται μεγαλώνει τα ελλείμματα, εντείνει το κύμα της ακρίβειας στα ράφια των σούπερ μάρκετ και οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο ευρύτατες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού. Ταυτόχρονα χωρίς σχέδιο για το ασφαλιστικό, οι τελευταίες πληροφορίες κάνουν λόγο για κυβερνητική αναδίπλωση και για έμφαση στην ενοποίηση των ασφαλιστικών Ταμείων κάτω από ενιαία διοίκηση με αφαίμαξη των αποθεματικών σε ποσοστό 10% για την κάλυψη των ελλειμμάτων, μεταθέτοντας για το απώτερο μέλλον τις ρυθμίσεις για τα όρια συνταξιοδότησης και το ύψος των συντάξεων…