Ήτανε στη Φερώπη, πόλη που δεν απέχει και πολύ από το Βόλο, μια Υπηρεσία Πολεοδομίας πιο ονομαστή για τις ευεργεσίες της, παρά για το πλήθος των σχολαζόντων υπαλλήλων, κι εκεί, ανάμεσα στους άλλους, ήταν κι ο Γ.Χ. που μήτε ο όρκος του προς την πατρίδα μήτε ο φόβος της γενικής κατακραυγής κατόρθωναν να μαράνουν την πλεονεξία και την αρπακτικότητά του.
Μια μέρα, εκεί που βαριόταν και δεν ήξερε τι να κάνει, εμφανίστηκε στην Υπηρεσία κάποιος μεγαλόσχημος και του ζήτησε να οικοδομήσει παράνομα μια περιοχή. Ακόμα δεν είχε ακούσει καλά καλά το αίτημα ο Γ.Χ. και τον κυρίεψε σύγκορμο η επιθυμία του χρήματος. Άνοιξε λοιπόν κουβέντα με τον μεγαλόσχημο κι από τον ένα λόγο στον άλλο προχώρησαν τόσο πολύ, ώστε τα συμφωνήσαν κι ο Γ.Χ. απέσπασε ένα σεβαστό ποσόν ως πρώτη δόση για τις υπηρεσίες του.
Ενώ όμως παρασυρμένος απ’ την πολλή επιθυμία συνομιλούσε απρόσεκτα με τον επισκέπτη, έτυχε να περάσει από κοντά τους ο προϊστάμενος και κάτι άκουσε. Για να αντιληφθεί τι γινόταν έστησε αυτί και κατάλαβε καθαρά πως εδώ λάμβανε χώρα μια συναλλαγή. Καταγανακτισμένος θέλησε να παρέμβει, έπειτα σκέφτηκε να βαστάξει άλλη τακτική και περίμενε να φύγει ο μεγαλόσχημος.
Ο Γ.Χ. όσο κι αν ήταν απορροφημένος στη συζήτηση είδε με την άκρη του ματιού του τον προϊστάμενο κι εκατάλαβε πολύ καλά πως είχε αντιληφθεί τι διαδραματιζόταν. Ξέροντας πως τέτοιες συναλλαγές επιφέρουν βαριές κυρώσεις, στριφογύρισε στο μυαλό του χίλιες ιδέες κι αφήνοντας να περιμένει τον μεγαλόσχημο, πήγε στον προϊστάμενο και με την πρόφαση ότι τάχα έχει μια επείγουσα δουλειά, του ζήτησε να συνεχίσει εκείνος την κουβέντα. Ο προϊστάμενος, για να μπορέσει να καταλάβει καλύτερα τι τρέχει, δέχτηκε ευχαρίστως κι ο Γ.Χ. πήγε στο διπλανό γραφείο κι έκανε τάχα ότι εργάζεται.
Ο μεγαλόσχημος βλέποντας τον προϊστάμενο σκέφτηκε να δέσει τη δουλειά και του πρόσφερε ένα μεγάλο ποσόν. Ο προϊστάμενος, όσο και αν κατέκρινε τέτοιες συμπεριφορές, ένιωσε αμέσως τόσο φλογερό τον πόθο του χρήματος, όσο τον είχε νιώσει κι ο Γ.Χ. λίγο πιο πριν και άρχισε να σκέφτεται: «Γιατί να μην πάρω ετούτα τα λεφτά, όταν τα παίρνουν όλοι, αφού τη φτώχεια και την ανέχεια που μου προσφέρει ο μισθός της Υπηρεσίας μπορώ οποτεδήποτε να έχω; Ποιος θα το μάθει; Κανείς. Μια τέτοια ευκαιρία δεν την αφήνουν να πάει χαμένη» κι απλώνοντας το χέρι πήρε ένα μάτσο χαρτονομίσματα.
Όταν ο επισκέπτης έφυγε, ο προϊστάμενος καταθυμωμένος κάλεσε τον Γ.Χ., τον μάλωσε κι ήταν έτοιμος να συντάξει αναφορά. Τότε ο Γ.Χ. με μεγάλη ετοιμότητα ζήτησε συγγνώμη για το σφάλμα του κι υποσχέθηκε ότι στο μέλλον θα κάνει τα ίδια που είδε προ ολίγου να κάνει ο προϊστάμενος.
Ο προϊστάμενος, που ήταν έξυπνος άνθρωπος, κατάλαβε ότι τον είδε ο Γ.Χ. και μαλάκωσε αμέσως. Του είπε να μην πει τίποτε σε κανέναν κι είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε ότι διεκπεραίωσαν από κοινού τη δουλειά κι άλλες πολλές παρόμοιες που έτυχαν στο μέλλον.
Διαφθορά
